Η Αγάπη είναι μεταμορφωμένη Σεξουαλικότητα

Κατ' αρχήν φαίνεται δύσκολο να διαχωριστεί ή σεξουαλικότητα από την αγάπη. Όλα έρχονται από το Θεό και ό,τι εκδηλώνεται μέσα από τον άνθρωπο σαν ενέργεια είναι από την προέλευσή του, μία θεία ενέργεια, αλλά αυτή ή ενέργεια προκαλεί διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τον αγωγό μέσα από τον όποιο εκδηλώνεται. Μπορούμε να τη συγκρίνουμε με τον ηλεκτρισμό. 

Ο ηλεκτρισμός είναι μία ενέργεια πού αγνοούμε τη φύση της. Όταν όμως περνά μέσα από μία λάμπα γίνεται φως, αν και αυτή ή ίδια δεν είναι φως. Περνώντας από μία ηλεκτρική εστία, γίνεται θερμότητα. Περνώντας μέσα από έναν μαγνήτη, γίνεται μαγνητισμός, περνώντας μέσα από έναν κινητήρα γίνεται κίνηση. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει μία πρωταρχική κοσμική δύναμη πού παίρνει γήινη όψη σύμφωνα με το όργανο του ανθρώπου μέσα από το όποιο εκδηλώνεται. Διαμέσου του εγκεφάλου, γίνεται νοημοσύνη, λογική, διαμέσου του ηλιακού πλέγματος ή του κέντρου Χάρα, γίνεται αίσθηση και συναίσθημα, όταν περνά από το μυϊκό σύστημα γίνεται κίνηση, και όταν περνά από τα γεννητικά όργανα γίνεται έλξη για τό άλλο φύλο. Αλλά είναι  πάντα ίδια ενέργεια.

Η σεξουαλική ενέργεια έρχεται λοιπόν από πολύ ψηλά, αλλά περνώντας από τα σεξουαλικά όργανα προκαλεί αισθήσεις όπως έναν ερεθισμό, μία επιθυμία προσέγγισης και μπορεί, μέσα σ' αυτές τις εκδηλώσεις να μην υπάρχει καμιά απολύτως αγάπη. Έτσι συμβαίνει στα ζώα. Σε ορισμένες περιόδους του χρόνου ζευγαρώνουν αλλά το κάνουν από αγάπη; Συχνά αλληλοσπαράζονται και σε ορισμένα μάλιστα έντομα όπως σ’ ένα είδος ακρίδας ή σε ορισμένες αράχνες, το θηλυκό τρώει το αρσενικό. Είναι από αγάπη; Όχι, είναι καθαρή σεξουαλικότητα.

Η αγάπη αρχίζει όταν αυτή ή ενέργεια αγγίζει συγχρόνως και άλλα κέντρα στον άνθρωπο την καρδιά, τον εγκέφαλο, την ψυχή και το πνεύμα. Τότε αυτή ή έλξη, αυτή ή επιθυμία πού έχει να πλησιάζει κανείς κάποιον, φωτίζεται από σκέψεις, από συναισθήματα, και δεν ζητά μία καθαρά εγωιστική ικανοποίηση, όπου δεν λογαριάζεται καθόλου ό σύντροφος. 

Η αγάπη είναι σεξουαλικότητα αν θέλετε αλλά πλατιά, φωτισμένη, μεταμορφωμένη. Η αγάπη έχει τόσους βαθμούς και εκδηλώσεις, ώστε δεν μπορούμε ούτε να τούς αριθμήσουμε, ούτε να τούς ταξινομήσουμε. 

Συμβαίνει π.χ., ένας άνδρας να αγαπά μία νέα και όμορφη γυναίκα, χωρίς όμως να έλκεται και φυσικά από αυτή,  θέλει να τη βλέπει ευτυχισμένη, υγρή,  μορφωμένη, πλούσια, καλά τοποθετημένη στην κοινωνία, κ.τ.λ... Πώς να το εξηγήσουμε αυτό; Δεν είναι σεξουαλικότητα, αλλά αγάπη.  Είναι λοιπόν, ένας ανώτερος βαθμός. Αλλά πρέπει να υπάρχει και εδώ λίγη σεξουαλικότητα σ’ αυτή την αγάπη, γιατί μπορεί να ρωτήσει κανείς γιατί αυτός ό άνθρωπος δεν συνδέθηκε μ' ένα άλλο πρόσωπο, μία γυναίκα γριά και άσχημη, ή έναν άλλο άνδρα; Ναι, αν το αναλύσουμε, θα ανακαλύψουμε έναν αδύνατο βαθμό σεξουαλικότητας.

Η σεξουαλικότητα, η αγάπη, δεν είναι λοιπόν παρά ένα θέμα βαθμίδων. Όταν δεν επιμένετε μόνο πάνω σε μερικές χυδαίες φυσικές αισθήσεις αλλά αισθάνεστε τις ανώτερες βαθμίδες αυτής της κοσμικής δύναμης να σας κυριεύουν αυτή είναι αγάπη και τότε επικοινωνείτε με τις ουράνιες περιοχές. Αλλά πόσοι άνθρωποι από τη στιγμή πού ικανοποίησαν την επιθυμία χώρισαν ή ακόμη και ήρθαν στα χέρια! Αυτό πού μετράει για αυτούς είναι μόνο να ξαλαφρώσουν, να απαλλαγούν από μία ένταση κι αν ύστερα από λίγο καιρό αυτή ή ενέργεια μαζευτεί και πάλι μέσα τους ξαναγίνονται χαμογελαστοί και τρυφεροί, αλλά με το μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσουν και πάλι τη φύση τους. Τι αγάπη μπορεί να υπάρχει σ’ αυτό;

Έχει κανείς ανάγκες, επιθυμίες κι αυτό είναι φυσικό, προπαντός όταν είναι νέος. Η φύση, που τα προέβλεψε όλα βρήκε πώς αυτό είναι αναγκαίο για τη διάδοση τού είδους. Αν ό άνδρας και ή γυναίκα έμεναν ψυχροί ό ένας απέναντι στον άλλο, αν είχαν απαλλαγεί από αυτές τις παρορμήσεις και τα ένστικτα, θα ήταν το τέλος για την ανθρωπότητα. Άρα, είναι ή φύση πού σπρώχνει τα όντα να πλησιάζουν το ένα το άλλο.

Μπορούμε να πούμε ότι η σεξουαλικότητα είναι μία τάση καθαρoεγωκεντρική, πού σπρώχνει το ανθρώπινο όν να μην αναζητά παρά την απόλαυσή του κι αυτό μπορεί να το οδηγήσει στη μεγαλύτερη σκληρότητα γιατί δεν σκέφτεται τον άλλο, δεν κοιτάζει παρά μόνο πώς να ικανοποιηθεί. Ενώ ή αγάπη, ή πραγματική αγάπη σκέφτεται κατ' αρχήν την ευτυχία του άλλου, βασίζεται πάνω στη θυσία, θυσία του χρόνου, των δυνάμεων, του χρήματος, για να βοηθήσει τον άλλο, για να του επιτρέψει να ανοιχτεί και να αναπτύξει όλες του τις δυνατότητες. 

Και η πνευματικότητα αρχίζει ακριβώς εκεί που η αγάπη κυριαρχεί τη σεξουαλικότητα, όταν το ανθρώπινο όν γίνεται ικανό να ξεριζώσει κάτι από μέσα του για το καλό του άλλου. Όσο δεν είναι ικανός κανείς να στερηθεί από οτιδήποτε, αυτό δεν είναι αγάπη. 

Michael Aivanhov 

Η σεξουαλική δύναμη 

ή ο φτερωτός δράκος