Αφήστε τη Ζωή να συμβεί...

Το να αντικρίζεις μέσα στη ματιά κάποιου το φόβο είναι φυσικό. Όμως είναι πραγματικά λυπηρό όταν αυτός ο φόβος είναι τόσο μεγάλος που κυριολεκτικά τον αποδυναμώνει, τον παραλύει, τον τυφλώνει και δεν μπορεί να δει όλο αυτό το υπέροχο δυναμικό που κρύβει μέσα του…

Όταν αυτός ο φόβος μετατρέπεται σε τρόμο απέναντι στο άγνωστο…

Και αναρωτιέμαι: Από πότε η ζωή μοιράζει διαπιστευτήρια εξασφάλισης;

Από πότε η ζωή επιτρέπει στην εργασία, στον πλούτο, στον έρωτα, στην υγεία, στον θάνατο να συνθηκολογεί με τον καθέναν από μας ώστε να ζούμε με προδιαγραμμένο τρόπο;

Ποιος από μας έχει καταφέρει να κάνει συμβόλαιο με τη ζωή για να έρχονται τα πράγματα και οι καταστάσεις όπως τα επιθυμεί και τα έχει τακτοποιημένα μέσα στο μυαλό του;

Ας αναλογιστούμε πόσες ανατροπές μας έχει χαρίσει η Ζωή...

Πόσες φορές στη διαδρομή μας σκοντάψαμε, πέσαμε, ματώσαμε και ξανασηκωθήκαμε αλλάζοντας απλά μονοπάτι;

Πόσες φορές το τούνελ της αλλαγής που διαβαίναμε μας φάνταζε τρομαχτικό κι όμως καταφέραμε να ξαναβγούμε στο φως και να αντικρίσουμε τον ήλιο της απελευθέρωσης;

Πόσες φορές αλλάξαμε δουλειά, σπίτια, φίλους, συντρόφους;

Πόσες φορές συναντήσαμε τον πόνο την θλίψη, την απώλεια και παρόλα αυτά συνεχίσαμε τη ζωή μας;

Πόσες φορές θανατώσαμε και αναστήσαμε τον εαυτό μας;

Πόσες φορές οι δοκιμασίες της ζωής μας αντί να μας αποδυναμώσουν μας ¨μέστωσαν¨, μας ωρίμασαν και μας έκαναν να ανοίξουμε διάπλατα τα φτερά μας;

Όλες αυτές οι φορές δεν είναι άραγε ικανές να μας κάνουν να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στην δύναμη και στις ικανότητες μας ώστε να μην αφήσουμε την τρομολαγνεία να κυριαρχήσει στη ζωή μας, να πετσοκόψει τα φτερά μας και να σκοτεινιάσει τον ήλιο μας;

Εύχομαι να βρει ο καθένας μας μέσα του αυτή τη σιωπηλή γη που θα τον ηρεμήσει και θα του δώσει τη δύναμη να αντέξει, να εμπιστευτεί, να πιστέψει και να βαδίσει αγέρωχα…  

namaste
despoina palamari

Osho: Ευφυΐα. 
Η ευφυΐα είναι ατίθαση. Ο άνθρωπος που είναι ευφυής είναι ατίθασος. Ο άνθρωπος που είναι ευφυής αποφασίζει από μόνος του αν θα πει ναι ή όχι. Ο άνθρωπος που είναι ευφυής δεν μπορεί να είναι παραδοσιακός, δεν μπορεί να εξακολουθεί να λατρεύει το παρελθόν. Δεν υπάρχει τίποτα να λατρέψει στο παρελθόν. Ο άνθρωπος που είναι ευφυής δεν προσκολλάται στο νεκρό παρελθόν, δεν κουβαλάει πτώματα. Όσο όμορφα κι αν υπήρξαν, όσο πολύτιμα, δεν κουβαλάει πτώματα. Έχει τελειώσει με το παρελθόν. Έχει φύγει κι έχει φύγει για πάντα.
 

Ο άνθρωπος που είναι ευφυής θέλει να δημιουργήσει το μέλλον, θέλει να ζήσει στο παρόν. Το να ζεις στο παρόν είναι ο τρόπος για να δημιουργηθεί το μέλλον. Ο ευφυής άνθρωπος συμπεριφέρεται σύμφωνα με την περίσταση και ο ανόητος άνθρωπος συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις έτοιμες απαντήσεις — δεν έχει σημασία αν έρχονται από το Βούδα, το Χριστό ή τον Κρίσνα. Ο ανόητος άνθρωπος κουβαλάει πάντοτε ιερά κείμενα και έτοιμες λύσεις. Φοβάται να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Ο ευφυής άνθρωπος εμπιστεύεται την ενόραση του, εμπιστεύεται το ίδιο του το είναι. Αγαπάει και σέβεται τον εαυτό του. Ο μη ευφυής άνθρωπος σέβεται τους άλλους.