Η μοναξιά είναι αποσύνδεση και η απουσία αυθεντικότητας!
Τεράστια διαφορά!
Ο μοναχικός επιλέγει να είναι σε περισυλλογή, να ανθίζει, να ευθυγραμμίζεται. Μοναξιά είναι η απουσία σύνδεσης με τον εαυτό και έλλειψη συνοχής, των κατακερματισμένων σου κομματιών!
Στην μοναξιά είσαι οντολογικα ανώριμος και ανίκανος για αληθινή αγάπη και σύνδεση! Ενώ όταν είσαι ολόκληρος μέσα σου, η μοναχικότητα γίνεται δύναμη. Γίνεται γαλήνη. Γίνεται ο χώρος, όπου η διαύγεια οξύνεται και η ενέργεια αποκαθίσταται.
Όταν δεν μπορείς να μείνεις μόνος, δεν έχεις γνωρίσει ακόμα τον εαυτό σου. Όταν μπορείς, δεν σε νοιάζει αν έρθει κανείς, γιατί ήδη έχεις έρθει εσύ!
Πολλοί φοβούνται να μείνουν μόνοι, επειδή τους αναγκάζει να αντιμετωπίσουν, αυτό που έχουν θάψει μέσα τους! Αλλά όσοι ασπάζονται την μοναχικότητα, γίνονται ακλόνητοι και αγέρωχοι! Γίνονται ικανοί για αληθινή αγάπη και συντροφικοτητα!
Κι εκεί γεννιέται ο Αυθεντικός Θεάνθρωπος!
Όχι Θεός από έπαρση, αλλά Θεός επειδή άντεξε την ανθρώπινη του σκιά. Επειδή δεν ντράπηκε για τα κομμάτια του, τα πήρε αγκαλιά και τα ένωσε, σε μια ολόκληρη οντολογικα, ενήλικη ψυχή. Ολοκληρωμένος, αυθεντικός, ελεύθερος Θεάνθρωπος!
Θεός σε σάρκα!
Ευδαιμονία και ευγνωμοσύνη!
