Κανείς δεν μπορεί να ορίσει κανέναν και προπάντων τη ΖΩΗ.

Η Αντίσταση στη Ροή δεν είναι Δράση αλλά Αντίδραση

Μέρος 1ο

Χάνουμε τόση ενέργεια καθημερινά προσκολλημένοι στο "παλιό"… σε αυτό που χάσαμε ή σε αυτό που ήδη έχουμε χάσει αλλά επιμένουμε να το κρατάμε με τη βία, με το έτσι θέλω…

Δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από τα "σχέδια ζωής" που είχαμε φτιάξει και αρνούμαστε πεισματικά να αποδεχτούμε ότι κάτι απλά τελείωσε. Ότι καινούργιοι δρόμοι ανοίγονται στο διάβα μας που μας καλούν να τους περπατήσουμε…

Ποτέ η ζωή δεν υπογράφει μαζί μας ασφαλιστήρια συμβόλαια ευτυχίας και ποτέ δεν δίνει διαπιστευτήρια μονιμότητας και σταθερότητας…

Όλα ρέουν καθημερινά και αν το αποδεχτούμε αυτό και αρχίσουμε να κυλάμε μαζί με τη ζωή τότε όχι μόνο η χαρά θα έρχεται συχνά να μας συναντήσει αλλά και η εσωτερική μας γαλήνη θα είναι παρούσα σε κάθε στιγμή…

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να εμπιστευτούμε τη ζωή και να αρχίσουμε να κυλάμε μαζί της. Μόνο αν εμπιστευτούμε τη Ζωή μόνο τότε μπορούμε να αφήσουμε τη γνώση και το "εγώ" στην άκρη, μόνο τότε μπορούμε να αφήσουμε το μυαλό μας στην άκρη. Και δεν θα έχουμε καμιά εξάρτηση από τον έλεγχο που μας κυριαρχεί και μας επιβάλλει τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς… Και με αυτόν τον τρόπο δεν θα ελευθερωθούν από την μέγγενη του "ελέγχου" μόνο οι γύρω μας αλλά κι εμείς οι ίδιοι.

Ας το συνειδητοποιήσουμε πια. Ό,τι και να συμβαίνει, δεν συμβαίνει εξαιτίας μας.

Πόσο μεγάλοι εγωιστές είμαστε όταν πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τη Ζωή. 

Ότι μπορούμε να επιβληθούμε σε αυτήν διαλέγοντας αυτό ή εκείνο ανάλογα με τους φόβους και τις ανάγκες μας. Αυτός σίγουρα είναι ο πιο έγκυρος τρόπος για να χτίσουμε τις φυλακές της δυστυχίας και να μπούμε μέσα τους νομίζοντας ότι αυτό το ψεύτικο κατασκεύασμα είναι η ζωή μας.

Και όταν αρχίσουν να έρχονται οι ανατροπές, όταν αρχίσουν να έρχονται οι πόνοι στο σώμα, όταν οι ανάσες αρχίσουν να μικραίνουν στο στήθος μας, όταν ο πανικός και το στρες γίνουν τα λυτάρια μας, όταν βλέπουμε μπροστά μας ένα μέλλον σκοτεινό και αδηφάγο τότε ίσως αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι το να ελέγχουμε και να εξουσιάζουμε ανθρώπους και στιγμές δεν είναι ο ιδανικός τρόπος για να ζήσουμε…

Κανείς δεν μπορεί να ορίσει κανέναν και προπάντων τη ΖΩΗ.

Αν εμπιστευτούμε, αν αφεθούμε στη ροή τότε θα συμβεί ένα τεράστιο άνοιγμα και η ζωή μας θα πάψει να είναι μια συνηθισμένη ζωή. Καθημερινά τα βήματά μας δεν θα σέρνονται σε μονότονα μονοπάτια αλλά η εμπειρία, η γνώση και η μάθηση θα μας καλούν καθημερινά σε αχαρτογράφητες περιοχές όπου όλα ρέουν και μείς σαν μια βάρκα που επιπλέει στο νερό και στηρίζεται στο κέντρο βάρους της προσαρμοζόμαστε στα κύματα και στα ρεύματα με εξαιρετική ευκολία.

namaste
despoina palamari