Κανένα πανεπιστήμιο δεν διδάσκει ότι η αγάπη είναι τέχνη

Δυο άνθρωποι που ζουν μαζί με αγάπη θα πρέπει να φροντίζουν η σχέση τους να μεγαλώνει συνεχώς, να δίνει νέα λουλούδια την κάθε εποχή, να δημιουργεί νέες χαρές. Είναι αρκετό να κάθεστε σιωπηλά μαζί...

Αλλά όλα αυτά μπορούν να συμβούν μόνο αν αφήσουμε την παλιά ιδέα περί γάμου. Κάτι παραπάνω από φιλία είναι αφύσικο πράγμα. Και αν τον γάμο τον επισφραγίζει το δικαστήριο, η σφραγίδα αυτή μέσα στο δικαστήριο τον σκοτώνει... 

Δεν μπορείς να βάλεις την αγάπη κάτω από την κυριαρχία του νόμου. Η αγάπη είναι ο υπέρτατος νόμος. Χρειάζεται απλώς να ανακαλύψεις τις ομορφιές της, τους θησαυρούς της. 

Χρειάζεται όχι να επαναλαμβάνεις, σαν παπαγάλος, όλες τις μεγάλες αξίες που κάνουν τον άνθρωπο να είναι η ανώτερη έκφραση της συνειδητότητας πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Χρειάζεται να τις εφαρμόζεις στη σχέση σου.

Και αυτό υπήρξε η παράξενη εμπειρία μου: αν ο ένας από τους συντρόφους αρχίσει να προχωρεί κατά τον σωστό τρόπο, ακολουθεί κι ο άλλος αργά ή γρήγορα. Επειδή είναι κι οι δυο πεινασμένοι για αγάπη, αλλά δεν ξέρουν πώς να την προσεγγίσουν. 

Κανένα πανεπιστήμιο δεν διδάσκει ότι η αγάπη είναι τέχνη και ότι η ζωή δεν σου έχει ήδη δοθεί΄ ότι πρέπει να μάθεις από την αρχή. Και είναι καλό που πρέπει να ανακαλύψουμε με τα δικά μας χέρια κάθε θησαυρό που είναι κρυμμένος μέσα στη ζωή... και η αγάπη είναι ένας από τους πιο μεγάλους θησαυρούς μέσα στην ύπαρξη. 

Αντί να γίνουν όμως συνταξιδιώτες στην αναζήτηση της αγάπης, της ομορφιάς και της αλήθειας, οι άνθρωποι χάνουν τον χρόνο τους με καυγάδες, με ζήλεια.

Έχε λίγο περισσότερη εγρήγορση και άρχισε να αλλάζεις από τη δική σου μεριά, μην το περιμένεις από τον άλλον. Θα αρχίσει και από την άλλη μεριά. Και δεν στοιχίζει τίποτε να χαμογελάσεις, δεν στοιχίζει τίποτε να αγαπάς, δεν στοιχίζει τίποτε να μοιράζεσαι την ευτυχία σου με κάποιον που αγαπάς.

Oshο

Τι είναι η ζήλεια