Η αγάπη είναι πολυτέλεια, είναι αφθονία, είναι να έχεις τόση πολλή ζωή, που να μην ξέρεις τι να την κάνεις οπότε τη μοιράζεσαι. Είναι να έχεις τόσα πολλά τραγούδια μέσα στην καρδιά σου, που πρέπει να τα τραγουδήσεις είτε σε ακούει κάποιος είτε όχι. Αν δεν ακούει κανένας, τότε θα πρέπει επίσης να τα τραγουδήσεις, θα πρέπει να χορέψεις το χορό σου. Ο άλλος μπορεί να το δει ή μπορεί να το χάσει, αλλά σε ό,τι αφορά εσένα, εσύ ξεχειλίζεις, πλημμυρίζεις.
Η αγάπη συμβαίνει μόνο όταν είσαι ώριμος. Γίνεσαι ικανός να αγαπήσεις μόνο όταν είσαι ώριμος. Όταν γνωρίζεις ότι η αγάπη δεν είναι ανάγκη, αλλά περίσσευμα. Τότε, δίνεις χωρίς όρους Όταν εξαρτάσαι από τους άλλους, υπάρχει πάντοτε δυστυχία.
Τη στιγμή που εξαρτάσαι, αρχίζεις να νιώθεις δυστυχισμένος, επειδή η εξάρτηση είναι σκλαβιά. Τότε, αρχίζεις να παίρνεις εκδίκηση, με αδιόρατους τρόπους, επειδή ο άνθρωπος από τον οποίο εξαρτάσαι, ασκεί εξουσία πάνω σου. Σε κανέναν δεν αρέσει να ασκούν εξουσία πάνω του, σε κανέναν δεν αρέσει να είναι εξαρτημένος, επειδή η εξάρτηση σκοτώνει την ελευθερία και η αγάπη δεν μπορεί να ανθίσει μέσα στην εξάρτηση.
Η αγάπη είναι λουλούδι της ελευθερίας. Χρειάζεται χώρο, χρειάζεται άπλετο χώρο. Ο άλλος δεν πρέπει να ανακατεύεται. Η αγάπη είναι εύθραυστη.
Η ζωή έχει απέραντους θησαυρούς, οι οποίοι παραμένουν άγνωστοι στους ανθρώπους, επειδή δεν έχουν χρόνο. Όλος ο χρόνος τους ξοδεύεται στους καβγάδες με τον άλλο. Ο άλλος περιέχει ολόκληρο τον κόσμο. Και η μεγαλύτερη συμφορά που συμβαίνει είναι ότι όταν καβγαδίζεις με τον άλλο, σιγά-σιγά ξεχνάς τον εαυτό σου. Επικεντρώνεσαι στον άλλον... όταν επικεντρώνεσαι στον άλλο, είσαι χαμένος. Τότε, πότε θα θυμηθείς τον εαυτό σου; Πότε θα βρεις την πιο εσωτερική πηγή της ζωής σου; Πότε θα ψάξεις την ομορφιά, την αλήθεια, την ποίηση και την τέχνη; θα χάσεις τα πάντα, καβγαδίζοντας με μια γυναίκα ή με έναν άντρα!
Η αγάπη είναι πολύ σπάνια. Για να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, σημαίνει να περάσεις από μια επανάσταση, επειδή αν θέλεις να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, θα πρέπει να επιτρέψεις σ’ αυτόν τον άνθρωπο να φτάσει επίσης στο δικό σου κέντρο, θα πρέπει να γίνεις ευάλωτος, εντελώς ευάλωτος, ανοιχτός. Αυτό είναι ρίσκο. Το να επιτρέψεις σε κάποιον να πλησιάσει το δικό σου κέντρο είναι ρίσκο, είναι επικίνδυνο, επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου κάνει αυτός ο άνθρωπος. Και από τη στιγμή που γνωρίζει όλα σου τα μυστικά, από τη στιγμή που φανερώνονται αυτά που έκρυβες, από τη στιγμή που εκτίθεσαι εντελώς, δεν ξέρεις ποτέ τι θα κάνει ο άλλος. Υπάρχει φόβος. Γι’ αυτό δεν ανοιγόμαστε ποτέ.
Η σωματική εξοικείωση είναι εφικτή για όλους. Η αγάπη όχι. Όταν δεν φοβάσαι, τότε δεν υπάρχει τίποτα να κρύψεις, τότε μπορείς να είσαι ανοιχτός, τότε μπορείς να απομακρύνεις όλα τα σύνορα. Και τότε μπορείς να προσκαλέσεις τον άλλο να εισχωρήσει μέσα στον ίδιο σου τον πυρήνα. Και να θυμάσαι, αν επιτρέψεις σε κάποιον να εισχωρήσει βαθιά μέσα σου, ο άλλος θα σου επιτρέψει να εισχωρήσεις κι εσύ μέσα του, επειδή όταν επιτρέπεις σε κάποιον να σε διαπεράσει δημιουργείται εμπιστοσύνη. Όταν δεν φοβάσαι, γίνεται και ο άλλος άφοβος.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Osho
«άντρας – γυναίκα, ο χορός των ενεργειών»