Τα συναισθημάτα αποτελούν τη δόξα της ζωής.

Μουλαντάρ σημαίνει βάση, ρίζα. Είναι το κέντρο του σεξ ή μπορείς να το ονομάσεις κέντρο της ζωής, κέντρο της γέννησης. Από το μουλα­ντάρ είναι που γεννιέσαι. Από το μουλαντάρ της μητέρας σου και του πατέρα σου απόκτησες το σώμα σου.

Το επόμενο τσάκρα είναι το σβαντιστάν. Η λέξη σημαίνει κατοικία του εαυτού και είναι το κέντρο του θανάτου. Πολύ παράξενο να δίνουμε αυτό το όνομα στο κέντρο του θανάτου: Κατοικία του εαυτού, σβαντιστάν, εκεί που υπάρχεις ουσιαστικά. Στο θάνατο; Ναι!

Όταν πεθαίνεις, έρχεσαι στην καθαρή σου ύπαρξη, γιατί πεθαίνει μόνο εκείνο που δεν είσαι εσύ. Πεθαίνει το σώμα. Το σώμα γεννιέται από το μουλαντάρ. Όταν πεθαίνεις, το σώμα εξαφανίζεται, εσύ όμως όχι. Ό,τι σου έδωσε το μουλαντάρ, σου το παίρνει το σβαντιστάν. Η μητέρα και ο πατέρας σου, σου έδωσαν ένα μηχανισμό, που απομακρύνεται με το θάνατο. Εσύ όμως υπήρχες ακόμη και πριν να γνωριστεί η μητέρα σου με τον πατέρα σου. Υπήρχες από πάντα.

Αυτό το όνομα, το σβαντιστάν, είναι πολύ όμορφο. Είναι ακριβώς το κέντρο που είναι γνωστό στην Ιαπωνία ως Χάρα. Γι’ αυτό στην Ιαπωνία ονομάζουν την αυτοκτονία χαρακίρι. Αν πεθάνεις ή αυτοκτονήσεις μέ­σα από το Χάρα, τότε πεθαίνει μόνο αυτό που έχεις από το μουλαντάρ. Εκείνο όμως που έχει έρθει από την αιωνιότητα, δηλαδή η συνειδητότητά σου, δεν μπορεί να αφαιρεθεί.

Οι ινδουιστές έχουν υπάρξει σπουδαίοι εξερευνητές της συνειδητότητας. Ονόμασαν σβαντιστάν το δεύτερο τσάκρα, γιατί όταν πεθαίνεις γνωρίζεις ποιος είσαι. Πέθανε μέσα στην αγάπη και θα γνωρίσεις ποιος είσαι. Πέθανε μέσα στο διαλογισμό και θα γνωρίσεις ποιος είσαι. Πέ­θανε ως προς το παρελθόν και θα γνωρίσεις ποιος είσαι. Πέθανε ως προς το νου και θα γνωρίσεις ποιος είσαι. Ο θάνατος είναι ο τρόπος για να γνωρίσεις.

Στην αρχαία εποχή, στην Ινδία, ο δάσκαλος ονομαζόταν θάνατος, γιατί πρέπει να πεθάνεις μέσα στο δάσκαλο. Ο μαθητής πρέπει να πεθάνει μέσα στο δάσκαλο. Μόνο τότε κατορθώνει να μάθει ποιος είναι.

Αυτά τα δυο κέντρα έχουν δηλητηριαστεί πάρα πολύ από την κοινω­νία. Σ’ αυτά τα δύο κέντρα, η κοινωνία έχει εύκολη πρόσβαση. Πέρα από αυτά τα δύο, υπάρχουν πέντε κέντρα ακόμη. Το τρίτο είναι το μανιπούρα, το τέταρτο είναι το αναχάτα, το πέμπτο είναι το βισούντι, το έκτο είναι το άτζνα και το έβδομο είναι το σαχασράρ.

Το τρίτο κέντρο, το μανιπούρα, που σημαίνει διαμάντι, είναι το κέντρο όλων των συναισθημάτων και των συγκινήσεων. Η ζωή είναι πολύτιμη εξαιτίας των συγκινήσεων, των συναισθημάτων, του γέλιου, του κλάματος, των δακρύων και του χαμόγελου. Αυτά αποτελούν τη δόξα της ζωής. Γι’ αυτό και ονομάζεται μανιπούρα, διαμαντένιο τσάκρα.

Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να έχει αυτό το πολύτιμο διαμάντι. Τα ζώα δεν μπορούν να γελάσουν και φυσικά δεν μπορούν να κλάψουν. Η ομορ­φιά των δακρύων, η ομορφιά του γέλιου, η ποίηση των δακρύων και η ποίηση του γέλιου είναι διαθέσιμα μόνο στον άνθρωπο. 

Μας έχουν μάθει να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας. Μας έχουν μάθει ότι ο συναισθηματισμός δεν είναι ωφέλιμος. Να είσαι πρακτικός, να είσαι σκληρός, μην είσαι μαλακός, μην είσαι ευάλωτος, αλλιώς θα σε εκμεταλλευτούν. Να είσαι σκληρός! Δείχνε τουλάχιστον πως είσαι σκληρός, κάνε τουλάχιστον πως είσαι επικίνδυνος, πως δεν είσαι μαλακός άν­θρωπος. Προκάλεσε γύρω σου φόβο. Μη γελάς, γιατί αν γελάς δεν μπορείς να προκαλείς γύρω σου φόβο. Μην κλαις. Αν κλαις, δείχνεις ότι φοβάσαι ο ίδιος. Μη δείχνεις τις ανθρώπινες αδυναμίες σου. Κάνε πως είσαι τέλειος. Αν όμως καταπιέζεις το τρίτο κέντρο σου, τότε γίνεσαι στρατιώτης, όχι άνθρωπος.

Πολλή δουλειά γίνεται στην Τάντρα για να χαλαρώσει αυτό το τρίτο κέντρο. Τα συναισθήματα πρέπει να αναβιώσουν, να χαλαρώσουν. Όταν αισθάνεσαι πως θέλεις να κλάψεις, κλάψε. Όταν αισθάνεσαι την ανάγκη να γελάσεις, πρέπει να γελάς. Πρέπει να παρατήσεις αυτή την ανοησία της καταπίεσης. Πρέπει να μάθεις να εκφράζεσαι, επειδή μόνο μέσα από τις συγκινήσεις σου, τα συναισθήματά σου, την ευαισθησία σου, έρχεσαι σ’ αυτή τη δόνηση, όπου γίνεται δυνατή η επικοινωνία.

Το έχεις παρατηρήσει; Μπορείς να μιλάς όσο θέλεις και να μη λες τίποτα. Μόλις όμως κυλήσει ένα δάκρυ στο μάγουλό σου, έχουν ειπω­θεί τα πάντα. Ένα δάκρυ μπορεί να πει τόσα πολλά! Μπορεί να μιλο­ύσες επί ώρες και να μην έλεγες τίποτα κι ένα δάκρυ τα έχει πει όλα. Μπορεί να λες και να ξαναλές: “Είμαι ευτυχισμένος κι αυτό κι εκείνο...” αλλά το πρόσωπό σου να δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Ένα γέλιο όμως, ένα αυθεντικό γέλιο και δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Το γέλιο τα έχει πει όλα. Όταν βλέπεις το φίλο σου, το πρόσωπό σου λάμπει, ακτινο­βολεί χαρά.

Το τρίτο κέντρο πρέπει να γίνει όλο και περισσότερο διαθέσιμο. Εί­ναι αντίθετο με τη σκέψη. Έτσι, αν επιτρέψεις στο τρίτο κέντρο σου να χαλαρώσει, θα χαλαρώσει εύκολα η ένταση του νου. Να είσαι αυθε­ντικός, ευαίσθητος, να αγγίζεις περισσότερο, να αισθάνεσαι περισσό­τερο, να γελάς περισσότερο, να κλαις περισσότερο. Και να θυμάσαι, δεν μπορείς να κάνεις περισσότερο απ’ αυτό που χρειάζεται, δεν μπορείς να υπερβάλλεις. Δεν μπορείς να βγάλεις ούτε ένα δάκρυ περισσότερο απ’ αυτό που χρειάζεται και δεν μπορείς να γελάσεις περισσότερο απ’ αυτό που χρειάζεται. Γι’ αυτό, μη φοβάσαι και μην είσαι τσιγκούνης.

Η Τάντρα επιτρέπει όλες τις συγκινήσεις στη ζωή.

Αυτά είναι τα τρία κατώτερα κέντρα. Η λέξη «κατώτερο» δεν έχει την έννοια της αξιολόγησης. Αυτά είναι τα τρία χαμηλότερα κέντρα, τα χαμηλότερα σκαλοπάτια της σκάλας.

Osho

"ΤΑΝΤΡΑ"