Της Αρετής Καμπίτση.
Δεν θα μπορούσα να είμαι τίποτα άλλο.
Έχω όνειρα και ανασφάλειες.
Θέλω να αγαπώ και να αγαπιέμαι.
Να ερωτεύομαι και να με ερωτεύονται.
Είμαι γυναίκα
Και αυτό μου το θυμίζουν κάθε φορά τα σημάδια στο πρόσωπο και στο σώμα μου. Είναι εκεί και φέρουν την ζωή μου.
Και αυτό μου το θυμίζουν κάθε φορά τα σημάδια στο πρόσωπο και στο σώμα μου. Είναι εκεί και φέρουν την ζωή μου.
Είναι η υπογραφή όσων έζησα και έχουν καταγραφεί πάνω στο ολόγυμνο κορμί μου σαν σφραγίδες. Συνοφρυώνω το πρόσωπό μου και γύρω από τα μάτια μου σχηματίζονται έντονες γραμμές.
Ρυτίδες τις ονομάζουν. Εγώ τις ονομάζω εμπειρίες.
Είναι το γέλιο μου και το κλάμα μου. Οι χαρές μου και οι λύπες μου.
Τελευταία απέκτησα κάμποσες από δαύτες και θα παραμείνουν εκεί γιατί είναι η ζωή μου. Τα τρανταχτά γέλια μου, τα έντονα κλάματά μου, οι αγωνίες μου και οι ανυπομονησίες μου τις χάρισαν.
Στο σώμα μου έχω σημάδια σαν κάθετες γραμμές.
Ραγάδες τις ονομάζουν.
Εγώ τις ονομάζω μητρότητα. Μου τις πρόσφεραν τα παιδιά μου. Τις αγαπώ γιατί αγαπώ τα παιδιά μου.
Είμαι μέρος τους και είναι μέρος μου. Δεν θα υπήρχαν εκεί αν δεν υπήρχαν τα παιδιά μου. Είναι η ζωή μου.
Εγώ τις ονομάζω μητρότητα. Μου τις πρόσφεραν τα παιδιά μου. Τις αγαπώ γιατί αγαπώ τα παιδιά μου.
Είμαι μέρος τους και είναι μέρος μου. Δεν θα υπήρχαν εκεί αν δεν υπήρχαν τα παιδιά μου. Είναι η ζωή μου.
Με αγαπώ και αγαπώ τα σημάδια μου.
Μου αρέσει να τα δείχνω και νοιώθω υπερήφανη που τα έχω. Δεν κρύβομαι δεν ντρέπομαι. Θα ήταν σαν να ντρέπομαι για όσα έκανα κι έζησα. Σαν να κρύβομαι από την ίδια μου την ζωή.
Όσοι είναι δίπλα μου τα αγαπούν.
Γιατί ξέρουν πως κάθε σημάδι μου είναι κομμάτι τους για όσα ζήσαμε και ζούμε μαζί. Μεγαλώνω και συνάμα πληθαίνουν οι ατέλειες.
Τα χέρια μου σε κάποια χρόνια θα ζαρώσουν, μα η ζεστασιά που έχουν όταν αγκαλιάζουν τους αγαπημένους μου, δεν θα αλλάξει, δεν θα μετριαστεί.
Είσαι γυναίκα.
Κανένας δεν σε αγαπά για τα έξω σου.
Ο άντρας θα κάνει έρωτα με την ψυχή σου, τα παιδιά σου θα αγαπήσουν την τρυφερότητά σου, οι φίλοι σου για την καλοσύνη σου και την δοτικότητά σου.
Κανείς δεν νοιάζεται για το πόσο χρόνων είσαι.
Είσαι όσο αισθάνεσαι.
Δεν είσαι τα χρόνια σου.
Είσαι ο εαυτός σου.
Η Αρετή Καμπίτση ζει και εργάζεται στα Χανιά.
Έχει γράψει δύο μυθιστορήματα: «Δύο κουταλιές ζάχαρη» και «Μικροί θεοί»
Είναι ερωτευμένη με το αδοκίμαστο και το αντιδραστικό και δεν παύει να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο.
