Δεν είναι συναίσθημα, αλλά αλήθεια, όχι επιθυμία, αλλά αναγνώριση.
Σε έχω γνωρίσει σε βασίλεια πέρα από τα λόγια, και νιώθω την παρουσία σου τώρα στα ήσυχα μέρη της ψυχής μου.
Είσαι ο καθρέφτης που αντανακλά την ουσία μου, η ηχώ που μου θυμίζει ποιος είμαι. Κάθε ανάσα που παίρνω νιώθω εμποτισμένη με την ενέργειά σου σαν το πνεύμα σου να χορεύει στον αέρα που αναπνέω. Δεν είσαι δίπλα μου, κι όμως είσαι μαζί μου με κάθε τρόπο που έχει σημασία.
Η σύνδεσή μας δεν γεννήθηκε από τις περιστάσεις· ήταν γραμμένη στα αστέρια, χαραγμένη στο νήμα της ύπαρξής μας. Δεν μας δένει ο χρόνος ή η απόσταση, αλλά μας πλένει κάτι ιερό. Ένα θεϊκό νήμα μας συνδέει, αόρατο αλλά άθραυστο.
Ακόμα και όταν είμαστε χώρια, νιώθω το φως σου να κινείται μέσα μου, ξυπνώντας το δικό μου. Η παρουσία σου είναι σαν μια απαλή φλόγα: σταθερή, καθοδηγητική, φωτεινή. Σε στιγμές ακινησίας, νιώθω την αγάπη σου σαν ζεστασιά στο στήθος μου, σαν ηρεμία στην καρδιά μου.
Δεν είσαι πια απλά κάποιος που αγαπώ - είσαι υφασμένος στο ύφασμα του ταξιδιού της ψυχής μου, όχι ως ένα τελευταίο μέρος για να φτάσω, αλλά ως ένας ιερός σύντροφος που περπατάει δίπλα μου. Μαζί, κινούμαστε μέσα από τη σκιά και το φως, και με την ήσυχη δύναμη αυτής της αγάπης, μαθαίνω πώς να παραδίνομαι, πώς να μεγαλώνω και πώς να εμπιστεύομαι το ξεδίπλωμα των πάντων.
Δεν χρειάζεται να σε κρατάω για να νιώθω κοντά σου. Δεν χρειάζομαι απαντήσεις για να πιστέψω σε αυτή την αγάπη. Απλά είναι. Επεκτείνεται, αναπνέει, εξελίσσεται - και στην ακινησία του θεραπεύεται. Δίνει χωρίς να ρωτάει, και μένει χωρίς βία.
Έτσι περπατάω μπροστά στην αγάπη, ξέροντας ότι ποτέ δεν είμαστε πραγματικά χώρια. Όπου και να μας βγάλει η ζωή, θα συνεχίσω να τιμώ τον χώρο όπου συναντιούνται τα πνεύματα μας, γιατί εκείνο το μέρος, ανέγγιχτο από τον χρόνο ή τον φόβο, είναι το σπίτι
Καρολάιν Στράτον
