Η Τάντρα είναι ο δρόμος της μη προσπάθειας, της εγρήγορσης και της παρουσίας

Είμαστε ήδη αυτό που προσπαθούμε να γίνουμε. Είμαστε ήδη φωτισμένοι και απλά δεν το γνωρίζουμε! Απλά τα σύννεφα της άγνοιας καλύπτουν το λαμπερό φως του πνεύματός μας. 

Παραμένοντας απλώς χαλαροί και φυσικοί, τα σύννεφα απομακρύνονται και νά,  προβάλλει ο ήλιος της πραγματικής φύσης μας, που ήταν πάντα εκεί! Λέγεται ότι όλοι οι φωτισμένοι γέλασαν όταν φωτίστηκαν, λόγω του μεγάλου αυτού κοσμικού αστείου και παράδοξου:  Έψαχναν τόσο καιρό να βρουν κάτι που ήταν ήδη εκεί, πάντα ήταν εκεί. Και προσπαθούσαν να γίνουν αυτό που ήδη ήταν, πάντα ήταν. Πώς λοιπόν να μην ξεσπάσουν σε γέλια; 
 
Η ΤΑΝΤΡΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗ ΞΑΦΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΦΩΤΙΣΗ!

Η Γιόγκα προχωρά σιγά-σιγά, ο ασκητής κατακτά βήμα-βήμα κάτι, μέχρι να φτάσει κάποτε, μετά από πολλά χρόνια ή ακόμα και εκατομμύρια ζωές – μόλις κατορθώσει να εξαντλήσει όλο το αρνητικό κάρμα του, αυτής της ζωής και όλων των προηγούμενων ζωών του, αν ποτέ το κατορθώσει αυτό, αφού θα συνεχίζει να δημιουργεί αρνητικό κάρμα, που κι αυτό θα πρέπει επίσης να καταστραφεί... στο Υπέρτατο. Είναι μια βαθμιαία διαδικασία που στηρίζεται στον αγώνα και την προσπάθεια, είναι ο Δρόμος του Πολεμιστή. Με την προσπάθεια όμως ισχυροποιείται το εγώ και η μεγαλύτερη δυσκολία που θα έχει να αντιμετωπίσει ο γιόγκι πριν την Φώτιση θα είναι το πώς θα μπορέσει να ρίξει αυτό το ενισχυμένο μετά από χιλιάδες προσπάθειες εγώ του

Αντίθετα, η Τάντρα είναι ο «Βασιλικός Δρόμος», ο δρόμος της μη προσπάθειας, ο δρόμος της φυσικότητας, του να είσαι αυτό ακριβώς που είσαι, ο δρόμος της εγρήγορσης και της παρουσίας. Στη Τάντρα η φώτιση δεν είναι βαθμιαία, αλλά ξαφνική, μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή εδώ και τώρα! Η Τάντρα δεν πιστεύει στην λογιστική και στα βαθμιαία βήματα, αλλά στην ποίηση και στα κβαντικά άλματα! 

Είναι σαν να βρίσκεσαι στη κορυφή ενός λόφου: Μπορείς να πας εκεί σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, ακολουθώντας το μονοπάτι από τους πρόποδες ή μπορείς να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις σε αυτήν. Η διαφορετικά, μπορείς να κατέβεις σιγά-σιγά από το μονοπάτι στην κοιλάδα ή να πέσεις με εμπιστοσύνη στην άβυσσο. 

Η Γιόγκα ακολουθεί την σιγουριά και την ασφάλεια του μονοπατιού, η Τάντρα βγάζει φτερά ή πέφτει μ’ εμπιστοσύνη στο κενό. Να γιατί ο περισσότερος κόσμος ελκύεται από την Γιόγκα και φοβάται την Τάντρα. Η Γιόγκα ταιριάζει άλλωστε με το συνηθισμένο νου που αρέσκεται στις προκλήσεις και στις επιτεύξεις γιατί μέσω αυτών τρέφεται το εγώ. Η Τάντρα όμως πετάει το εγώ από το πρώτο κιόλας βήμα. Η Γιόγκα το πετάει, αν μπορέσει, μόνο στο τέλος. 

Η Τάντρα είναι πλήρες άφημα, πλήρης παράδοση στη ροή της Ύπαρξης, είναι θάνατος του εγώ την κάθε στιγμή, εδώ και τώρα. Η Γιόγκα είναι μια διαρκής μάχη ενάντια στο θάνατο, μια διαρκής ενίσχυση του εγώ, ένα διαρκές άγχος. Η Τάντρα είναι αφοβία και εγκατάλειψη από την πρώτη κιόλας στιγμή
    

Η Φώτιση είναι έτσι για την Τάντρα δυνατή κάθε στιγμή. Όλη η ύπαρξη είναι ανοιχτή, όλες οι πύλες ανοιχτές κάθε στιγμή. Από μας εξαρτάται αν θα διαλέξουμε την σκοτεινή αλλά οικεία πύλη της άγνοιας και της δυστυχίας ή την φωτεινή, αλλά άγνωστη, πύλη της απελευθέρωσης και της ευδαιμονίας. Επειδή συνήθως διαλέγουμε την πρώτη, παρόλο που θεωρητικά μπορούμε να φωτιστούμε αυτή τούτη τη στιγμή, τελικά πρακτικά δεν φωτιζόμαστε.

Παρόλο έτσι που η Απελευθέρωση και η Φώτιση είναι ο φυσικός και αβίαστος δρόμος, ο δρόμος της μη προσπάθειας, θα πρέπει τελικά να κάνουμε κάποια προσπάθεια για να ξαναγίνουμε φυσικοί, όσο οξύμωρο κι αντιφατικό και να ακούγεται αυτό. Η προσπάθεια όμως αυτή που θα κάνουμε δεν θα είναι για να διώξουμε κάτι ή να αποκτήσουμε κάτι, αλλά μόνο για να είμαστε πάντα συνειδητοί σε αυτό που κάνουμε, ό,τι κάνουμε, γιατί αυτή η καθαρή συνείδηση είναι στη πραγματικότητα η ουσιαστική φύση μας, την οποία έχουμε ξεχάσει. 

ΟΣΣΟ: ΤΑΝΤΡΑ-
Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ