Μόνο ένας άντρας που έχει μάθει να απολαμβάνει μπορεί να κάνει το μυαλό, το σώμα και η ψυχή μιας γυναίκας να εκραγούν ταυτόχρονα.

Έχεις συναντήσει ποτέ κάποιον που ξέρει να απολαμβάνει τον χρόνο του; Που ξέρει να απολαμβάνει τον χρόνο του μαζί σου; 

Έναν άντρα τόσο συντονισμένο με την ενέργεια σου, τη διάθεσή σου, την έκφραση σου που ξέρει τι χρειάζεσαι χωρίς να πρεπει να του εξηγήσεις;

Έναν άντρα που δεν σε διώχνει μακριά όταν είναι στεναχωρημένος ή απογοητευμένος. 

Έναν άντρα που ξέρει να στέκεται με σφριγηλότητα και ηρεμία στην αρρενωπότητά του καθώς αντικρίζει την θηλυκότητά σου

Αυτός ο Άντρας δίνει χρόνο για να γνωρίσει το μυαλό και το σώμα σου. 

Σε βλέπει… 

Ακούει τα μικρά πράγματα, ακόμα και όταν δεν ξέρεις ότι σε ακούει.

Γνωρίζει, ακριβώς επειδή δίνει χρόνο, πώς να συνδέεται με το μυαλό σου και πώς να αγγίζει το σώμα σου. Μπορεί να επιβραδύνει τα πράγματα και να διαβάσει την αντίδραση του σώματός σου στο κάθε άγγιγμά του. Δεν βιάζεται, δεν προσπαθεί να σε ευχαριστήσει προσβλέποντας στην δική του απελευθέρωση. 

Είναι εδώ για σένα χωρίς προσδοκία, χωρίς πίεση, χωρίς χειραγώγηση, χωρίς παιχνίδια. Μπορείς να του αφεθείς γιατί δημιούργησε έναν ιδιαίτερο χώρο για σένα. Έναν χώρο απόλυτου σεβασμού και εμπιστοσύνης. 

Ξέρει πότε να σε φιλήσει απαλά, πότε να σε κρατήσει απαλά ή πότε να ταρακουνήσει συθέμελα μυαλό και σώμα με αρρενωπότητα και ένταση.

Μόνο ένας άντρας που έχει μάθει να απολαμβάνει τον χρόνο του δίνει σε μια γυναίκα χρόνο να βιώσει το κάθε επίπεδο αισθησιακής ανταπόκρισης και  την οδηγεί, στρώμα με στρώμα, όλο και βαθύτερα μέσα της, μέχρι το μυαλό, το σώμα και η ψυχή της να εκραγούν ταυτόχρονα.

Μόνο ένας άντρας που έχει μάθει να απολαμβάνει τον χρόνο του μπορεί να απελευθερώσει αυτό που βρίσκεται κλειδωμένο μέσα της, κάτω από την επιφάνεια της πρόσκαιρης απόλαυσης 

Και μόνο τότε, ένας άντρας που έχει μάθει να απολαμβάνει τον χρόνο του, θα δει εκείνα τα ύψη της έκστασης που μια γυναίκα μπορεί να τον οδηγήσει ενώ το μυστικό της θα παραμένει κρυμμένο για όλους τους άλλους.

Ελεύθερη μετάφραση 

στο κείμενο της Τζένιφερ Φανκ