Όταν συναναστρέφεστε με έναν άνθρωπο όλο το 24ωρο, με άνδρα ή γυναίκα, μαθαίνετε όλα τα ελαττώματά τους, όλα τα καλά και τα στραβά, όλα τα όμορφα και τα άσχημα, όλα που μοιάζουν με τις ακτίνες του ήλιου και όλα που μοιάζουν με τη μαύρη νύχτα. Μαθαίνετε τον άνθρωπο στο σύνολό του. Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να παραμείνει αγάπη, ακόμη και με την γνώση όλων των ελαττωμάτων, περιορισμών, αδυναμιών, στις οποίες είναι ευάλωτη η ανθρώπινη φύση.
Αγάπη σημαίνει να αγαπάς ασχέτως της πραγματικότητας. Ναι, η πραγματικότητα έχει τα ελαττώματά της, αλλά τα ελαττώματα αυτά είναι η πρόκληση για την ανάπτυξη. Το κάθε ελάττωμα είναι η πρόκληση της μεταμόρφωσής του.
Και όταν δυο άνθρωποι πράγματι αγαπιούνται, αυτοί αλληλοβοηθούνται στην ανάπτυξή τους. Κοιτάει ο ένας τον άλλον, γίνονται καθρέφτες μεταξύ τους, αντανακλούν ο ένας τον άλλον, βοηθούν ο ένας τον άλλον, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Και στον πόνο και στη χαρά, στις στιγμές ευτυχίας, στις στιγμές της θλίψης είναι μαζί, είναι ένας. Να τι θα πει αφοσίωση.
Και όταν δυο άνθρωποι πράγματι αγαπιούνται, αυτοί αλληλοβοηθούνται στην ανάπτυξή τους. Κοιτάει ο ένας τον άλλον, γίνονται καθρέφτες μεταξύ τους, αντανακλούν ο ένας τον άλλον, βοηθούν ο ένας τον άλλον, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Και στον πόνο και στη χαρά, στις στιγμές ευτυχίας, στις στιγμές της θλίψης είναι μαζί, είναι ένας. Να τι θα πει αφοσίωση.
Η ανθρώπινη αγάπη είναι μια μεγάλη αντιπαράθεση. Και αγάπη υπάρχει μόνον τότε, όταν απ’ αυτήν προκύπτει η ανάπτυξη, στην αντίθετη περίπτωση τι σόι αγάπη είναι αυτή;
Αυτοί που αγαπιούνται μεταξύ τους, ενισχύουν τα αισθήματα του άλλου ό,τι κι αν συμβεί. Φτάνουν στην υψηλότερη κορυφή της ευτυχίας και στα μεγαλύτερα βάθη της θλίψης όταν είναι μαζί. Η έκταση της ευτυχίας και της θλίψης τους γίνεται τεράστια, να τι θα πει αγάπη. Όταν είστε μόνος και κλαίτε, τα δάκρυά σας δεν έχουν μεγάλο βάθος, είναι επιφανειακά. Όταν εσείς κλαίτε μαζί με κάποιον, εμφανίζεται το βάθος, τα δάκρυά σας αποκτούν μια άλλη διάσταση.
Εσείς μπορείτε να γελάτε μόνος, αλλά το γέλιο σας θα είναι επιφανειακό. Στην πραγματικότητα αυτό θα είναι κάτι σαν τρέλλα - μόνον οι τρελλοί γελούν μόνοι. Όταν γελάτε μαζί με κάποιον, υπάρχει βάθος, είναι φυσιολογικό.
Μπορείτε να γελάτε μόνος, όμως το γέλιο δεν εισχωρεί βαθιά - δεν μπορεί να εισχωρήσει. Όταν είστε μαζί, το γέλιο φτάνει ως τον πυρήνα της ύπαρξής σας. Όταν δύο άνθρωποι είναι μαζί, μαζί στα πάντα - την ημέρα και τη νύχτα, το καλοκαίρι και το χειμώνα – στη χαρά και στην λύπη, τότε αυτοί αναπτύσσονται.
Μπορείτε να γελάτε μόνος, όμως το γέλιο δεν εισχωρεί βαθιά - δεν μπορεί να εισχωρήσει. Όταν είστε μαζί, το γέλιο φτάνει ως τον πυρήνα της ύπαρξής σας. Όταν δύο άνθρωποι είναι μαζί, μαζί στα πάντα - την ημέρα και τη νύχτα, το καλοκαίρι και το χειμώνα – στη χαρά και στην λύπη, τότε αυτοί αναπτύσσονται.
Το δέντρο έχει την ανάγκη όλων των κλιμάτων και όλων των εποχών. Ναι, έχει την ανάγκη του καυτού καλοκαιριού και του παγωμένου χειμώνα. Έχει την ανάγκη του φωτός της ημέρας για να το φωτίζει ο ήλιος και της ησυχίας της νύχτας, για να μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του και να κοιμηθεί βαθιά. Έχει την ανάγκη των ήσυχων, χαρούμενων ημερών και των συννεφιασμένων, βροχερών ημερών επίσης. Αυτό αναπτύσσεται δια μέσου όλης αυτής της διαλεκτικής.
Η αγάπη είναι διαλεκτική. Όταν είστε μόνος, εσείς δεν μπορείτε να αναπτύσσεστε. Πάντα να θυμάστε, όταν αγαπάτε, τότε μην αποφεύγετε την παραίτηση, μην αποφεύγετε την αφοσίωση. Τότε θα είστε ολοκληρωτικά μέσα στα πράγματα. Τότε δε θα είστε στην άκρη, έτοιμοι να το σκάσετε, αν τα πράγματα γίνουν πολύ βασανιστικά.
Η αγάπη είναι επίσης, προσφορά της θυσίας. Οφείλετε να θυσιάσετε πολλά πράγματα… π.χ. το Εγώ σας. Οφείλετε να θυσιάσετε τις φιλοδοξίες σας, την προσωπική σας ζωή, οφείλετε να θυσιάσετε τα μυστικά σας, οφείλετε να θυσιάσετε πολλά πράγματα.
Η αγάπη, σας αλλάζει σχεδόν πλήρως, πρόκειται για μια νέα γέννηση. Ποτέ δε θα είστε ο ίδιος άνθρωπος όπως πρώτα, προτού αγαπήσετε μία γυναίκα ή έναν άνδρα. Περάσατε δια μέσου του πυρός, έχετε καθαρθεί. Αλλά γι’ αυτό το πράγμα χρειάζεται η ανδρεία.
