Δεν ήταν το κορίτσι μου…

Βιωματική εμπειρία

Δεν ήταν το κορίτσι μου…

Βλέμμα
Κοιταχτήκαμε στα μάτια. Στην αρχή απλά, εξερευνητικά. Όπως κοιτάζονται δυο ξένοι. Αφήσαμε σιγά σιγά ο ένας τον άλλο να προχωρήσει, να δει βαθιά. Η ματιά έγινε απαλή, μαλακή, έφτασε μέχρι την ψυχή.    

Αναπνοή 
Αργή, συνειδητή αναπνοή. Την άκουγα και την ένιωθα καθώς περνώντας από το στήθος της έβγαινε από τα χείλη της. Άλλοτε κοντά, γύρω μου, άλλοτε μακριά μου. Ταξίδευε στο σώμα της, μετασχηματίζονταν, έδινε ρυθμό, έδινε Ζωή. Έτσι και η δική μου.


Φως.
Άρχισε να ρέει. Μας διαπέρασε. Πήρε κατεύθυνση προς τη Γη και τον Ουρανό. Μας κύκλωσε, έγινε σφαίρα, κουκούλι, αγκαλιά. Απλώθηκε γύρω μας για να μας καλωσορίσει και να μας προστατέψει. Να επιτρέψει να συμβεί, αυτό που δε γνωρίζαμε ακόμα.

Άγγιγμα
Τρυφερά χάδια και όμορφα λόγια έλουσαν τα κορμιά μας. Πρώτη φορά το άγγιζα αυτό το σώμα. Πρώτη φορά το άφηνα να με αγγίξει. Ένιωσα ζεστασιά, φροντίδα, αποδοχή, παρουσία, τρυφερότητα. Το ίδιο ένωσε, όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα, και αυτή. 

Αγάπη
Βρεθήκαμε να καθόμαστε στο πάτωμα αντικρυστά. Ανέπνεα ως Αρσενικό, ανέπνεε ως Θηλυκό. Τα βλέμματά μας συνέχεια ενωμένα. Τότε άρχισα να το βιώνω. Πρωτόγνωρα, διαφορετικά, αγαπούσα εκείνο το πλάσμα απέναντί μου. Όχι σα φίλη, όχι σαν αδερφή, όχι σαν ερωμένη. Ακαθόριστα ή σαν όλα αυτά μαζί.

Φωτιά.
Έκατσε πάνω μου πλέκοντας τα πόδια της γύρω μου. Οι λεκάνες μας άρχισαν να λικνίζονται. Ο ρυθμός ήταν νωχελικός, αργός, μεθυστικός. Δεν ενωθήκαμε, όμως η φλόγα ήταν εκεί. Εκστατική, ανάμεσά μας και μέσα μας. 
Ανάσα την ανάσα η φλόγα μεγάλωνε, μας τύλιγε. 
Άρχισαν να με κατακλύζουν ποτάμια ηδονής. Όταν γινόντουσαν χείμαρροι και κινδύνευα να παρασυρθώ, εκείνη τρυφερά με τράβαγε στην αγκαλιά της, κοντά στην όχθη, στην γαλήνια κοιλάδα. Δε ξέρω για πόσο μείναμε σε αυτό το χορό. Ο χρόνος έσβησε και έμεινε μόνο η γλυκιά απόλαυση.

Δεν ήταν το κορίτσι μου..
Υπήρξε όμως για λίγο η Σάκτη μου και Εγώ υπήρξα ο Σίβα της! 

.Θ

Ένα πολύ συγκινητικό μοίρασμα που δίνει εξαιρετικά αυτήν την ιδιαίτερη αίσθηση που γεννιέται όταν δυο άνθρωποι εμπιστεύονται και αφήνονται να κυλήσουν με ρευστότητα μέσα στην αγάπη.

Περιγράφει ένας μαθητής μου, σχετικά νέος στο Ταντρικό μονοπάτι αλλά με μεγάλη διάθεση να γνωρίσει το καινούργιο και να μετασχηματίσει μέσα του το παλιό, το πώς βίωσε ένα μυσταγωγικό τελετουργικό σε κάποιο μάθημα Τάντρα.

Η ταντρική ενέργεια, αν οι καρδιές είναι ανοικτές, φέρνει δυο ανθρώπους κοντά, ακόμα κι αν είναι άγνωστοι και τους ενώνει σε επίπεδο Αδελφών Ψυχών. Αυτό συμβαίνει γιατί ενώνονται ενεργειακά σε όλα τους τα Τσάκρα και με όλα τα ενεργειακά τους σώματα, πάντα μέσα από αγνή πρόθεση και με πλήρη σεβασμό ο ένας για τον άλλον. 

Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, φορώντας τα ρούχα τους!

namaste 

despoina palamari