Ο Αδάμ και η Εύα πρέπει να σταθούν ενωμένοι στις καρδιές μας για να ζήσουμε σαν πνευματικοί σύντροφοι.

Κάθε φορά που ένας άνδρας και μια γυναίκα κάνουν έρωτα, επαναλαμβάνουν το μύθο του Σίβα και της Σάκτι που, μέσω της ταντρικής ένωσης, συλλαμβάνουν και γεννούν το σύμπαν.
Επειδή είμαστε παιδιά της Δύσης, θα ήθελα να παρουσιάσω μια θετική, εκστατική εκδοχή του μύθου του προπατορικού αμαρτήματος που μας βασανίζει. Γι’ αυτό, πάω κατευθείαν στη ρίζα του προβλήματος: τη σεξουαλικότητά μας.

Φανταστείτε με το μυαλό σας τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο, να κάθονται και να φιλιούνται γυμνοί κάτω από το Δέντρο της Γνώσης. Ο Αδάμ και η Εύα ερεθίζονται και ο Αδάμ θέλει να κάνει έρωτα. Μα η Εύα διστάζει. Λέει στον Αδάμ: «Αυτή τη φορά θα ήθελα κάτι διαφορετικό, κάτι πιο πνευματικό». 

Ο Αδάμ μπερδεύεται. «Δεν είμαι βέβαιος ότι ξέρω πως γίνεται αυτό.»
Λέει η Εύα: «Ούτε εγώ. Ας ζητήσουμε από το Θεό να μας βοηθήσει».  
Με μια προσευχή καλεί το Θεό: «Αγαπημένε Θεέ, στάσου πλάι μας στην ένωσή μας και δώσε μας την ευλογία σου, ώστε να βιώσουμε το θείο σου φως και να γίνουμε ένα με σένα. Σ’ ευχαριστούμε που μας έδωσες τον Παράδεισο».

Ένα δυνατό σφύριγμα ακούγεται από τα φύλλα του δέντρου πάνω από τα κεφάλια τους. Και ένας τεράστιος και πολύ σέξι βόας συσφιγκτήρας σέρνεται αργά προς τα κάτω, κρατώντας ανάμεσα στα σαγό­νια του ένα λαμπερό κατακόκκινο μήλο. Με χάρη, η Εύα απλώνει τα χέρια της για να δεχτεί τον καρπό, και ευχαριστεί το βόα. 

Με το ζουμερό γλυκό μήλο στο δεξί της χέρι, κάθεται γυμνή στα γόνατα του Αδάμ φωλιάζοντας την ερεθισμένη φύση του στην στρογγυλή απαλή κοιλιά της. Φιλιούνται με πάθος και αρχίζουν να κουνούν τις λεκάνες τους. Ο Αδάμ χώνει τη γλώσσα του στο στόμα της Εύας. Εκείνη τη ρουφάει, γλείφει τα χείλη του και τραβιέται για να δαγκώσει το μήλο. 

Μετά γλιστρά στο στόμα του το ζουμερό κομμάτι που δάγκωσε. Το μασάνε και το ρουφάνε μαζί, ενώ η Βάιρά του διεισδύει απαλά στο Γιόνι της. Ρίγη ηδονής διαπερνούν σε κύματα τη σπονδυλική στήλη της Εύας, ενώ συγχρόνως δαγκώνει ακόμα ένα κομμάτι μήλο και το μοιράζεται με τον Αδάμ. Και συνεχίζει με ακόμα ένα κομμάτι μήλο, και ακόμα ένα, ενώ συγχρόνως κάνουν έρωτα. 

Ο χυμός από το μήλο του Θεού στάζει από τα στόματά τους πάνω στα κορμιά τους, όπως οι χυμοί του Γιόνι της Εύας μουσκεύουν το Βάιρα του Αδάμ. Με κάθε δαγκωνιά η έξαψη εντείνεται ακόμα περισσότερο, μέχρι που δεν μπορούν να κρατηθούν άλλο και η Εύα φωνάζει: 
«Τώρα.. Ω! ναι... Αδάμ, έλα... Ω! Θεέ μου...» 

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο Θεός έρχεται με τη μορφή εκτυφλωτικού λευκού φωτός και πλημμυρίζει το νου, το τρίτο μάτι και τα κορμιά τους με ευδαιμονία. Και ακούν αυτό τον ψίθυρο: «Εγώ είμαι το Άγιο Πνεύμα. Κι εσείς είστε τα παιδιά μου και με ευχαριστείτε. Ας είστε ευλογημένοι, γιατί ο Πατέρας και η Μητέρα ενώθηκαν μέσα σας και μέσα από εσάς θα φέρουν τώρα γιατρειά στη Γη, ώστε να την τιμούν όλοι ως Μητέρα μας».

Από τη στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν το μήλο, γνώριζαν ότι ο Θεός είχε ακούσει την προσευχή της Εύας και ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν με σοφία όσα θα τους αποκάλυπτε μέσα από τα φρούτα του Δέντρου της Γνώσης. Γνώριζαν, επίσης, ότι έπρεπε να επιστρέψουν στη Γαία, τη Γη, με ευγένεια και αγάπη, την ομορφιά με την οποία εκείνη τους είχε προικίσει.

Ο Αδάμ και η Εύα υπάρχουν στον καθένα μας, είναι ο αυθεντικός άνδρας και η αυθεντική γυναίκα, ο πατέρας και η μητέρα που καθένας μας έχει μέσα του. Μας βοηθούν να αναγνωρίσουμε τα αρσενικά και τα θηλυκά στοιχεία που υπάρχουν μέσα μας ως αρχέτυπα του Θεού και της Θεάς, εικόνες της διπλής φύσης μας που εκπληρώνεται σε δημιουργικά και πνευματικά επίπεδα.

Σε κάθε ερωτική σχέση και πράξη, κάθε άνδρας και γυναίκα επιδιώκει να ενώσει τον εσωτερικό αρσενικό και θηλυκό εαυτό του, προκειμένου να πετύχει τη θεία ολότητα. 

Όμως αυτή η ένωση δεν επιτυγχάνεται μέσω κάποιου εξαιρετικού εραστή, αλλά όταν ενώνουμε αυτά τα εσωτερικά αρσενικά και θηλυκά αρχέτυπα στην ψυχή μας. Το κλειδί για την έκσταση, την εσωτερική, την εθνική αλλά και την παγκόσμια ειρήνη είναι η προσωπική ολότητα του καθενός και της καθεμίας από μας.

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε μια θεότητα που υπερβαίνει την ταυτότητα του φύλου, ούτε να εγκαθιδρύσουμε έναν πολιτισμό που τιμά και συνθέτει τα χαρακτηριστικά και των δύο φύλων, αν προηγουμένως, δεν αντιληφθούμε μέσα μας την ένωση του εσωτερικού μας Θεού και της εσωτερικής μας Θεάς. 

Ο Σίβα και η Σάκτι, ο Αδάμ και η Εύα πρέπει να σταθούν ενωμένοι στις καρδιές μας, έτσι ώστε το θηλυκό και το αρσενικό να ενωθούν μέσα μας σε ιερό γάμο. Μόνο αυτό θα μας κάνει ολόκληρους. Γιατί ο μόνος τρόπος για να αντιληφθούμε ένα θεό που είναι ολόκληρος είναι να γίνουμε οι ίδιοι ολόκληροι. Και από την ολότητά μας θα γεννηθεί η Νέα Γυναίκα και ο Νέος Άνδρας της τρίτης χιλιετίας. Και θα νικήσουν τη συνωμοσία ενάντια στην έκσταση όχι με μάχες ή με τη διεκδίκηση της εξουσίας, αλλά ζώντας ως πνευματικοί σύντροφοι.

MARGOT ANAND