Η Τάντρα είναι υπέρβαση. Δεν είναι ούτε απόλαυση ούτε καταπίεση. Είναι περπάτημα πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Είναι μία από μεγαλύτερες ισορροπίες. Δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται. Χρειάζεται εκλεπτυσμένη συνειδητότητα. Είναι μια σπουδαία αρμονία.
Είναι πολύ εύκολο για το νου να απολαμβάνει. Το αντίθετο είναι επίσης πολύ εύκολο: Το να απαρνιέται. Για το νου είναι πολύ εύκολο να κινείται στα άκρα. Το να παραμένει στη μέση, ακριβώς στη μέση, είναι το πιο δύσκολο πράγμα για το νου, επειδή είναι αυτοκτονία γι’ αυτόν. Στη μέση, ο νους πεθαίνει και προβάλει ο μη νους. Γι’ αυτό ο Βούδας έχει ονομάσει το μονοπάτι του μεσαίο δρόμο. Ο Σαράχα είναι μαθητής του Βούδα, στην ίδια γραμμή, με την ίδια κατανόηση, με την ίδια συνειδητότητα.
Έτσι, αυτό είναι ένα θεμελιώδες πράγμα, που πρέπει να κατανοηθεί, αλλιώς θα παρανοήσεις την Τάντρα. Τί είναι η κόψη του ξυραφιού; Τί σημαίνει να βρίσκεσαι ακριβώς στη μέση; Για να απολαύσεις τον κόσμο, δεν χρειάζεται συνειδητότητα. Για να καταπιέσεις τις επιθυμίες του κόσμου και πάλι δεν χρειάζεται συνειδητότητα. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα εγκόσμια, αλλά και οι άνθρωποι που υποτίθεται πως ασχολούνται με τα μη εγκόσμια δεν διαφέρουν και πολύ. Μπορεί να στέκονται με γυρισμένες πλάτες, μα δεν είναι καθόλου διαφορετικοί. Έχουν τον ίδιο ακριβώς τύπο νου.
Ο ένας λαχταράει το χρήμα κι ο άλλος είναι τόσο εναντίον του χρήματος, που δεν μπορεί ούτε καν να δει χαρτονομίσματα, μα αυτοί οι δύο δεν διαφέρουν, γιατί και για τους δύο έχει μεγάλη σπουδαιότητα το χρήμα. Ο ένας είναι άπληστος, ο άλλος είναι φοβισμένος, μα η σημασία του χρήματος είναι ίδια και στους δυο. Και οι δυο έχουν εμμονές με το χρήμα.
Ο ένας σκέφτεται συνεχώς τις γυναίκες, τις ονειρεύεται κι έχει φαντασιώσεις γι’ αυτές. Ο άλλος τις έχει φοβηθεί τόσο πολύ, που έχει πάει στα Ιμαλάια, μόνο και μόνο για να τις αποφύγει. Και οι δυο όμως είναι ίδιοι. Και για τους δύο είναι σημαντική η γυναίκα — ή ο άντρας, δεν έχει σημασία. Ο ένας ψάχνει, ο άλλος αποφεύγει, μα και οι δύο είναι εστιασμένοι στο ίδιο θέμα.
Η Τάντρα λέει: Δεν πρέπει να εστιάζεσαι στον άλλο ούτε ψάχνοντας ούτε αποφεύγοντας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από μεγάλη κατανόηση. Ο πόθος για τη γυναίκα πρέπει να γίνει κατανοητός —ούτε να τον απολαμβάνεις ούτε να τον αποφεύγεις, αλλά να τον κατανοήσεις. Η Τάντρα είναι πολύ επιστημονική.
Η λέξη επιστήμη σημαίνει κατανόηση, η λέξη επιστήμη σημαίνει γνώση. Η Τάντρα λέει: Η γνώση ελευθερώνει. Αν ξέρεις τι ακριβώς είναι η απληστία, δεν υπάρχει λόγος να την απαρνηθείς. Η ανάγκη να απαρνηθείς έρχεται μόνο επειδή δεν κατανοείς τι είναι η απληστία. Η ανάγκη να πάρεις όρκο εναντίον του σεξ έρχεται μόνο επειδή δεν έχεις κατανοήσει τι είναι το σεξ. Και η κοινωνία δεν σου επιτρέπει να το κατανοήσεις. Η κοινωνία σε βοηθά να μην το κατανοήσεις.
Η κοινωνία, στη διάρκεια των αιώνων, έχει αποφύγει τόσο το θέμα του σεξ, όσο και το θέμα του θανάτου. Θεωρεί ότι αυτά τα θέματα δεν είναι για να συζητιούνται και να ερευνούνται κι ότι πρέπει να αποφεύγονται. Μέσα από την αποφυγή, υπάρχει μεγάλη άγνοια γύρω απ’ αυτά τα θέματα και αυτή η άγνοια είναι η ρίζα. Από αυτή την άγνοια προέρχονται δύο τύποι ανθρώπων: Εκείνος που απολαμβάνει τρελά κι εκείνος που κουράζεται πολύ και το βάζει στα πόδια.
Η Τάντρα λέει: Εκείνος που απολαμβάνει τρελά δεν θα κατανοήσει ποτέ, επειδή απλώς επαναλαμβάνει μια συνήθεια και δεν θα κοιτάξει ποτέ μέσα στη συνήθεια και στη ρίζα της. Και όσο περισσότερο απολαμβάνει, τόσο πιο μηχανικά γίνεται.
Δεν το έχεις παρατηρήσει; Ο πρώτος σου έρωτας ήταν κάτι εξαιρετικό, ο δεύτερος δεν ήταν τόσο εξαιρετικός, ο τρίτος ήταν κάπως συνηθισμένος και ο τέταρτος εντελώς καθημερινός. Τί συνέβη; Γιατί ο πρώτος έρωτας έχει εγκωμιαστεί τόσο πολύ; Γιατί οι άνθρωποι λένε πάντα πως τέτοιος έρωτας συμβαίνει μόνο μία φορά; Επειδή η πρώτη φορά δεν ήταν μηχανιστική, είχες μια κάποια συνειδητότητα. Την επόμενη φορά, το προσδοκούσες και δεν ήσουν σε τόση συνειδητότητα. Την τρίτη φορά, νόμιζες πως ήδη ξέρεις, οπότε δεν υπήρχε διάθεση εξερεύνησης. Η τέταρτη φορά ήταν απλώς γήινη και τόσο καθημερινή. Είχες μπει σε μια μηχανιστική συνήθεια.
Δεν το έχεις παρατηρήσει; Ο πρώτος σου έρωτας ήταν κάτι εξαιρετικό, ο δεύτερος δεν ήταν τόσο εξαιρετικός, ο τρίτος ήταν κάπως συνηθισμένος και ο τέταρτος εντελώς καθημερινός. Τί συνέβη; Γιατί ο πρώτος έρωτας έχει εγκωμιαστεί τόσο πολύ; Γιατί οι άνθρωποι λένε πάντα πως τέτοιος έρωτας συμβαίνει μόνο μία φορά; Επειδή η πρώτη φορά δεν ήταν μηχανιστική, είχες μια κάποια συνειδητότητα. Την επόμενη φορά, το προσδοκούσες και δεν ήσουν σε τόση συνειδητότητα. Την τρίτη φορά, νόμιζες πως ήδη ξέρεις, οπότε δεν υπήρχε διάθεση εξερεύνησης. Η τέταρτη φορά ήταν απλώς γήινη και τόσο καθημερινή. Είχες μπει σε μια μηχανιστική συνήθεια.
Μέσα από την απόλαυση, το σεξ γίνεται συνήθεια. Ναι, δίνει μια κάποια ανακούφιση, κάτι σαν φτάρνισμα, μα τίποτα περισσότερο. Είναι μια σωματική ελευθέρωση ενέργειας. Επιβαρύνεσαι με πάρα πολλή ενέργεια και πρέπει να την πετάξεις, για να την ξαναμαζέψεις με το φαγητό, με την άσκηση, με τον ήλιο και να την πετάξεις και πάλι, για να την ξαναμαζέψεις και πάλι. Αυτό κάνει συνεχώς ο άνθρωπος που απολαμβάνει. Δημιουργεί τεράστια ενέργεια κι ύστερα την πετάει χωρίς λόγο, χωρίς σημασία. Το να την έχει, τον κάνει να υποφέρει από ένταση. Το να την πετάει, τον κάνει να υποφέρει από αδυναμία. Έτσι κι αλλιώς υποφέρει.
Ποτέ να μη νομίζεις πως ο άνθρωπος που απολαμβάνει είναι ευτυχισμένος. Ποτέ! Είναι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Πώς μπορεί να είναι ευτυχισμένος; Ελπίζει, επιθυμεί την ευτυχία, μα δεν την πετυχαίνει ποτέ.
Να θυμάσαι όμως, ότι με το να τα λέει αυτά, η Τάντρα δεν προτείνει να κινηθείς στο άλλο άκρο. Η Τάντρα δεν λέει να ξεφύγεις από αυτόν τον κόσμο των απολαύσεων. Το να το βάζεις στα πόδια, θα γίνει και πάλι μια μηχανιστική συνήθεια. Ζεις σε μια σπηλιά, γυναίκα δεν υπάρχει, μα αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Οποιαδήποτε στιγμή εμφανιστεί μια γυναίκα που είναι διαθέσιμη, ο άντρας που έχει απαρνηθεί τις γυναίκες είναι περισσότερο επιρρεπής στο να υποκύψει, απ’ ό,τι ο άντρας που έχει απολαύσει τον κόσμο. Οτιδήποτε καταπιέζεις γίνεται πολύ δυνατό μέσα σου.
Η Τάντρα λέει: Πρόσεχε... Πρόσεχε την απόλαυση και πρόσεχε την απάρνηση. Πρόσεχέ τα και τα δυο. Και τα δυο είναι παγίδες. Και με το ένα και με το άλλο παγιδεύεσαι στο νου. Πού είναι, λοιπόν, ο δρόμος; Η Τάντρα λέει: Η συνειδητότητα είναι ο δρόμος.
Osho
"ΤΑΝΤΡΑ"