Ο διαχωρισμός ανάμεσα στο θηλυκό και στο αρσενικό, στο σεξ και στο Πνεύμα, μας απομακρύνει από τη θερα­πευτική δύναμη της έκστασης

Οι παραμορφώσεις που διαχωρίζουν τους άνδρες και τις γυναίκες πη­γάζουν από το σχίσμα που βιώνει καθένας μέσα του, ανάμεσα στον εσωτερικό άνδρα και στην εσωτερική γυναίκα, ένα σχίσμα, που μας πάει πίσω στη μυθική υποδούλωση της Θεάς από μια ζηλόφθονη και πολεμοχαρή θεότητα. Αυτό το εσωτερικό σχίσμα ανάμεσα στο θηλυκό και στο αρσενικό, στο σεξ και στο Πνεύμα, στο σώμα και στην ψυχή, στην ενέργεια και στη συνείδηση, μας διαχωρίζει από τη θερα­πευτική δύναμη της έκστασης, τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτι­σμικό επίπεδο.


Δεν πρέπει να προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε την αρσενική θεότητα με μια θηλυκή, αλλά να επαναφέρουμε και να αποκαταστήσουμε τη θεία γυναικεία φύση στον κόσμο. Και, κυρίως, να φροντί­σουμε για την επανασύνδεσή της με τη θεία ανδρική φύση που, στην οργισμένη της εμφάνιση ως πατριαρχικός Θεός, νιώθει πληγωμένος από την απουσία της, ακριβώς όπως κι εμείς, τα παιδιά τους, έχουμε υποφέρει τα πάνδεινα από το χωρισμό τους.

Η Greta Bro, θεραπεύτρια από τη Βοστόνη, λέει: «Μια γυναίκα που ζει στη σκιά της εικόνας του “Θεού Πατέρα” δεν μπορεί να βιώσει την ταυτότητά της ως έκφραση της θεότητας... Για να ξαναβρεί αυτό το δικαίωμα και να μπορέσει να βιώσει ξανά την αίσθηση της ολότητας, μια γυναίκα πρέπει να αντιληφθεί ότι η θεϊκότητα έχει και γυναικεία πλευρά». 
Θα πρόσθετα ότι και οι άνδρες που ζουν στη σκιά της εικόνας του Θεού Πατέρα υποφέρουν από πνευματική έλλειψη. Οι γυναικείες εμπειρίες που έχουν σχέση με το σώμα, τον αισθη­σιασμό, τη διαίσθηση, ή οι δημιουργικές εμπειρίες της γέννας και της ανατροφής των παιδιών έχουν αξία και για τα δύο φύλα. Μόνο όφε­λος μπορεί να προσφέρει το πάθος και η δύναμη των γυναικών στην αφύπνιση και στην αλλαγή του κόσμου.

Αρχικά, ο κόσμος γνώριζε τη θεότητα ως Μητέρα — το μητριαρχικό μοντέλο της Γαίας, της γήινης θεότητας, της οποίας τα χαρα­κτηριστικά είναι η γονιμότητα, η στοργή, η γιατρειά, η δεκτικότητα, η έκσταση. Μετά, το εκκρεμές πήγε στην ακριβώς αντίθετη διεύθυν­ση, και ο κόσμος άρχισε να τιμά τη θεότητα ως τον Πατέρα, Γιαχβέ, Ιεχωβά, θεό του κεραυνού, δίκη, δημιουργία, πόλεμο. Χιλιάδες χρόνια τώρα, η ανθρωπότητα τιμά την αρσενική πλευρά του Θεού. Τώρα, όμως, πολλοί από εμάς αγωνιζόμαστε να ξεπεράσουμε αυτά τα παλιά μοντέλα και να αντιληφθούμε μια Θεότητα στο κέντρο του σύμπαντος, μέσα μας και έξω, ένα θεό που υπερβαίνει τις διαφορές των φύλων συνθέτοντάς τες σε ένα Όλον.

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε μια θεότητα που υπερβαίνει την ταυτότητα του φύλου, ούτε να εγκαθιδρύσουμε έναν πολιτισμό που τιμά και συνθέτει τα χαρακτηριστικά και των δύο φύλων, αν προη­γουμένως, δεν αντιληφθούμε μέσα μας την ένωση του εσωτερικού μας Θεού και της εσωτερικής μας Θεάς. Ο Σίβα και η Σάκτη πρέπει να σταθούν ενωμένοι στις καρδιές μας, έτσι ώστε το θηλυκό και το αρσενικό να ενωθούν μέσα μας σε ιερό γάμο. 
Μόνο αυτό θα μας κά­νει ολόκληρους. Γιατί ο μόνος τρόπος για να αντιληφθούμε ένα θεό που είναι ολόκληρος είναι να γίνουμε οι ίδιοι ολόκληροι. Και από την ολότητά μας θα γεννηθεί η Νέα Γυναίκα και ο Νέος Άνδρας της τρίτης χιλιετίας. Και θα νικήσουν τη συνωμοσία ενάντια στην έκστα­ση όχι με μάχες ή με τη διεκδίκηση της εξουσίας, αλλά ζώντας ως πνευματικοί σύντροφοι.

 Margot Anand

"Η τέχνη της καθημερινής έκστασης"