Όλες οι ιδέες μας για κάποιο μελλοντικό παράδεισο είναι ψευδαισθήσεις που εμποδίζουν την αφύπνισή μας στο παρόν, στο εδώ και τώρα.
Η αφύπνιση απαιτεί θάρρος και σκληρή δουλειά, αλλαγή και ανάπτυξη, μετακίνηση από το γνωστό και οικείο στο άγνωστο. Σημαίνει αμφισβήτηση και επαναξιολόγηση για καθετί: πως ζούμε, πώς σκεφτόμαστε, πώς σχετιζόμαστε με τους ανθρώπους, πώς κερδίζουμε χρήματα και πώς περνάμε την ώρα μας.
Η αφύπνιση ξεκινά με μια αίσθηση ανίας, ανικανοποίητου και πόνου, και μια λαχτάρα για αλλαγή και για περισσότερο και ουσιαστικότερο νόημα στη ζωή μας.
Όλοι έχουμε βιώσει την Καθημερινή Έκσταση, την αληθινή μας φύση, αυτές τις απλές και ευχάριστες στιγμές που έρχονται καταμεσής της συνηθισμένης μας ζωής. Ο αντιεκστατικός πολιτισμός μας, όμως, μας διδάσκει, καθώς μεγαλώνουμε, να ντρεπόμαστε για τα κορμιά μας, να προσεγγίζουμε τη ζωή με το μυαλό και να χτίζουμε άμυνες γύρω από τις καρδιές μας.
Μαθαίνουμε ότι τα ίδια τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης μας, η ζωή και ο κόσμος που μας περιβάλλει, είναι εχθροί του Πνεύματος και όχι το έδαφος πάνω στο οποίο ριζώνει και αναπτύσσεται. Έτσι βιώνουμε έντονα συναισθήματα άγχους και αποχωρισμού, που μειώνουν τη φυσική ροή της χαράς μας και τη μετατρέπουν σε μικρό ρυάκι.
Αυτό που ισχυρίζομαι, στηριζόμενη στην αρχαία ταντρική σοφία, είναι ότι τα σώματά μας, η ζωή και οι συνθήκες δεν στέκονται ανάμεσα σε μας και στην Καθημερινή Έκσταση. Αντίθετα, είναι τα ταπεινά δοχεία μιας ζωντανής χαράς. Και αν το αποδεχτούμε, αν χαλαρώσουμε, παραδοθούμε και βγούμε από τον ίδιο μας το δρόμο, η συνείδησή μας θα διευρυνθεί και θα ανυψωθεί και η έκσταση θα γίνει η φυσική εκδήλωση της ύπαρξής μας, το καρδιοχτύπι του Πνεύματος που θα πάλλεται μέσα από εμάς.
Μαθαίνουμε ότι τα ίδια τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης μας, η ζωή και ο κόσμος που μας περιβάλλει, είναι εχθροί του Πνεύματος και όχι το έδαφος πάνω στο οποίο ριζώνει και αναπτύσσεται. Έτσι βιώνουμε έντονα συναισθήματα άγχους και αποχωρισμού, που μειώνουν τη φυσική ροή της χαράς μας και τη μετατρέπουν σε μικρό ρυάκι.
Αυτό που ισχυρίζομαι, στηριζόμενη στην αρχαία ταντρική σοφία, είναι ότι τα σώματά μας, η ζωή και οι συνθήκες δεν στέκονται ανάμεσα σε μας και στην Καθημερινή Έκσταση. Αντίθετα, είναι τα ταπεινά δοχεία μιας ζωντανής χαράς. Και αν το αποδεχτούμε, αν χαλαρώσουμε, παραδοθούμε και βγούμε από τον ίδιο μας το δρόμο, η συνείδησή μας θα διευρυνθεί και θα ανυψωθεί και η έκσταση θα γίνει η φυσική εκδήλωση της ύπαρξής μας, το καρδιοχτύπι του Πνεύματος που θα πάλλεται μέσα από εμάς.
Η τέχνη της Τάντρας του Ουράνιου Χορού διδάσκει πως για να μας αποκαλυφθεί η αληθινή μας φύση δεν χρειάζεται να αποκηρύξουμε τις χαρές και τις απολαύσεις της συνηθισμένης ζωής και της ζωής των αισθήσεων αλλά, αντίθετα, να αναδυθούμε μέσα τους με οξυμμένη συναίσθηση, ώστε η ευδαιμονία της φυσικής μας κατάστασης να φανερωθεί μέσα στην ίδια μας την εμπειρία. Μπορούμε να τη βρούμε στην εργασία, στο σπίτι, στην κουζίνα, στο ταίρι και στην κρεβατοκάμαρά μας.
Η Τάντρα μας λέει ότι το μόνο που μπορούμε να μάθουμε, να κυριαρχήσουμε ή να εξαγνίσουμε είναι αυτό που είμαστε πρόθυμοι να ενστερνιστούμε άμεσα μέσα μας: τις επιθυμίες, το σκοτάδι, το πάθος, την ηδονή και τον πόνο μας. Τότε θα ερωτευτούμε τη ζωή και θα δούμε την ευδαιμονία που απορρέει από τη φυσική μας κατάσταση να ξαναγεννιέται κάθε στιγμή.
Το μήνυμα της Τάντρα είναι ότι, για να βρούμε την εσωτερική μας ελευθερία, δεν χρειάζεται να αποσυρθούμε σε κάποια σπηλιά σαν ασκητές ή να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Μπορούμε να βρούμε την ευδαιμονία καταμεσής της συνηθισμένης μας ζωής. Οι αφυπνίσεις έρχονται χωρίς προειδοποίηση. Μέσα σε μια στιγμή, επιστρέφουμε στην ηδονή της φυσικής μας κατάστασης, στην απόλυτη απόλαυση του είναι. Και διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε σε έναν τόπο που πάντα ξέραμε: στο σπίτι μας. Όλα είναι γνωστά και, ταυτόχρονα, εξαιρετικά καινούργια και αδιαμφισβήτητα σωστά. Είναι σαν να γυρίσαμε, μετά από μακρά απουσία και χρόνια αγώνων και αβεβαιότητας, σε έναν τόπο αρμονίας και απλότητας, όπου όλα είναι όπως θα ’πρεπε να είναι — ίσως όπως ήταν πάντα.
Μία μόνο γεύση από αυτή την ευδαιμονία, λένε οι μύστες, αξίζει όσο μια ολόκληρη ζωή γεμάτη αγώνες. Κι όμως, μια ολόκληρη ζωή με αγώνες ίσως δεν είναι αυτό που χρειάζεται. Ίσως η έκσταση να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής απ’ όλους μας.
Δεν υπάρχει πιο σπουδαίο ταξίδι από αυτό που οδηγεί από την ενέργεια στην έκσταση, από το ασυνείδητο στην αφύπνιση. Όταν η ενέργεια ρέει ανεμπόδιστη μέσα στο σώμα, νιώθουμε ευχαρίστηση. Όταν η ευχαρίστηση γίνει δεκτή με εμπιστοσύνη, ρέει στην καρδιά μας και γίνεται απόλαυση. Όταν αυτή η ενέργεια ανυψωθεί σε ένα νου ελεύθερο από αρνητικές σκέψεις, η συνείδηση αφυπνίζεται και γίνεται φως, διαύγεια, ευρυχωρία και διευρυμένη αισθητηριακή αντίληψη. Η ενέργεια διαπερνά το σώμα με τη δύναμη της έντονης απόλαυσης. Και αρχίζουμε να μυρίζουμε, να ακούμε, να βλέπουμε, να γευόμαστε και να αγγίζουμε τα πράγματα με πιο βαθύ και αισθησιακό τρόπο.
Με το άνοιγμα του έβδομου τσάκρα, η προσωπική εγωιστική ζωή μας συγχωνεύεται με την απρόσωπη ζωή της αφυπνισμένης συνείδησης και αντιλαμβανόμαστε την ακτινοβολία της άχρονης φύσης μας. Υπερβαίνουμε τις ψευδαισθήσεις της δυαδικότητας, τη δραστηριότητα του εγωικού νου, και συλλαμβάνουμε τη φύση μας ως Πνεύμα. Και ξέρουμε, πέρα από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση, ότι η πηγή της έκστασης δεν βρίσκεται σε κάποιο μακρινό βασίλειο όπου βασιλεύει η ευδαιμονία, αλλά στη ζωή που ζούμε εδώ και τώρα. Και το μονοπάτι μας ανοίγει και χωράει ολόκληρο τον κόσμο.
Η ιδέα ότι «είμαι ένα με όλα όσα υπάρχουν» μπορεί να μοιάζει παρατραβηγμένη — ίσως, μάλιστα, προξενεί τρόμο. Κι όμως, τόσο ο φόβος μας να χάσουμε το εγώ μας όσο ο φόβος μας απέναντι στην πλάνη, κρύβουν μέσα τους σοφία. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πλάνη και στη φώτιση είναι λεπτή. Και χρειαζόμαστε δύναμη και σοφία για να ριζώσουμε και να ενσωματώσουμε στη ζωή μας το πανίσχυρο ρεύμα αυτού του «Φωτός».
Η ιδέα ότι «είμαι ένα με όλα όσα υπάρχουν» μπορεί να μοιάζει παρατραβηγμένη — ίσως, μάλιστα, προξενεί τρόμο. Κι όμως, τόσο ο φόβος μας να χάσουμε το εγώ μας όσο ο φόβος μας απέναντι στην πλάνη, κρύβουν μέσα τους σοφία. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πλάνη και στη φώτιση είναι λεπτή. Και χρειαζόμαστε δύναμη και σοφία για να ριζώσουμε και να ενσωματώσουμε στη ζωή μας το πανίσχυρο ρεύμα αυτού του «Φωτός».
Η Τέχνη της Καθημερινής Έκστασης
Margot Anand
Προτεινόμενο σεμινάριο για να κατανοήσεις το τί γίνεται με σένα, με την ζωή σου και πώς μπορείς να μετασχηματίσεις την μπλοκαρισμένη ενέργεια που μπορεί να ύπαρχει στο σώμα σου, σε ενέργεια δημιουργίας και αγάπης ώστε, αυτό που σου συμβαίνει στην καθημερινότητά σου να μην στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε σένα και την ευτυχία είναι το:
Τάντρα και Τσάκρα: Βαδίζοντας στο μονοπάτι της παλλόμενης ενέργειας
