Πως μπορούμε να γευτούμε την ευτυχία όταν έχουμε ξεχάσει τη γλώσσα της έκστασης;

Όλα τα χρόνια κυνηγάμε την ευτυχία. Προσπαθούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι. Άλλος νομίζει ότι τα χρήματα θα του φέρουν την ευτυχία. Άλλος νομίζει ότι η δόξα θα του τη φέρει. Άλλος, η δύναμη, η εξουσία... 

Tρέχουμε κυνηγώντας πράγματα που δεν έχουν πραγματική υπόσταση και καμιά αξία στο βασίλειο της ευτυχίας. Είναι απλά σκευάσματα του νου και κάποιων επιτήδειων που θέλουν να μας κρατάνε στη σκλαβιά του ανεκπλήρωτου.

Ζούμε την ζωή μας χαραμίζοντάς την, διώχνοντας την αγάπη μακριά. Μπορεί κάποιοι να κατάφεραν να κερδίσουν χρήματα, δόξα, εξουσία... Αγάπη όμως, Ευτυχία γεύτηκαν, έζησαν;

Πως μπορούμε να γευτούμε την ευτυχία όταν έχουμε ξεχάσει τη γλώσσα του συναισθήματος, τη γλώσσα της αγκαλιάς, της αγάπης, 

Πως μπορούμε να γευτούμε την ευτυχία όταν έχουμε ξεχάσει πώς να αγγίζουμε, πού να αγγίζουμε, πόσο βαθιά να αγγίζουμε. 

Έχουμε ξεχάσει να αγγίζουμε γενικώς και δεν επιτρέπουμε ούτε στους άλλους να μας αγγίξουν. Είμαστε δειλοί με το άγγιγμα γιατί σταματήσαμε να το αισθανόμαστε και αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε. Δώσαμε σε αυτήν την όμορφη λέξη ένα σεξουαλικό χρώμα και από τότε το φοβηθήκαμε και αποστασιοποιηθήκαμε από αυτό αφήνοντας το σώμα να διψάει για μια καθαρή, ανθρώπινη, σωματική επαφή.

Με το άγγιγμα, την επαφή, το μοίρασμα αγάπης συμβαίνει βαθιά επικοινωνία σε πολλά επίπεδα. 

Δεν χρειάζονται λέξεις δυο σώματα για να κατανοήσουν αυτό που συμβαίνει ανάμεσα τους, γιατί μπορούν να το νιώσουν. Και όταν  δυο άνθρωποι αγγίζονται με την καρδιά τους βιώνουν ολοκληρωτικά τη στιγμή απολαμβάνοντας το τώρα... Ανοίγουν την πύλη της έκστασης.

Πως μπορούμε να γευτούμε την ευτυχία όταν έχουμε ξεχάσει τη γλώσσα της έκστασης;

namaste
despoina palamari