Translate

Σάββατο 7 Απριλίου 2018

Οι έξυπνοι κούρασαν τους αγγέλους.

Η κόλαση κυβερνάται από εκείνους που δεν ενδίδουν στη φωτιά

«Μόνο οι γυμνοί ζουν υπό τον ήλιο. Μόνο οι ανεπιτήδευτοι καβαλούν τον άνεμο. Και μόνο όποιος χάσει χίλιες φορές το δρόμο πιου επιστρέφει στην πατρίδα του.

Οι έξυπνοι κούρασαν τους αγγέλους. Μόλις χθες μου είπε ένας άγγελος: “από αυτούς που λάμπουν δημιουργήσαμε την κόλαση. Τι άλλο εκτός από την αιώνια πυρά μπορεί να καταστρέψει μία γυαλιστερή επιφάνεια και να λιώσει ένα πράγμα ως τον πυρήνα του;”
Και εγώ του απάντησα: “Δημιουργώντας την κόλαση, όμως, δημιουργήσατε και τούς διαβόλους που την κυβερνούν”. 
Αλλά ο άγγελος αντέτεινε: "Όχι, η κόλαση κυβερνάται από εκείνους που δεν ενδίδουν στη φωτιά”.


Σοφός άγγελος! Γνωρίζει τους τρόπους των ανθρώπων και των υπανθρώπων. Και είναι ένα από τα σεραφείμ που κατεβαίνουν να βοηθήσουν τους προφήτες όταν τους ενοχλούν οι έξυπνοι. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χαμογελά και εκείνος όταν χαμογελούν οι προφήτες και κλαίει μαζί τους όταν κλαίνε και εκείνοι.

- Φίλοι και ναύτες μου, μόνο οι γυμνοί ζουν υπό τον ήλιο. Μόνο οι ακυβέρνητοι είναι ικανοί να διασχίσουν την πλατιά θάλασσα. Και μόνο όποιος έχει σκότος τη νύχτα θα ξυπνήσει με την αυγή και μόνο όποιος κοιμάται συντροφιά με τις ρίζες κάτω από τον ήλιο θα φτάσει ως την άνοιξη.

Διότι είσαστε σαν ρίζες, σαν εκείνες απλοί, έστω και αν παίρνετε τη σοφία από τη γη. Και είσαστε σιωπηλοί, έστω και αν έχετε τη χορωδία των τεσσάρων ανέμων στα αγέννητα ακόμη κλαδιά σας.

Είσαστε αδύναμοι και άμορφοι, είσαστε, ωστόσο, η αρχή γιγαντιαίων δρυών και το μισογραμμένο ακόμη σχέδιο των ιτιών που υψώνονται στον ουρανό.

Μία φορά ακόμη σας λέω άτι δεν είσαστε παρά μόνο ρίζες ανάμεσα στο σκοτεινό χώμα και τους απέραντους ουρανούς. Και ότι σας είδα πολλές φορές να υψώνεστε να χορέψετε με το φως, αλλά σας είδα και να δειλιάζετε επίσης. Δειλές είναι όλες οι ρίζες. Έκρυβαν τόσο χρόνο τις καρδιές τους, που δε γνωρίζουν πια τι να τις κάνουν.

Αλλά θα έρθει ο Μάιος, που είναι σαν ανήσυχη παρθένα, και θα γίνει μητέρα των λόφων και των πεδιάδων».

«Ο κήπος του προφήτη» 
Χαλίλ Γκιμπράμ