Το Σώμα και η Απόλαυση δεν είναι εχθροί μας

Η σχέση μας με τη σεξουαλικότητά μας επηρεάζει άμεσα και συνολικά την ύπαρξή μας: τη δημιουργικότητα, την υγεία, την αυτοεκτίμηση και τις σχέσεις μας, ακόμα και τη σχέση μας με τη ζωή.

Η σεξουαλικότητά μας υφίσταται θρησκευτική και πολιτισμική απώθηση που καθιστούν το πρώτο τσάκρα ένα γόρδιο δεσμό που πρέπει, με κάποιον τρόπο, να επιλυθεί. 

Πώς μπορούμε να νιώσουμε ευτυχία και ολοκλήρωση, από τη στιγμή που βρισκόμαστε σε εμπό­λεμη κατάσταση με το σώμα μέσα στο οποίο ζούμε, γεμάτοι ενοχή για τις φυσικές απολαύσεις για τις οποίες είναι προορισμένο σύμφωνα με το θείο σχέδιο;

Καθημερινά μπορούμε να επιλέγουμε να είμαστε εγκάρδιοι και φι­λικοί, να ενεργούμε με το σώμα μας, να συμμετέχουμε παθιασμένα στη ζωή, να εκτιμούμε τον πόθο της σαρκικής επαφής, να επιζητούμε ουσιαστικές απολαύσεις αντί για επιφανειακούς τρόπους διασκέδασης, να ζούμε σαν εραστές και όχι σαν απλοί εκτελεστές, παρατηρητές ή δικαστές. Μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε κομμάτι της ζωής αντί να είμαστε αποκομμένοι από τη ζωή.

Αν ως παιδιά δεν έχουμε πάρει αγάπη και φροντίδα, μαθαίνουμε να μην προστατεύουμε ούτε να καλλιεργούμε τη δύναμη της ζωής που έχουμε μέσα μας και να φοβόμαστε μήπως την εξαντλήσουμε. Αν μας είχαν παραμελήσει όταν ήμαστε βρέφη, καθώς μεγαλώνουμε νιώθουμε μια τεράστια πείνα για άγγιγμα, αγάπη και πλήρωση. 

Η αμέλεια των γονιών μας εγκαθιδρύει το φόβο της έλλειψης σε κάθε ίνα της ύπαρξής μας, μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι αρκετό. Από εδώ πηγάζουν πολλοί καταναγκασμοί σε σχέση με τη λήψη τροφής, τα κίνητρα και τη συμπεριφορά, ενοχλητικές εμμονές, με συχνά παράλογες ιδέες και πεποιθήσεις, παρορμήσεις και επιθυμίες που ψάχνουν απεγνωσμένα για διέξοδο ή απελευθέ­ρωση. Αυτή είναι η πηγή πολλών καταναγκασμών, ιδεοληψιών και εξαρτήσεων.

Κάτι άλλο που μπορεί να κάνουμε στην προσπάθειά μας να προ­στατέψουμε το πολύτιμο απόθεμα ζωτικότητας που διαθέτουμε, είναι να στραφούμε προς τα μέσα και να απομακρυνθούμε από τη ζωή, που αποτελεί την κύρια πηγή της ζωτικότητας. Ή, στην προσπάθειά μας να κερδίσουμε τη ζωή που μας αρνήθηκαν, η επιδίωξη της από­λαυσης μπορεί να μετατραπεί σε εμμονή, και να σπαταλάμε τη δύ­ναμη της ζωής μας βιώνοντας οργιαστικές απολαύσεις δεξιά κι αριστερά. 

Και τα δύο μονοπάτια αποτελούν απόρροιες της ήδη πληγωμένης και αλλοτριωμένης σχέσης μας με τη ζωή. Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, η σεξουαλικότητά μας υποφέρει. 
Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να πετύχουμε υψηλά επίπεδα διέγερσης. Ή μπορεί να δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη σημασία στη σεξουαλική επί­δοση και στους μηχανισμούς του οργασμού ενώ, συγχρόνως, αδυνα­τούμε να αναπτύξουμε σχέσεις που χαρακτηρίζονται από οικειότητα και αγάπη.

Η θεραπεία, οι ταντρικές σεξουαλικές ασκήσεις, η γιόγκα, η δου­λειά με τον εσωτερικό ιστό του σώματος και η συναισθηματική θερα­πεία αποτελούν ορισμένες από τις θεραπευτικές μεθόδους με τις οποί­ες μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις πρώιμες πληγές μας. 

Μπορού­με να ανοίξουμε τα τσάκρα και να αποκτήσουμε ξανά θετική σχέση με τη σαρκική επιθυμία, την απόλαυση και το σώμα. Η σαρ­κική επιθυμία, η απόλαυση και το σώμα δεν είναι εχθροί μας. Ο ασκητισμός που αρνείται τη ζωή είναι η μισή αλήθεια των μισών εκείνων ανθρώπων που μπορεί να αγιοποιήθηκαν αλλά, σίγουρα, δεν ολοκληρώθηκαν. Όπως και η σαρκική επιθυμία, η απόλαυση και το σώμα δεν αποτελούν την υπέρτατη απάντηση. Ας τα αφήσουμε να γίνουν φίλοι μας, και αυτό θα είναι αρκετό.

Η δυσπιστία που τρέφουμε για τη ζωή και το σώμα προκαλεί πό­νο και φόβο. Αυτή η δυσπιστία κρύβεται πίσω από τις μάταιες προσπάθειές μας να ελέγξουμε ή να εκμεταλλευτούμε τις εμπειρίες μας. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορούμε να ανεχτούμε το ενεργειακό φορτίο της διέγερσης ή τις απαιτήσεις που δημιουργεί η οικειότητα. Δεν μπορούμε να παραδοθούμε στην αγάπη. 

Γιατί δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να χάσει τον έλεγχο; Αφήστε τον εαυτό σας να καταναλω­θεί στη χαρούμενη φωτιά της αγάπης και της σωματικής απόλαυσης. Αφήστε τη ζωή να σας διαπεράσει!

Margot Anand

“Η Τέχνη της Καθημερινής Έκστασης”