Ο φόβος του θανάτου είναι αποτέλεσμα ενός φόβου για τη ζωή. Δεν μπορεί να αφεθεί κανείς στη ζωή ή στο σώμα, γιατί αυτό θα σήμαινε εγκατάλειψη των ελέγχων του Εγώ, κάτι που θα έφερνε το άτομο πρόσωπο με πρόσωπο με το γεγονός της πιθανότητας να πεθάνει. Αυτός ο φόβος προέρχεται από μια εμπειρία θανάτου ή πιθανότητας έλευσής του κατά την πολύ πρώιμη ζωή, η οποία προκαλεί τον οργανισμό να αυτοθωρακιστεί, σαν ένα αμυντικό μέτρο, ώστε να μην είναι ευάλωτο σ' αυτή την πιθανότητα στο μέλλον.
Αλλά το να είναι κανείς οπλισμένος ή θωρακισμένος, σημαίνει ότι αποδέχεται την πιθανότητα να δεχτεί επίθεση ή απειλή απώλειας της ζωής του. Αυτή είναι η ψυχολογική και σωματική κατάσταση του ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει. Η ενέργεια που επενδύεται στην προσπάθεια επιβίωσης, δεν διατίθεται για την απόλαυση της ζωής. Αλλά αυτό, επίσης σημαίνει ότι ο φόβος θανάτου ενός ατόμου το εμποδίζει να ζήσει ολοκληρωμένα και τον φέρνει πιο κοντά σ' αυτόν.
Η ζωή και ο θάνατος είναι αντίθετες καταστάσεις. Όταν κάποιος είναι ζωντανός δεν μπορεί να είναι νεκρός και το αντίθετο, αλλά μπορεί να είναι μισοζωντανός ή μισοπεθαμένος. Αν ένα άτομο δεν είναι πλήρως ζωντανό, είναι κατά ένα μέρος πεθαμένο και συνεπώς φοβάται το Θάνατο, ένα ολοζώντανο άτομο δεν φοβάται το θάνατο, γιατί δεν είναι φοβισμένο. Είναι απελευθερωμένο από τις χρόνιες συσπάσεις που αντιπροσωπεύουν το φόβο. Το σώμα του είναι χαλαρό και ήρεμο.
Ένα τέτοιο άτομο δεν αρνείται το θάνατο, ο οποίος αποτελεί σωματική πραγματικότητα μόνο όταν εμφανιστεί. Όταν εμφανιστεί, το άτομο δεν φοβάται γιατί δεν υπάρχει συναίσθημα φόβου στο θάνατο. Η ζωή είναι το αντίδοτο στο φόβο του θανάτου.
Ο γενναίος άνθρωπος δεν φοβάται το θάνατο, γιατί αυτό ακριβώς είναι η ουσία της γενναιότητας. Στην ιστορία, άνθρωποι έχουν ρισκάρει τη ζωή τους για την ελευθερία, γιατί αυτή είναι ουσιαστική αν κάποιος θέλει να νιώσει χαρά. Χωρίς την ελευθερία η χαρά γίνεται αδύνατη και χωρίς τη χαρά η ζωή είναι άδεια.
Αλλά και οι εραστές επίσης ρισκάρουν και χάνουν τη ζωή τους στο κυνήγι του πάθους τους. Είναι η φύση του πάθους τέτοια που κινητοποιεί το άτομο σε πράξεις που υπερβαίνουν τα όρια των οδηγιών του Εγώ για αυτοδιατήρηση. Μόνο με μια τέτοια υπέρβαση μπορεί ένα oν να βιώσει τη χαρά ή ακόμη και την έκσταση που προσφέρει.
Το πάθος καίει γιατί προέρχεται από μια έντονη φωτιά.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα σεξουαλικά συναισθήματα μπορούν να φτάσουν ένα επίπεδο πάθους, αν υπάρχει αρκετή αγάπη σχετίζεται με τη σεξουαλική επιθυμία. Η σεξουαλική επιθυμία είναι αποτέλεσμα της διέγερσης των σεξουαλικών οργάνων, λαμβανομένου υπόψη ότι το συναίσθημα του πάθους βρίσκεται στο βάθος της κοιλιάς, σαν μια ζεστή αίσθηση που μας λιώνει. Η γεννητική διέγερση μπορεί να φτάσει σε υψηλή ένταση, αλλά, κατά τη γνώμη μου, αν περιορίζεται στα γεννητικά όργανα δεν χαρακτηρίζεται σαν πάθος.
Το σχίσμα μεταξύ σεξ και αγάπης, μεταξύ σεξουαλικής επιθυμίας και σεξουαλικού πάθους, συνδέεται με το σχίσμα στην προσωπικότητα μεταξύ Εγώ και σώματος. Αν το Εγώ δεν παραδοθεί στο σώμα και στο συναίσθημα της σεξουαλικής επιθυμίας, η ερωτική πράξη μεταβάλλεται σε μια περιορισμένη έκφραση αγάπης και επομένως είναι ανολοκλήρωτη σε βαθύτερο επίπεδο.
Η ανικανότητα ολοκλήρωσης στην αγάπη, σε σεξουαλικό επίπεδο, διατηρεί την αίσθηση απελπισίας που το άτομο βιώνει στις πρώιμες σχέσεις του. Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε κριτικοί απέναντι στη σύγχρονη, σοφιστικέ άποψη που λέει ότι η ερωτική πράξη από μόνη της προσφέρει μια αίσθηση ολοκλήρωσης ή ότι η ικανότητα να λειτουργεί κανείς σεξουαλικά αποτελεί αξιόπιστο κριτήριο υγείας. Στον πολιτισμό μας, προτιμάμε να δίνουμε παράσταση, αντί να λαμβάνουμε υπόψη μας το συναίσθημα που είναι ουσιαστικό για να γίνει οποιαδήποτε πράξη μια υγιής έκφραση.
Alexander lowen
«Αφεθείτε στο σώμα σας και στη ζωή»
