Αντέχεις κι άλλη καταπίεση; Τι λέει το στομάχι σου γι’ αυτό;

Έχω παρατηρήσει πως όταν αισθάνομαι θυ­μό ή λύπη ή ανησυχία, υπάρχει μια αντίστοι­χη φυσική αίσθηση στο στομάχι μου ή στο ηλιακό πλέγμα. Μερικές φορές, εάν είμαι πολύ εκνευρισμένος, αυτό το αίσθημα είναι τό­σο ισχυρό, που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ ή δεν έχω όρεξη να φάω. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό;

OSHO: Όλοι κουβαλάνε πολλά σκουπίδια στο στομάχι, επειδή είναι ο μοναδικός χώρος στο σώμα όπου μπορούμε να καταπιέσουμε πράγ­ματα. Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Εάν θέλεις να καταπιέσεις κάτι, θα πρέπει να το κάνεις στο στομάχι. Θέλεις να κλάψεις -η γυναίκα σου πέθανε, ο αγαπημένος σου πέθανε, ο φίλος σου πέθανε- αλλά δεν είναι όμορφο θέαμα. Θα φανεί σαν να είσαι ένα ανθρωπάκι που κλαίει για την απώλεια κάποιου, οπότε το καταπιέζεις. Πού θα το βάλεις αυτό το κλάμα; Φυσικά θα πρέπει να το συμπιέσεις μέσα στο στομάχι. Είναι ο μοναδικός διαθέσιμος χώρος στο σώμα, η μοναδική κοιλότητα όπου μπορείς ν’ αποθηκεύσεις πράγματα.

Εάν τα καταπιέζεις στο στομάχι... Και όλοι καταπιέζουν πολλά είδη συναισθημάτων-αγάπη, σεξουαλικότητα, θυμό, λύπη, κλά­μα, ακόμη και γέλιο. Δεν μπορείς να γελάσεις με την καρδιά σου φαίνεται αγενές, σχεδόν χυδαίο. Σε πολλές κοινωνίες το να γελάς με την καρδιά σου σημαίνει ότι είσαι απολίτιστος. Έτσι, έχεις καταπιέσει τα πάντα. Και λόγω αυτής της καταπίεσης δεν μπορείς να αναπνεύσεις βαθιά, αναγκάζεσαι ν’ αναπνέεις επιφανειακά. Εάν αναπνεύσεις βαθιά αυτές οι πληγές της καταπίεσης θα απελευθερώσουν την ενέργειά τους. Φοβάσαι. Όλοι φοβούνται ν’ αφεθούν ν αναπνεύσουν βαθιά, από το στομάχι τους.

Κάθε παιδί όταν γεννιέται αναπνέει από την κοιλιά. Κοιτάξτε ένα παιδί που κοιμάται: η κοιλιά ανεβοκατεβαίνει, ποτέ το στήθος. Κανένα παιδί δεν αναπνέει από το στήθος· αναπνέουν από την κοιλιά. Είναι απολύτως ελεύθερο τώρα, δεν υπάρχει τίποτε καταπιεσμένο. Το στομάχι του είναι άδειο από καταπίεση, και αυτή η κενότητα δίνει μια ομορφιά στο σώμα.

Όταν συσσωρευτεί πολύ καταπίεση στο στομάχι, το σώμα χωρίζεται σε δύο μέρη: στο κατώτερο και στο ανώτερο. Δεν είστε ένα πλέον, είστε δύο. Το κατώτερο μέρος είναι το απορριφθέν. Η ενότητα έχει χαθεί· μια δυαδικότητα έχει παρεισφρήσει στην ύπαρξή σας. Τώρα δεν μπορείτε να είστε όμορφοι, δεν μπορείτε να είστε γεμάτοι χάρη. Κουβαλάτε δύο σώματα αντί για ένα, και πάντοτε θα υπάρχει ένα κενό ανάμεσά τους. Δεν μπορείτε να περπατήσετε με ομορφιά, με κάποιον τρόπο πρέπει να σύρετε τα πόδια σας. 

Στην πραγματικότητα όταν το σώμα είναι ένα, τα πόδια σας θα σας μετακινήσουν. Εάν το σώμα είναι χωρισμένο στα δύο, τότε θα πρέπει να σύρετε τα πόδια σας. Θα πρέπει να σύρετε το σώμα σας· είναι σαν ένα βάρος. Δεν μπορείτε ν’ απολαύσετε το περπά­τημα, δεν μπορείτε ν’ απολαύσετε το κολύμπι, δεν μπορείτε ν’ απο­λαύσετε το γρήγορο τρέξιμο, επειδή το σώμα δεν είναι ενιαίο. Για όλες αυτές τις κινήσεις, και για να τις απολαύσετε, το σώμα χρει­άζεται να επανενωθεί. Θα πρέπει να δημιουργηθεί και πάλι μια ενότητα· το στομάχι θα πρέπει να καθαριστεί πλήρως.

Για να καθαριστεί το στομάχι χρειάζεται πολύ βαθιά αναπνοή, επειδή όταν εισπνέετε και εκπνέετε βαθιά, το στομάχι αποβάλλει όλα αυτά που κουβαλάει. Με τις εκπνοές το στομάχι απελευθε­ρώνεται. Εξού και η σημασία της βαθιάς ανάσας. Η έμφαση θα πρέπει να δίνεται στην εκπνοή, έτσι ώστε να απελευθερωθούν όλα τα περιττά που κουβαλάει το στομάχι. Και όταν το στομάχι δεν κουβαλάει μέσα του συναισθήματα, εάν πάσχετε από δυσκοιλιότητα, ξαφνικά αυτή θα εξαφανιστεί. Όταν καταπιέζετε τα συναισθήματα στο στομάχι θα εμφανιστεί δυσκοιλιότητα, επειδή το στομάχι δεν είναι ελεύθερο να κινηθεί.

Το ελέγχετε βαθιά· δεν του επιτρέπετε να είναι ελεύθερο. Έτσι, καθώς τα συναισθήματα καταπιέζονται, θα προκύψει δυσκοιλιότητα. Η δυσκοιλιότητα είναι περισσότερο μια νοητική νόσος παρά σω­ματική· ανήκει στον νου περισσότερο παρά στο σώμα. Αλλά θυμηθείτε· δεν διαχωρίζω το σώμα και τον νου σε δύο μέρη. Είναι δύο πλευρές του ίδιου φαινομένου. Ο νους και το σώμα δεν είναι δύο πράγματα· το σώμα σας είναι ένα ψυχοσωματικό φαινόμενο. 

Ο νους είναι το λεπτοφυέστερο μέρος του σώματός σας, και το σώμα είναι το παχύτερο μέρος του νου. Και επηρεάζουν το ένα το άλλο· προχωρούν παράλληλα. Εάν καταπιέζετε κάτι στον νου σας, το σώμα θ’ αρχίσει μια διαδρομή καταστολής. Εάν ο νους απελευθερώσει κάτι, το σώμα θα απελευθερώσει επίσης κάτι. Γι’ αυτό δίνω έμφαση τόσο πολύ στην κάθαρση στους διαλογισμούς που έχω δημιουργήσει. Η κάθαρση είναι μια διαδικασία αποσυμ­φόρησης, καθαρμού.

Στην Ινδία ονομάζουμε το ηλιακό πλέγμα μανιπούρα- είναι το κέντρο όλων των ψυχικών διαθέσεων, των συναισθημάτων. Συνε­χίζουμε να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας στο μανιπούρα. Η λέξη σημαίνει “το διαμάντι” - η ζωή είναι πολύτιμη λόγω των ψυχικών διαθέσεων, των συναισθημάτων, του γέλιου, του κλάματος, των δακρύων και των χαμόγελων. Η ζωή είναι πολύτιμη λόγω όλων αυτών των πραγμάτων· αυτά είναι το μεγαλείο της ζωής. Γι’ αυτόν τον λόγο το τρίτο τσάκρα, δηλαδή το τρίτο ενεργειακό κέντρο, ονομάζεται μανιπούρα, το “τσάκρα του διαμαντιού”.

Μόνο τα ανθρώπινα πλάσματα μπορούν να διαθέτουν αυτό το πολύτιμο διαμάντι. Τα ζώα δεν μπορούν να γελάσουν φυσικά, δεν μπορούν ούτε και να κλάψουν. Τα δάκρυα είναι μια συγκεκριμένη διάσταση, διαθέσιμη μόνο στον άνθρωπο. Η ομορφιά των δακρύων, η ομορφιά του γέλιου, η ποίηση των δακρύων και η ποίηση του γέλιου είναι διαθέσιμα μόνο στα ανθρώπινα πλάσματα. 
Όλα τα άλλα ζώα ζουν μόνο με δύο τσάκρα ή κέντρα: το μουλαντάρα, ή το κέντρου του σεξ, το κέντρο της ζωής, και το σβαντιστάν, το Χάρα, ή το κέντρο από όπου η ζωή εγκαταλείπει το σώμα. Τα ζώα γεννιούνται και πεθαίνουν· ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο συμβάντα δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα. Εάν κι εσείς γεννιέστε και πεθαίνετε και δεν υπάρχει τίποτε άλλο ενδιάμεσα, είστε ένα ζώο: δεν είστε ακόμα άνθρωποι. Και πολλά εκατομμύρια ανθρώπων υπάρ­χουν μόνο με αυτά τα δύο τσάκρα· ποτέ δεν προχωρούν πέρα από αυτά.

Μας έχουν διδάξει να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, μας έχουν διδάξει να μην είμαστε ευαίσθητοι. Μας έχουν διδάξει ότι τα αισθήματα δεν αποδίδουν τίποτε: Να είσαι πρακτικός, να είσαι σκληρός. Μην είσαι μαλακός, μην είσαι τρωτός, αλλιώς θα σ’ εκ­μεταλλευτούν. Να είσαι σκληρός! Τουλάχιστον δείξε ότι είσαι σκληρός, τουλάχιστον υποκρίσου ότι είσαι επικίνδυνος, ότι δεν είσαι ένα μαλακό πλάσμα. Δημιούργησε έναν φόβο γύρω σου. Μην γελάς, επειδή εάν γελάς δεν μπορείς να προξενήσεις φόβο στους άλλους. Μην κλαις· εάν κλάψεις θα δείξεις ότι φοβάσαι. Μην δείχνεις τους ανθρώπινους περιορισμούς σου. Υποκρίσου ότι είσαι τέλειος.

Καταπίεσε το τρίτο κέντρο και θα γίνεις ένας στρατιώτης· όχι άνθρωπος αλλά στρατιώτης. Ένας πολεμιστής, ένας ψεύτικος άν­θρωπος. Στην Τάντρα γίνεται πολλή δουλειά για να χαλαρώσει αυ­τό το τρίτο κέντρο. Τα συναισθήματα θα πρέπει ν’ απελευθερω­θούν, να χαλαρώσουν. Όταν αισθάνεστε ότι θέλετε να κλάψετε, θα πρέπει να κλαίτε· όταν αισθάνεστε ότι θέλετε να γελάσετε, θα πρέπει να γελάτε. Θα πρέπει να εγκαταλείψετε τις καταπιεστικές ανοησίες του ευπρεπισμού· θα πρέπει να μάθετε να εκφράζεστε, επειδή μόνο μέσω των συναισθημάτων σας, των αισθημάτων σας, της ευαισθησίας σας, φθάνετε σ’ εκείνη τη δόνηση μέσω της οποί­ας είναι δυνατή η επικοινωνία.

Δεν το έχετε άλλωστε δει; Μπορείτε να μιλάτε όσο θέλετε και να μην έχετε πει τίποτε, αλλά ένα δάκρυ να τρέξει στο μάγουλό σας, και μεμιάς να έχουν ειπωθεί τα πάντα. Ένα δάκρυ μπορεί να πει πολλά περισσότερα. Μπορεί να μιλάτε με τις ώρες χωρίς αποτέλεσμα, αλλά ένα δάκρυ μπορεί να τα πει όλα. Μπορεί να συνε­χίζετε να λέτε, "είμαι πολύ ευτυχισμένος, κι αυτό, κι εκείνο..." αλ­λά το πρόσωπό σας μπορεί να δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Λίγο γέλιο, ένα πραγματικά αυθεντικό γέλιο, και δεν χρειάζεται να πείτε τίποτε άλλο - το γέλιο τα λέει όλα. Όταν βλέπετε έναν φίλο, το πρόσωπό σας φωτίζεται, λάμπει από χαρά. Το τρίτο κέντρο θα πρέπει να γίνει όλο και περισσότερο προσβάσιμο. Είναι εναντίον της σκέψης· έτσι εάν επιτρέψετε στο τρίτο κέντρο να υπάρξει, θα χαλαρώσετε πιο εύκολα τον αγχωμένο νου πας. 

Να είστε αυθεντικοί, ευαίσθητοι- αγγίξτε περισσότερο, αισθανθείτε περισσότερο, γελάστε περισσότερο, κλάψτε περισσότερο. Και θυμηθείτε: δεν μπορείτε να κάνετε περισσότερα απ’ ό,τι χρειάζεται, δεν μπορείτε να υπερβάλετε. Δεν μπορείτε να βγάλετε ούτε ένα δάκρυ παραπάνω απ’ αυτό που χρειάζεται, και δεν μπορείτε να γελάσετε περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Έτσι, να μην φοβάστε και να μην είστε τσιγκούνηδες.

OSHO

"Συναισθηματική Ευδαιμονία"