Γίνεσαι ικανός να αγαπήσεις μόνο όταν γνωρίζεις ότι η αγάπη δεν είναι ανάγκη, αλλά περίσσευμα

Τι συμβαίνει όταν ανθίζει ένα λουλούδι στο βάθος του δάσους και κανένας δεν το βλέπει, κανένας δεν ξέρει το άρωμά του, κανένας δεν περνάει δίπλα του, σχολιάζοντας «τι όμορφο!», κανένας δεν γεύεται την ομορφιά του, τη χαρά του, κανένας δεν το μοιράζεται; 

Τι συμβαίνει στο λουλούδι; Υποφέρει; Πεθαίνει πανικό; Αυτοκτονεί; Το λουλούδι εξακολουθεί να ανθίζει. Δεν έχει καμία διαφορά είτε περνάει κάποιος είτε όχι. Το λουλούδι εξακολουθεί να σκορπίζει το άρωμά του στους ανέμους. Εξακολουθεί να προσφέρει τη χαρά του στο θεό, στο όλο.

Η αγάπη είναι πολυτέλεια, είναι αφθονία, είναι να έχεις τόση πολλή ζωή, που να μην ξέρεις τι να την κάνεις οπότε τη μοιράζεσαι. Είναι να έχεις τόσα πολλά τραγούδια μέσα στην καρδιά σου, που πρέπει να τα τραγουδήσεις είτε σε ακούει κάποιος είτε όχι. Αν δεν ακούει κανένας, τότε θα πρέπει επίσης να τα τραγουδήσεις, θα πρέπει να χορέψεις το χορό σου. Ο άλλος μπορεί να το δει ή μπορεί να το χάσει, αλλά σε ό,τι αφορά εσένα, εσύ ξεχειλίζεις, πλημμυρίζεις.

Η αγάπη συμβαίνει μόνο όταν είσαι ώριμος. Γίνεσαι ικανός να αγαπήσεις μόνο όταν είσαι ώριμος. Όταν γνωρίζεις ότι η αγάπη δεν είναι ανάγκη, αλλά περίσσευμα. Τότε, δίνεις χωρίς όρους Όταν εξαρτάσαι από τους άλλους, υπάρχει πάντοτε δυστυχία.

Τη στιγμή που εξαρτάσαι, αρχίζεις να νιώθεις δυστυχισμένος, επειδή η εξάρτηση είναι σκλαβιά. Τότε, αρχίζεις να παίρνεις εκδίκηση, με αδιόρατους τρόπους, επειδή ο άνθρωπος από τον οποίο εξαρτάσαι, ασκεί εξουσία πάνω σου. Σε κανέναν δεν αρέσει να ασκούν εξουσία πάνω του, σε κανέναν δεν αρέσει να είναι εξαρτημένος, επειδή η εξάρτηση σκοτώνει την ελευθερία και η αγάπη δεν μπορεί να ανθίσει μέσα στην εξάρτηση.

Η αγάπη είναι λουλούδι της ελευθερίας. Χρειάζεται χώρο, χρειάζεται άπλετο χώρο. Ο άλλος δεν πρέπει να ανακατεύεται. Η αγάπη είναι εύθραυστη.

Αν ο άντρας έχει το δικαίωμα να εκπληρώσει τα όνειρά του, έχει και η γυναίκα το δικαίωμα να εκπληρώσει τα δικά της όνειρα. Κι όταν έχετε αποφασίσει να είσαστε μαζί, γίνεται κάτι σαν ιερό καθήκον το να είσαστε προσεκτικοί, ώστε να μην ποδοπατήσετε τα όνειρα του άλλου. 
Τίποτα δεν πληγώνει περισσότερο από τη συντριβή ενός ονείρου, από το θάνατο μιας ελπίδας, όταν το μέλλον γίνεται σκοτεινό, όταν όλες οι μεγάλες ιδέες που έχεις σκεφτεί να κάνεις στη ζωή σου, φαίνονται ανέφικτες, επειδή αυτή η γυναίκα ή αυτός ο άντρας σου χαλάνε συνεχώς τη διάθεση, σου χαλάνε την ησυχία, καταστρέφουν την ειρήνη σου, καταστρέφουν τη σιωπή σου. 

Η ζωή έχει απέραντους θησαυρούς, οι οποίοι παραμένουν άγνωστοι στους ανθρώπους, επειδή δεν έχουν χρόνο. Όλος ο χρόνος τους ξοδεύεται στους καβγάδες με τον άλλο. Ο άλλος περιέχει ολόκληρο τον κόσμο. Και η μεγαλύτερη συμφορά που συμβαίνει είναι ότι όταν καβγαδίζεις με τον άλλο, σιγά-σιγά ξεχνάς τον εαυτό σου. Επικεντρώνεσαι στον άλλον... όταν επικεντρώνεσαι στον άλλο, είσαι χαμένος. Τότε, πότε θα θυμηθείς τον εαυτό σου; Πότε θα βρεις την πιο εσωτερική πηγή της ζωής σου; Πότε θα ψάξεις την ομορφιά, την αλήθεια, την ποίηση και την τέχνη; θα χάσεις τα πάντα, καβγαδίζοντας με μια γυναίκα ή με έναν άντρα!

Όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι, αυτό σημαίνει ότι συναντιούνται δύο κόσμοι. Δεν είναι κάτι απλό, αλλά κάτι πολύ σύνθετο, το πιο σύνθετο πράγμα στον κόσμο. Μέσα του, κάθε άνθρωπος είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ένα σύνθετο μυστήριο με μακρύ παρελθόν και με αιώνιο μέλλον.

Στην αρχή συναντιούνται μόνο οι περιφέρειες. Αν όμως μεγαλώσει η οικειότητα στη σχέση και γίνει βαθύτερη, τότε σιγά-σιγά αρχίζουν να συναντιούνται τα κέντρα. Όταν συναντιούνται τα κέντρα, αυτό ονομάζεται αγάπη. Η αγάπη είναι πολύ σπάνια. Για να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, σημαίνει να περάσεις από μια επανάσταση, επειδή αν θέλεις να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, θα πρέπει να επιτρέψεις σ’ αυτόν τον άνθρωπο να φτάσει επίσης στο δικό σου κέντρο, θα πρέπει να γίνεις ευάλωτος, εντελώς ευάλωτος, ανοιχτός. Αυτό είναι ρίσκο.

Το να επιτρέψεις σε κάποιον να πλησιάσει το δικό σου κέντρο είναι ρίσκο, είναι επικίνδυνο, επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου κάνει αυτός ο άνθρωπος. Και από τη στιγμή που γνωρίζει όλα σου τα μυστικά, από τη στιγμή που φανερώνονται αυτά που έκρυβες, από τη στιγμή που εκτίθεσαι εντελώς, δεν ξέρεις ποτέ τι θα κάνει ο άλλος. Υπάρχει φόβος. Γι’ αυτό δεν ανοιγόμαστε ποτέ.

Μην παίρνεις τη σωματική εξοικείωση για αγάπη. Μπορεί να κάνεις έρωτα, μπορεί να σχετίζεσαι σεξουαλικά, αλλά το σεξ είναι κάτι περιφερειακό. Αν δεν συναντηθούν τα κέντρα, το σεξ είναι απλώς η συνάντηση δύο σωμάτων. Και η συνάντηση δύο σωμάτων δεν είναι η δική σου συνάντηση. Το σεξ είναι σωματική εξοικείωση, αλλά είναι κάτι περιφερειακό. Μπορείς να επιτρέψεις σε κάποιον να μπει μέσα στο κέντρο σου, μόνο όταν δεν φοβάσαι.

Υπάρχουν δυο τύποι ζωής. 
Η ζωή που είναι προσανατολισμένη στην αγάπη και η ζωή που είναι προσανατολισμένη στο φόβο. Η ζωή που είναι προσανατολισμένη στο φόβο δεν μπορεί ποτέ να σε οδηγήσει σε μια βαθιά σχέση. Παραμένεις φοβισμένος και δεν επιτρέπεις στον άλλο να εισχωρήσει μέσα στον ίδιο σου τον πυρήνα. Επιτρέπεις στον άλλο να φτάσει μέχρι κάποιου σημείου κι ύστερα σηκώνεται ένας τοίχος και το κάθε τι σταματάει. 
Ο άνθρωπος που είναι προσανατολισμένος στην αγάπη είναι ο θρησκευτικός άνθρωπος. Άνθρωπος προσανατολισμένος στην αγάπη είναι εκείνος που δεν φοβάται το μέλλον, εκείνος που δεν φοβάται το αποτέλεσμα και τη συνέπεια, εκείνος που ζει στο εδώ και τώρα. Η αγάπη είναι ένα πολύ σπάνιο άνθισμα. Είναι σπάνια, επειδή μπορεί να συμβεί μόνο όταν δεν υπάρχει φόβος, ποτέ πριν.

Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη μπορεί να συμβεί μόνο σε έναν βαθιά πνευματικό, σε έναν θρησκευτικό άνθρωπο. Το σεξ είναι εφικτό για όλους. Η σωματική εξοικείωση είναι εφικτή για όλους. Η αγάπη όχι. Όταν δεν φοβάσαι, τότε δεν υπάρχει τίποτα να κρύψεις, τότε μπορείς να είσαι ανοιχτός, τότε μπορείς να απομακρύνεις όλα τα σύνορα. Και τότε μπορείς να προσκαλέσεις τον άλλο να εισχωρήσει μέσα στον ίδιο σου τον πυρήνα.

Και να θυμάσαι, αν επιτρέψεις σε κάποιον να εισχωρήσει βαθιά μέσα σου, ο άλλος θα σου επιτρέψει να εισχωρήσεις κι εσυ μέσα του, επειδή όταν επιτρέπεις σε κάποιον να σε διαπεράσει, δημιουργείται εμπιστοσύνη. Όταν δεν φοβάσαι, γίνεται και ο άλλος άφοβος.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Osho 

«άντρας – γυναίκα, ο χορός των ενεργειών»