Χρειάζεται να βρούμε την επαφή με τον εαυτό μας, για να είμαστε σε επαφή με τον άλλον.
Τι κάνετε για να μην ξεσπάσετε σε λυγμούς, να μην ουρλιάξετε, να μη φωνάξετε από οργή ή να μη νιώσετε τα συναισθήματα; Κρατάτε την αναπνοή σας.
Για να υποταχθεί κανείς, δεν πρέπει να αισθάνεται πολύ. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να μην αναπνέουμε ή τουλάχιστον να ανασαίνουμε τόσο όσο χρειάζεται, για να επιβιώσουμε. Μια αδύναμη αναπνοή μειώνει πολύ τις σωματικές αισθήσεις και συνεπώς τις ικανότητες της απόλαυσης.
Για να υποταχθεί κανείς, δεν πρέπει να αισθάνεται πολύ. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να μην αναπνέουμε ή τουλάχιστον να ανασαίνουμε τόσο όσο χρειάζεται, για να επιβιώσουμε. Μια αδύναμη αναπνοή μειώνει πολύ τις σωματικές αισθήσεις και συνεπώς τις ικανότητες της απόλαυσης.
Για να βρούμε την επαφή με μια αρμονική και υγιή σεξουαλικότητα πρέπει να ξαναβρούμε την επαφή με τον εαυτό μας, με το σώμα μας, με την καρδιά μας. Όταν αναπνέει κανείς ελάχιστα, πρέπει να προστρέξει σε φαντασιώσεις για να ερεθιστεί. Ζαρτιέρες και πορνογραφικές εικόνες, κάθε άλλο παρά απελευθέρωση δίνουν, είναι ενδείξεις σεξουαλικής καταπίεσης.
Όσο πιο πολύ αποχωρίζονται η καρδιά από το σώμα, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε από τεχνητά μέσα. Εφόσον δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ κάτι άλλο, τρέφουμε τις φαντασιώσεις μας με τις μόνες εικόνες που διαθέτουμε για τη σεξουαλικότητα, αυτές που μας προτείνουν η λογοτεχνία, οι ταινίες, η διαφήμιση, το τηλέφωνο κι ακόμη οι φωνές που προέρχονται από το υποσυνείδητό μας, το οποίο πυροδοτείτε από την καταπίεση των συναισθημάτων μας.
Ο άνθρωπος που ξαναβρίσκει τη φυσιολογική αναπνοή του ανακαλύπτει συχνά, όταν ξεπεραστούν τα μπλοκαρίσματα, οργασμικές αισθήσεις εντελώς άγνωστες. Μια φυσική αναπνοή διαπερνά μέχρι κάτω τους πνεύμονες, η κίνηση απλώνεται μέχρι τη λεκάνη και η κοιλιά φουσκώνει πιο πολύ από το στήθος. Όταν, όμως, ανασαίνουμε έτσι, απελευθερώνονται οι εντάσεις του σώματος, οξυγονώνονται οι ιστοί και ξυπνούν οι περασμένες δυστυχίες, όλοι οι φόβοι, όλοι οι πόνοι και οι παιδικές στερήσεις... όλα όσα το μπλοκάρισμα του διαφράγματος είχε πετύχει να αποσιωπήσει...
Όσο πιο πολύ αποχωρίζονται η καρδιά από το σώμα, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε από τεχνητά μέσα. Εφόσον δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ κάτι άλλο, τρέφουμε τις φαντασιώσεις μας με τις μόνες εικόνες που διαθέτουμε για τη σεξουαλικότητα, αυτές που μας προτείνουν η λογοτεχνία, οι ταινίες, η διαφήμιση, το τηλέφωνο κι ακόμη οι φωνές που προέρχονται από το υποσυνείδητό μας, το οποίο πυροδοτείτε από την καταπίεση των συναισθημάτων μας.
Ο άνθρωπος που ξαναβρίσκει τη φυσιολογική αναπνοή του ανακαλύπτει συχνά, όταν ξεπεραστούν τα μπλοκαρίσματα, οργασμικές αισθήσεις εντελώς άγνωστες. Μια φυσική αναπνοή διαπερνά μέχρι κάτω τους πνεύμονες, η κίνηση απλώνεται μέχρι τη λεκάνη και η κοιλιά φουσκώνει πιο πολύ από το στήθος. Όταν, όμως, ανασαίνουμε έτσι, απελευθερώνονται οι εντάσεις του σώματος, οξυγονώνονται οι ιστοί και ξυπνούν οι περασμένες δυστυχίες, όλοι οι φόβοι, όλοι οι πόνοι και οι παιδικές στερήσεις... όλα όσα το μπλοκάρισμα του διαφράγματος είχε πετύχει να αποσιωπήσει...
Μετά την εκσπερμάτωση, ο άντρας που είναι αποχωρισμένος από την καρδιά του νιώθει συχνά εξουθενωμένος, κοιμάται ή αισθάνεται την επιθυμία να απομακρυνθεί από τη σύντροφό του, να καπνίσει ένα τσιγάρο. Αυτός που παραμένει ενωμένος με τον εαυτό του, παρών μέσα του και στη σύντροφό του χαίρεται να διατηρεί την επαφή, να επιμηκύνει με την τρυφερότητα εκείνη τη στιγμή της οικειότητας.
Όταν αγαπούν με την καρδιά οι δυο εραστές μπορεί να κοιμηθούν ο ένας μέσα στον άλλον. Έχουν ανταλλάξει τόση ενέργεια που τα κορμιά τους λούζονται με το ίδιο φως. Κάθε άλλο παρά «χορτάτοι» ο ένας από τον άλλον ζητούν να επιμηκύνουν το πλησίασμα που αισθάνθηκαν.
Όταν αγαπούν με την καρδιά οι δυο εραστές μπορεί να κοιμηθούν ο ένας μέσα στον άλλον. Έχουν ανταλλάξει τόση ενέργεια που τα κορμιά τους λούζονται με το ίδιο φως. Κάθε άλλο παρά «χορτάτοι» ο ένας από τον άλλον ζητούν να επιμηκύνουν το πλησίασμα που αισθάνθηκαν.
Isabelle Filliozat
Απόσπασμα από το βιβλίο
«η νοημοσύνη της καρδιάς»
