Ο "Κοσμικός Οργασμός" δεν συμβαίνει στη φαντασία αλλά στην πραγματικότητα

Αποχαιρετώντας τη νιότη μας αποχαιρετήσαμε και την απελευθερωμένη μας συμπεριφορά. Ξεχάσαμε ότι το σημαντικότερο όλων είναι το παιχνίδι και το αντικαταστήσαμε με στόχους, αποτελέσματα και νίκες. Κλειδώσαμε το σώμα και το μυαλό μας μέσα σε εγωικές συμπεριφορές, καταστρέφοντας την ικανότητα μας να αφεθούμε ελεύθερα και ολοκληρωμένα σε όλα τα συναισθήματά μας και περισσότερο στη χαρά και στην απόλαυση.

Αυτό δεν σημαίνει ότι σαν ενήλικες δεν μπορούμε να βιώσουμε τη χαρά. Απλά δεν τη βιώνουμε σε κάθε τι στην καθημερινότητά μας που του έχουμε προσδώσει σοβαρότητα, έλεγχο και σκοπό, όπως ο αγώνας μας για την επιβίωση.

Παρ' όλους τους “αγώνες” μας όμως, υπάρχει μια δραστηριότητα που το άφημα στην απόλαυση και τη χαρά ενθαρρύνεται κι αυτή είναι η πράξη της ερωτικής επαφής. Και η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς επιδιώκουν να γεύονται τη χαρά και το μοίρασμα που αυτή μας προσφέρει. Και αν μπούμε στη ερωτική πράξη απελευθερωμένοι από άγχος και φοβίες, θέλοντας απλά να ζήσουμε τη στιγμή, το συναίσθημα της χαράς παραμένει και δίνει στη ζωή μας βαθύτερο νόημα.

Το να μπορεί όμως κάποιος να εκφράσει όλο το πάθος της αγάπης του ελεύθερα και ολοκληρωτικά σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέσα του κανένα σημάδι αμφιθυμίας ούτε κρατήματος ούτε κανένας δισταγμός στην παράδοση του εαυτού του.

Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν βιώσει έναν τέτοιο οργασμό και για ακόμη λιγότερους αποτελεί τη συνηθισμένη ερωτική τους ανταπόκριση. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν μια πραγματικά παθιασμένη φύση και είναι σε θέση να παραδώσουν τον εαυτό τους, το μυαλό τους, το σώμα τους και την ψυχή τους στα συναισθήματα και στις πράξεις τους. Διαθέτουν μια οργασμική ικανότητα και μπορούν να βιώνουν την έκσταση σε κάθε τι που κάνουν στη ζωή τους. Αυτή τους η ικανότητα εκδηλώνεται στη λάμψη των ματιών τους, στη ζωντάνια του σώ­ματός τους και στη μεγαλοσύνη της κίνησής τους.

Όμως πόσοι από εμάς έχουν αυτό που ονομάζεται «οργασμική ικανότητα»; Πόσοι από εμάς μπορούν να βρουν σεξουαλική πληρότητα παραδιδόμενοι στα σεξουαλικά τους συναισθήματα. Πόσοι από εμάς μπορούν να αφεθούν σε έναν πλήρη και ολοκληρωμένο οργασμό όπου συμμετέχει όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου και του μυαλού, και να επιτρέψουν να τους συμβούν ανεξέλεγκτες κινήσεις που αποφορτίζουν τελείως τη σεξουαλική φόρτιση που αισθάνονται.

Οι ανεξέλεγκτες αυτές κινήσεις, που είναι ακούσιες και κάποιος μπορεί να τις νιώσει και σαν σπασμωδικές, πυροδοτούνται από τα κύματα διέγερσης που ξυπνάνε κατά τη σεξουαλική πράξη, πλημμυρίζουν όλο το σώμα και συνδέονται με τον αυξανόμενο ρυθμό της αναπνοής. Όταν συμβαίνουν η λεκάνη θέλει να κινηθεί προς τα μπρος και προς τα πίσω με μια κίνηση που δεν είναι καθόλου χαοτική αλλά θυμίζει την κίνηση του “φιδιού”. Η αναπνοή αλλάζει κι αυτή τον ρυθμό της συμβαδίζοντας με την λεκάνη.  Καθώς η λεκάνη κινείται μπροστά αυθόρμητα συμβαίνει εκπνοή και καθώς κινείται προς τα πίσω τότε συμβαίνει η εισπνοή.

Κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, όταν η διέγερση στα γεννητικά όργα­να αρχίζει να εκρήγνυται, οι κινήσεις της λεκάνης γίνονται πιο γρήγορες και πιο δυνατές. Εκείνες τις στιγμές αν αφεθεί ολοκληρωτικά κάποιος μπορεί να νιώσει ότι βγαίνει από τον εαυτό του. Κι αν παραδοθεί σε αυτό που συμβαίνει τότε το Εγώ του θα εξαφανιστεί και θα νιώσει ότι γίνεται ένα με την κοσμική διαδικασία. Αυτή είναι η έκσταση και είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει σε κοσμικό οργασμό όπου Άνθρωπος και Σύμπαν γίνονται ένα οργασμικό και ενιαίο σύνολο.

Η Σεξουα­λικότητα και η Πνευματικότητα όσο κι αν κάποιοι αντιδρούν και δεν θέλουν να το παραδεχτούν, είναι απολύτως συνυφασμένες. 

Όταν μιλάμε συνήθως για σεξουαλικότητα αναφερόμαστε σε συναισθήματα διέγερ­σης σε σχέση με κάποιο άλλο άτομο. Και όταν μιλάμε για πνευματικό­τητα αναφερόμαστε σε συναισθήματα διέγερσης σε σχέση με τη φύση, τη ζωή, το σύμπαν, το Θεό. 

Όμως η πνευματικότητα δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο οφείλουμε να δρούμε, να σκεφτόμαστε ή να εκφραζόμαστε. Είναι η ζωή του πνεύματος που παραμένει ελεύθερο και εκφράζεται με αυθόρμητες και ακούσιες κινήσεις που κάνει το σώμα και με πράξεις που δεν καθοδηγούνται ούτε ελέγχονται από το Εγώ. 

Και η μεγαλύτερη παράδοση στον Θεό μπορεί να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, αν η κορύφωση είναι τόσο έντονη ώστε να στείλει τον άνθρωπο σε μια τροχιά ανάμεσα στ’ αστέρια. Γιατί χρειάζεται να ξέρουμε ότι στον ολοκληρωμένο οργασμό το ανθρώπινο πνεύμα υπερβαίνει τα όρια του εαυτού και γίνεται ένα με το παλλόμενο σύμπαν.

Η κοσμική έκσταση όμως δεν μπορεί να συμβεί αν οι δυο σύντροφοι δεν μοιράζονται μεταξύ τους Αγάπη.  Αν δεν αφήνονται να κυλήσουν με εμπιστοσύνη ο ένας μέσα στον άλλον. Αν δεν “λιώσουν” ο ένας μέσα στον άλλον με τέτοιο τρόπο που κάποια στιγμή να νιώσουν ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός. Ότι είναι πραγματικά ΕΝΑ.

Αν κρατάνε την ένωσή τους σε γραμμικό επίπεδο, αν κρατάνε την ενέργεια μονάχα στα σεξουαλικά τους όργανα, αν υπάρχει μόνο στόχος για εκσπερμάτιση τότε, μετά την εκτόξευση των υγρών τους,  θα νιώσουν άδειοι, αποκαμωμένοι και "μόνοι".  Αν όμως επιτρέψουν η ένωσή τους να γίνει σε κυκλικό επίπεδο φέρνοντας στο προσκήνιο και την καρδιά και νιώσουν ότι ενέργεια γυρίζει κυκλικά από καρδιά σε καρδιά και στη συνέχεια ρέει προς τα σεξουαλικά όργανα τότε μεταφέρονται σε ένα άλλο επίπεδο ένωσης.  Κι αν μέσα από αυτή την ένωση παραδοθεί ο ένας στον άλλον τότε είναι σαν να παραδίνονται στον Θεό και γίνονται ένα με την Απεραντοσύνη της Ύπαρξης.

Όμως πώς μπορεί κάποιος να αφεθεί όταν έχει εκπαιδευτεί στην υπερβολική ταχύτητα και πηγαίνει τόσο γρήγορα που δεν μπορεί να σταματήσει; 

Πως μπορεί κάποιος να παραδοθεί όταν δεν εμπιστεύεται και έχει αφήσει το φόβο να κλειδώσει την καρδιά του, να παγώσει το σώμα και τις αισθήσεις του και φέρνοντας στο προσκήνιο τον Έλεγχο εξουσιάζει τους πάντες και τα πάντα;

Πώς μπορεί κάποιος να νιώσει τον Θεό όταν οι φωνές μέσα στο κεφάλι του είναι τόσες πολλές κι όταν οι περισσότερες από αυτές, τον απαξιώνουν; 

Πως μπορεί να νιώσει και να αποδεχτεί ότι αυτή η αυθόρμητη παλμική δραστηριότητα του σώματος που συμβαίνει συνήθως κατά τη σεξουαλική πράξη είναι μία απευθείας εκδήλωση του εσωτερικού πνεύματος και ότι αυτή είναι η Πύλη για να ενωθεί με το θεϊκό;

Ίσως είναι καιρός να απελευθερώσει ο καθένας μας ότι τον εγκλωβίζει και να αφεθεί με εμπιστοσύνη να περάσει την πύλη του θεϊκού για ένα πέταγμα ανάμεσα στ’ αστέρια.

Namaste

Ματθίλδη Νέαρχου