Όταν το σώμα, η καρδιά και ο νους λειτουργούν αρμονικά τότε είμαστε συντονισμένοι με τη Ζωή

Όταν είμαστε συντονισμένοι με τη ζωή, το σώμα, η καρδιά και ο νους λειτουργούν σαν ομάδα. Η ενέργεια ρέει μέσα από όλο μας το είναι, και συντονιζόμαστε με τους ρυθμούς μας χωρίς αγώνα και αντιπαράθεση.

Το σώμα μας, ο σωματικός εαυτός μας, είναι το όχημα μέσα από το οποίο εκφράζονται ο συγκινησιακός, διανοητικός και πνευμα­τικός εαυτός μας.

Μέσω της καρδιάς,  ο συναισθηματικός εαυτός, βγαίνουμε από τον εαυτό μας, συνδεόμαστε και σχετιζόμαστε με τον κόσμο των άλλων. 

Μέσω του νου, ο διανοητικός εαυτός, αντιλαμβανόμαστε, σκεπτόμαστε, στοχαζόμαστε και ερμηνεύουμε τις αντιλήψεις μας. 

Και μέσω του Πνεύματος, του ουσιώδους εαυτού μας, συναντούμε τη Βουδική φύση μας, ένα θετικό, σοφό και γε­μάτο αγάπη οδηγό που μας θυμίζει την αληθινή μας φύση, που είναι γεμάτη έκσταση.

Αυτά τα τέσσερα κέντρα θα έπρεπε να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους αλλά, συχνά, βρίσκονται σε σύγκρουση. Η νόηση θέλει να διευθύνει το παιχνίδι. Ο συναισθηματικός εαυτός μας συχνά κουβαλάει τις πληγές του παιδιού που κρύβουμε μέσα μας. Η σύγκρουση ανάμεσα στο συναισθηματικό εαυτό και στη νόηση συχνά καθρεφτίζεται και εκ­δηλώνεται μέσα από το σώμα, με τη μορφή στρες ή ασθενειών. Και σε στιγμές εσωτερικής ειρήνης, ο πνευματικός εαυτός μας παρουσιά­ζει αναλαμπές. 

Η έκσταση κατοικεί και στα τέσσερα αυτά κέντρα. Με την κίνηση και το χορό, το σώμα σας γίνεται ρευστό και ζωντανεύει. Στον έρωτα, η καρδιά απλώνεται. Μέσα από τη «γνώση», ο νους κατανοεί την εμπειρία και γίνεται σοφός. Το πνεύμα σας παρέ­χει καθοδήγηση και θεραπεία. 

Η δύναμη της ζωής κινείται με διαφο­ρετικό τρόπο σε καθένα από αυτά τα κέντρα. Και κάθε κέντρο μπορεί να αποτελεί οίκο έκστασης ή τόπο μαρτυρίου. 

Το σώμα μας μπορεί να κινηθεί, να χορέψει, να εργαστεί και να κάνει έρωτα — ή η εγκα­τάλειψη και η κακοποίηση μπορούν να απομυζήσουν τη ζωτικότητά του και να το μετατρέψουν σε κέλυφος χωρίς ζωή. 

Η καρδιά μας μπορεί να αγαπήσει και να ζεστάνει. Κάθε φορά, όμως, που ανα­στέλλουμε την αγάπη, γεννιέται μια τραυματική παγωνιά.

Ο νους μπορεί να αντιληφθεί, να κατανοήσει και να δημιουργήσει, αλλά η προβολή, η λανθασμένη ερμηνεία και η αυταπάτη μπορούν να προκαλέσουν ανείπωτη ζημιά.

Όταν το σώμα σας είναι ήρεμο και γειωμένο, όταν η καρδιά σας είναι αθώα και ανοιχτή να εμπιστευτεί, όταν ο νους σας είναι καθα­ρός και οι σκέψεις σας δεν είναι παρεμβατικές, τότε μπορείτε να απλωθείτε πέρα από τα όρια του εαυτού και να συναντήσετε τους άλ­λους με συμπόνια. Όσο πιο ισορροπημένοι και πλήρεις είμαστε σ’ αυ­τά τα τρία κέντρα τόσο αυτά λειτουργούν ως πύλες συναίσθησης, και μέσα από αυτά, το Πνεύμα μας δίνει φως στη ζωή.

Margot Anand