Ακόμα και τα "αρνητικά" συναισθήματα είναι καλά, αν είναι αληθινά

Σου λέω ότι ακόμα και τα αρνητικά συναισθήματα είναι καλά, αν είναι αληθινά. Κι αν είναι πραγματικά, σιγά - σιγά, η ίδια τους η πραγματικότητα τα μεταμορφώνει. Γίνονται ολοένα και περισσότερο θετικά κι έρχεται μια στιγμή, που όλη η θετικότητα και η αρνητικότητα εξαφανίζονται. 

Εσύ απλώς παραμένεις αυθεντικός. Εσύ δεν γνωρίζεις τι είναι καλό και τι είναι κακό. Εσύ δεν γνωρίζεις τι είναι θετικό και τι είναι αρνητικό. Εσύ είσαι απλώς αυθεντικός. Αυτή η αυθεντικότητα θα σου επιτρέψει να ρίξεις μια φευγαλέα ματιά στο πραγματικό. Μόνο το πραγματικό μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια. Μόνο το αυθεντικό μπορεί να γνωρίσει το αυθεντικό που σε περιβάλλει.

Το συναίσθημα είναι καθαρό, ο συναισθηματισμός είναι τέχνασμα. Η γυναίκα γνωρίζει πως αν κλάψει, είναι νικήτρια. Τώρα, μερικές φορές το κλάμα δεν βγαίνει, επειδή δεν μπορεί να κλάψει όποτε θέλει. Προσπαθεί όμως, προσποιείται, υποκρίνεται. Εκείνα τα δάκρυα είναι ψεύτικα. Ακόμα κι αν κυλάνε από τα μάτια, είναι φτιαχτά. Ο συναισθηματισμός δημιουργείται από το συναίσθημα που χειραγωγείται πονηρά. Η λογική είναι ένα πράγμα... 

Η εκλογίκευση είναι η χειραγώγηση της λογικής, όπως ο συναισθηματισμός είναι η χειραγώγηση του συναισθήματος.

Αν είσαι λογικός, αληθινά λογικός, θα γίνεις επιστήμονας. Αν είσαι αληθινά συναισθηματικός, θα γίνεις ποιητής. Αυτά είναι όμορφα, μα ο διάλογος δεν θα είναι εφικτός, θα είναι πιο εύκολος. Με την εκλογίκευση και το συναισθηματισμό είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά με τη λογική και το συναίσθημα δεν είναι τόσο δύσκολο, αν και εξακολουθούν να υπάρχουν δυσκολίες. Θα υπάρχει όμως συμπόνια, προσπάθεια να κατανοήσει ο ένας τον άλλο.

Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι ο συναισθηματισμός είναι πνευματικότητα. Τα συναισθήματα είναι τόσο νοητικά, όσο είναι και οι σκέψεις. Και αυτό που ονομάζεις καρδιά, βρίσκεται τόσο πολύ στο κεφάλι σου, όσο και το ίδιο σου το κεφάλι. Πολύ εύκολα μπορείς να γίνεις συναισθηματικός. Μπορείς να κλαις και να θρηνείς, με μεγάλα δάκρυα να κυλούν, με χοντρά δάκρυα, σαν μαργαριτάρια, αλλά τίποτα πνευματικό. Τα δάκρυα είναι τόσο σωματικά, όσο και οτιδήποτε άλλο. Τα μάτια είναι μέρος του σώματος.

Κλαις και θρηνείς και ασφαλώς αισθάνεσαι ανακούφιση, νιώθεις χαλαρός μετά από ένα καλό κλάμα. Θα νιώσεις ανακούφιση. Σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες το ξέρουν αυτό. Το ξέρουν καλά ότι βοηθάει. Κλαίνε και θρηνούν και τότε ανακουφίζονται. 
Είναι κάθαρση, μα δεν υπάρχει τίποτα πνευματικό σ’ αυτό. Οι άνθρωποι όμως εξακολουθούν να μπερδεύουν τα πράγματα. Για πράγματα που δεν είναι πνευματικά, εξακολουθούν να πιστεύουν πως είναι.

Ο νους έχει εκπαιδευτεί για να εκφράζεται, η καρδιά έχει αγνοηθεί. Έτσι, δεν μπορώ να συμφωνήσω με τον Χαλίλ Γκιμπράν, σε ό,τι αφορά αυτή τη διαρκή έμφαση στην καρδιά, που δίνει στον Προφήτη. Η καρδιά είναι ενδιάμεσος σταθμός, δεν είναι το τέρμα. Το τέρμα είναι η ύπαρξή σου. Εκεί καταλήγει ο δρόμος, επειδή δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πας.

Osho: Συναισθήματα