Ένα ψέμα η ζωή σου…
Περίτεχνα σκευάσματα μυαλού σε συσκευασία συναισθήματος…
Γυρνάς… στριφογυρνάς, στα ίδια και τα ίδια χωρίς καν να το καταλαβαίνεις…
Κινήσε σε ένα κοινότυπο μοτίβο στον τρόπο σκέψης, στη δουλειά, στις σχέσεις σου, στο σήμερα, στο αύριο…
Μπορεί να πιστεύεις ότι έτσι πρέπει να ζεις αλλά αυτό κι αν είναι ένα μεγάλο ψέμα που δεν σου αφήνει να ζήσεις πραγματικά…
Να αφεθείς, να μοιραστείς, να κοινωνήσεις την Αγάπη…
Κι όσο δεν θες να ακούσεις μέσα σου αυτή τη φωνή που διαμαρτύρεται, το σώμα σου που θέλει να ανασάνει, την ψυχή σου που θέλει να ελευθερωθεί...
τόσο πιο μεγάλος θα γίνεται ο πανικός σου, το άγχος σου…
τόσο πιο μεγάλος θα γίνεται ο πανικός σου, το άγχος σου…
τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει η θλίψη, η ανία σου…
τόσο περισσότερο ο χρόνος θα γίνεται ένα τέρας που στο τέλος θα σε κατασπαράξει…
Και οι στιγμές σου κάλπικες… κατασκευασμένες…
Σκέψεις, αμφιβολίες, ερωτήματα, αναζητήσεις, εμμονές, φαντασιώσεις, ενοχές, φόβοι…
Κυνηγάς το ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο όταν όλα συμβαίνουν δίπλα σου….
Όταν όλα γύρω σου μυρίζουν Ζωή!!!
Και αναρωτιέμαι: Πότε περιμένεις να Ζήσεις;
Αν πιστεύεις ότι αυτή είναι ζωή έχεις ζήσει με λάθος τρόπο…
Ζωή είναι να ρέεις, να εμπιστεύεσαι, να αφήνεσαι, να δρας κι όχι να αντιδράς, να μοιράζεσαι την αλήθεια σου, την αγάπη σου, να αναπνέεις, να χαρίζεις ηρεμία και απόλαυση καθημερινά στον εαυτό σου, να ζεις τις στιγμές σου, να γίνεσαι ζωή…
Βγες από το λαβύρινθο του μυαλού σου και μη ζεις μια ανεκπλήρωτη ζωή αλλά μια πραγματική ζωή που συμβαίνει Τώρα!!!!!
namaste
despoina palamari
