Μέρος πρώτο
Αναφέρομαι συχνότερα στο θυμό και το σεξ και λιγότερο στη ζήλια, επειδή η ζήλια δεν είναι κάτι πρωτογενές. Είναι ένα δευτερογενές συστατικό του σεξ. Όποτε έχεις μια σεξουαλική παρόρμηση στο νου σου, όποτε νιώθεις τη σεξουαλική έλξη και πως έχεις σχέση με κάποιον, τότε, επειδή δεν αγαπάς, εμφανίζεται η ζήλια. Αν αγαπάς, η ζήλια ποτέ δεν εμφανίζεται.
Προσπάθησε να κατανοήσεις το όλο πράγμα. Όποτε συνδέεσαι σεξουαλικά με κάποιον, φοβάσαι, γιατί το σεξ στην πραγματικότητα δεν είναι σχέση, είναι εκμετάλλευση. Αν σε έλκει σεξουαλικά ένας άντρας, ή μια γυναίκα, πάντα φοβάσαι ότι αυτή η γυναίκα μπορεί να πάει σε κάποιον άλλο, αυτός ο άντρας μπορεί να πάει σε κάποια άλλη. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει σχέση. Πρόκειται απλά για εκμετάλλευση και από τους δύο. Εκμεταλλεύεστε ο ένας τον άλλο, όμως δεν αγαπάτε -και το ξέρετε- και γι' αυτό φοβάστε.
Αυτός ο φόβος γίνεται ζήλια, έτσι ώστε να μην επιτρέψεις στα πράγματα να εξελιχτούν. Θα παραμείνεις φύλακας. Θα κάνεις κάθε δυνατή διευθέτηση για εξασφαλίσεις ότι αυτός ο άντρας δεν θα μπορεί να κοιτάξει μια άλλη γυναίκα. Ακόμη και το να κοιτάξει θα είναι σήμα κινδύνου. Αυτός ο άντρας δεν θα πρέπει να κοιτάξει καμιά άλλη γυναίκα, γιατί αν της μιλήσει...
Και φοβάσαι ότι μπορεί να φύγει. Γι΄ αυτό θα κλείσεις όλα τα μονοπάτια όλους τους τρόπους με τους οποίους αυτός ο άντρας μπορεί να πάει σε μιαν άλλη γυναίκα, αυτή η γυναίκα μπορεί να πάει σε έναν άλλο άντρα. Θα κλείσεις όλους τους τρόπους, όλες τις πόρτες.
Τότε όμως γεννιέται το πρόβλημα. Όταν όλες οι πόρτες είναι κλειστές, τότε ο άντρας νεκρώνεται, η γυναίκα νεκρώνεται. Γίνεται μια φυλακισμένη, μια σκλάβα. Και δεν είναι δυνατόν να αγαπάς ένα νεκρό πράγμα. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον που δεν είναι ελεύθερος. Η αγάπη είναι όμορφη μόνο όταν δίνεται ελεύθερα. Είναι όμορφη όταν δεν την παίρνει κανείς με το ζόρι, δεν την απαιτεί και δεν την επιβάλει.
Οι διευθετήσεις που κάνεις για να εξασφαλίσεις τη σχέση σου, νεκρώνουν το άλλο άτομο και το μετατρέπουν σε αντικείμενο.
Αυτός ο φόβος γίνεται ζήλια, έτσι ώστε να μην επιτρέψεις στα πράγματα να εξελιχτούν. Θα παραμείνεις φύλακας. Θα κάνεις κάθε δυνατή διευθέτηση για εξασφαλίσεις ότι αυτός ο άντρας δεν θα μπορεί να κοιτάξει μια άλλη γυναίκα. Ακόμη και το να κοιτάξει θα είναι σήμα κινδύνου. Αυτός ο άντρας δεν θα πρέπει να κοιτάξει καμιά άλλη γυναίκα, γιατί αν της μιλήσει...
Και φοβάσαι ότι μπορεί να φύγει. Γι΄ αυτό θα κλείσεις όλα τα μονοπάτια όλους τους τρόπους με τους οποίους αυτός ο άντρας μπορεί να πάει σε μιαν άλλη γυναίκα, αυτή η γυναίκα μπορεί να πάει σε έναν άλλο άντρα. Θα κλείσεις όλους τους τρόπους, όλες τις πόρτες.
Τότε όμως γεννιέται το πρόβλημα. Όταν όλες οι πόρτες είναι κλειστές, τότε ο άντρας νεκρώνεται, η γυναίκα νεκρώνεται. Γίνεται μια φυλακισμένη, μια σκλάβα. Και δεν είναι δυνατόν να αγαπάς ένα νεκρό πράγμα. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον που δεν είναι ελεύθερος. Η αγάπη είναι όμορφη μόνο όταν δίνεται ελεύθερα. Είναι όμορφη όταν δεν την παίρνει κανείς με το ζόρι, δεν την απαιτεί και δεν την επιβάλει.
Η αγαπημένη είναι άνθρωπος, η σύζυγος όμως γίνεται αντικείμενο.
Ο αγαπημένος είναι άνθρωπος, ο σύζυγος όμως γίνεται ένα αντικείμενο που φρουρείται, που εξουσιάζεται, που ελέγχεται.
Όμως, όσο περισσότερο ελέγχεις, τόσο περισσότερο σκοτώνεις, επειδή εξαφανίζεται η ελευθερία. Και τότε το άλλο πρόσωπο είναι μαζί σου για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από την αγάπη. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να αγαπάς έναν άνθρωπο που σε εξουσιάζει; Μοιάζει εχθρός σου.
Ο αγαπημένος είναι άνθρωπος, ο σύζυγος όμως γίνεται ένα αντικείμενο που φρουρείται, που εξουσιάζεται, που ελέγχεται.
Όμως, όσο περισσότερο ελέγχεις, τόσο περισσότερο σκοτώνεις, επειδή εξαφανίζεται η ελευθερία. Και τότε το άλλο πρόσωπο είναι μαζί σου για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από την αγάπη. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να αγαπάς έναν άνθρωπο που σε εξουσιάζει; Μοιάζει εχθρός σου.
Το σεξ δημιουργεί ζήλια, είναι όμως κάτι δευτερογενές. Έτσι, το ζήτημα δεν είναι πώς να αποβάλεις τη ζήλια. Δεν μπορείς να την αποβάλεις, επειδή δεν μπορείς να αποβάλεις το σεξ. Το ζήτημα είναι πώς να μεταμορφώσεις το σεξ σε αγάπη. Τότε εξαφανίζεται η ζήλια. Αν αγαπάς κάποιον, η ίδια η αγάπη είναι η εγγύηση, η ίδια η αγάπη είναι η εξασφάλιση. Αν αγαπάς κάποιον, ξέρεις πως δεν μπορείς να πας σε κανέναν άλλο. Κι αν φύγει, έφυγε. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Τι μπορείς να κάνεις; Όταν αγαπάς κάποιον, έχεις εμπιστοσύνη πως δεν θα πάει σε άλλον. Αν πάει, δεν υπάρχει αγάπη και τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Η αγάπη φέρνει αυτή την κατανόηση. Δεν υπάρχει ζήλια. Έτσι, αν υπάρχει ζήλια, να ξέρεις καλά πως δεν υπάρχει αγάπη. Αλλά το παιχνίδι που παίζεις είναι το να κρύβεις το σεξ πίσω από την αγάπη. Ζωγραφίζεις τη λέξη αγάπη, για να κρύψεις πίσω της το σεξ.
Στην Ινδία, επειδή η αγάπη σε μεγάλο βαθμό δεν επιτρέπεται -μάλλον δεν επιτρέπεται καθόλου- ο γάμος γίνεται με συνοικέσιο κι έτσι υπάρχει τρομερή ζήλια. Και οι δυο σύζυγοι είναι πάντα φοβισμένοι. Ποτέ δεν αγάπησαν. Ξέρουν ότι ο γάμος ήταν μια διευθέτηση που έκαναν οι γονείς τους, οι αστρολόγοι, η κοινωνία. Οι δυο σύζυγοι δεν ρωτήθηκαν καν. Σε πολλές περιπτώσεις, ούτε καν είχαν δει ο ένας τον άλλο πριν από το γάμο. Γι' αυτό υπάρχει ο φόβος. Η σύζυγος φοβάται, ο σύζυγος φοβάται κι έτσι και οι δυο κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο. Ακόμα και η ίδια η δυνατότητα της αγάπης έχει χαθεί.
Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η αγάπη μέσα στο φόβο;
Μπορεί να ζουν μαζί, μα την ίδια στιγμή, ζουν χωριστά, υπομένοντας απλώς ο ένας τον άλλο. Τους συμφέρει να ζουν μαζί και μπορεί κανείς να πορευτεί με το συμφέρον, αλλά έτσι δεν θα φτάσει ποτέ στην έκσταση. Δεν διασκεδάζεις, δεν το χαίρεσαι, απλώς κουβαλάς το βάρος σου.
Έτσι ο σύζυγος νεκρώνεται πριν από το θάνατο και η σύζυγος είναι επίσης νεκρή πριν το θάνατο. Είναι δυο νεκροί, που παίρνουν εκδίκηση ο ένας απ' τον άλλο, γιατί ο καθένας σκέφτεται πως ο ένας έχει σκοτώσει τον άλλο. Το όλο πράμα -εκδίκηση, θυμός, ζήλια- γίνεται τόσο άσχημο!
Στη Δύση όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο. Έχουν αποβάλει το γάμο με συνοικέσιο — κι αυτό είναι καλό. Αυτός ο θεσμός δεν άξιζε να κρατηθεί. Η εγκατάλειψη, όμως, των συνοικεσίων, δεν γέννησε αγάπη, απλώς απελευθέρωσε το σεξ.
Στην Ινδία, επειδή η αγάπη σε μεγάλο βαθμό δεν επιτρέπεται -μάλλον δεν επιτρέπεται καθόλου- ο γάμος γίνεται με συνοικέσιο κι έτσι υπάρχει τρομερή ζήλια. Και οι δυο σύζυγοι είναι πάντα φοβισμένοι. Ποτέ δεν αγάπησαν. Ξέρουν ότι ο γάμος ήταν μια διευθέτηση που έκαναν οι γονείς τους, οι αστρολόγοι, η κοινωνία. Οι δυο σύζυγοι δεν ρωτήθηκαν καν. Σε πολλές περιπτώσεις, ούτε καν είχαν δει ο ένας τον άλλο πριν από το γάμο. Γι' αυτό υπάρχει ο φόβος. Η σύζυγος φοβάται, ο σύζυγος φοβάται κι έτσι και οι δυο κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο. Ακόμα και η ίδια η δυνατότητα της αγάπης έχει χαθεί.
Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η αγάπη μέσα στο φόβο;Μπορεί να ζουν μαζί, μα την ίδια στιγμή, ζουν χωριστά, υπομένοντας απλώς ο ένας τον άλλο. Τους συμφέρει να ζουν μαζί και μπορεί κανείς να πορευτεί με το συμφέρον, αλλά έτσι δεν θα φτάσει ποτέ στην έκσταση. Δεν διασκεδάζεις, δεν το χαίρεσαι, απλώς κουβαλάς το βάρος σου.
Έτσι ο σύζυγος νεκρώνεται πριν από το θάνατο και η σύζυγος είναι επίσης νεκρή πριν το θάνατο. Είναι δυο νεκροί, που παίρνουν εκδίκηση ο ένας απ' τον άλλο, γιατί ο καθένας σκέφτεται πως ο ένας έχει σκοτώσει τον άλλο. Το όλο πράμα -εκδίκηση, θυμός, ζήλια- γίνεται τόσο άσχημο!
Στη Δύση όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο. Έχουν αποβάλει το γάμο με συνοικέσιο — κι αυτό είναι καλό. Αυτός ο θεσμός δεν άξιζε να κρατηθεί. Η εγκατάλειψη, όμως, των συνοικεσίων, δεν γέννησε αγάπη, απλώς απελευθέρωσε το σεξ.
Αυτό είναι απλά μια πρώτη γνωριμία. Μπορεί να μην είναι ούτε καν μια γνωριμία. Στη Δύση, μπορείς να συναντήσεις μια γυναίκα πάνω στο τρένο και να κάνεις έρωτα και τα μεσάνυχτα την παρατάς σε κάποιο σταθμό. Ποτέ δεν ενδιαφέρεται, μπορεί να μη σε αναγνωρίσει ξανά. Μπορεί και να μην είχε ρωτήσει ούτε καν το όνομά σου.
Πάλι κάτι σού λείπει, κάτι μεγαλειώδες, κάτι πολύ μυστηριακό.
Συνειδητοποιείς το δικό σου βάθος μόνο όταν κάποιος άλλος το αγγίζει. Μόνο μέσα από τον άλλο γίνεσαι συνειδητός της εσωτερικής σου ύπαρξης. Μόνο σε βαθιά σχέση αντηχεί μέσα σου η αγάπη κάποιου άλλου και μορφοποιεί το βάθος σου. Μόνο μέσα από κάποιον άλλο μπορείς να ανακαλύψεις τον εαυτό σου.
Από το βιβλίο του Osho-
"Ζήλια"
"Ζήλια"
