Εκεί που η αγάπη ανθίζει

…Ο άντρας πάντα αισθανόταν κατώτερος σε σύγκριση με τη γυναίκα γιατί η γυναίκα μπορεί να γεννή­σει ενώ ο άντρας δεν μπορεί. Η γυναίκα μπορεί να γίνει μητέρα, να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή, ενώ ο άντρας δεν μπορεί να το κάνει. Για αντίδοτο, ο άντρας άρχισε να βρίσκει τρόπους να είναι κι αυτός δημιουργικός και πα­ραγωγικός. Ήταν μια βαθιά πνευματική ανάγκη το να κα­ταστρέψει αυτό το αίσθημα κατωτερότητας.

Δημιούργησε σπουδαίους ζωγραφικούς πίνακες, σπου­δαία ποίηση, σπουδαίους χορούς, σπουδαία μουσική, μα όλα είναι υποκατάστατα. Μπορεί να δημιουργήσει υπέρο­χη μουσική, αλλά είναι εφήμερη - έρχεται και φεύγει σαν τον άνεμο. Μπορεί να δημιουργήσει σπουδαίο χορό, δεν είναι όμως ένα ζωντανό παιδί, ένα παιδί που χαμογελάει, ένα παιδί που βλέπει θαύματα, που αναπνέει, που η καρδιά του χτυπά.

Όλη η τέχνη και όλη η δημιουργικότητα των αντρών φαίνονται στη γυναίκα σαν φτωχό υποκατάστατο. Πολλές φορές με ρώτησαν γιατί οι μεγάλες μουσικοί, μεγάλες ζωγράφοι, μεγάλες γλύπτριες. Ο λόγος είναι ότι, επειδή μπορούν να γεννήσουν ζωή, δεν αισθάνονται καμιά ανάγκη να δημιουργήσουν οτιδήποτε άλλο.

Μόνο σε ένα σημείο, σε ένα μέρος, ο άντρας και η γυναί­κα συναντιούνται. Αυτό το μέρος το ονομάζω διαλογισμό. Εκεί ο άντρας και η γυναίκα είναι πραγματικά ίσοι, επειδή και οι δυο δεν μπορούν να γεννήσουν τους εαυτούς τους. Μπορούν να ξαναγεννηθούν. Και οι δυο μπορούν να είναι έγκυοι με τη φώτιση.

Εκτός από το χώρο του διαλογισμού, ο άντρας και η γυναίκα είναι διαφορετικοί. Συναντιούνται μόνο σε βαθύ δια­λογισμό. Κι αν δεν αρχίσει να διαλογίζεται ολόκληρη η αν­θρωπότητα, οι άντρες και οι γυναίκες θα εξακολουθήσουν να μάχονται μεταξύ τους. Η αγάπη τους θα έχει συνεχή ανεβοκατεβάσματα. Θα υπάρχουν στιγμές χαράς και θα υπάρ­χουν στιγμές δυστυχίας γυναίκες δεν είναι μεγάλες ποιήτριες, .

Στο διαλογισμό, όμως, αν δύο διαλογιστές μοιράζονται την ενέργειά τους, η αγάπη είναι ένα συνεχές φαινόμενο, δεν αλλάζει. Έχει την ποιότητα της αιωνιότητας, γίνεται θεϊκή. Η συνάντηση της αγάπης και του διαλογισμού είναι η σπουδαιότερη εμπειρία της ζωής.

Αν έχεις αγάπη χωρίς διαλογισμό, ζεις σε ένα επίπεδο με­γάλης ταραχής και αγωνίας: με νευρικότητα, με θυμό, σε συνεχή αναστάτωση. Υπάρχουν στιγμές σιωπής, αλλά εκείνη η σιωπή δεν είναι παρά ένας ψυχρός πόλεμος, μια προε­τοιμασία για καινούργιο πόλεμο, αυτό είναι όλο. Είναι φα­νερό ότι, προκειμένου να ετοιμαστείς για ένα καινούργιο πό­λεμο, για λίγες μέρες, λίγες στιγμές, θα πρέπει να είσαι σιωπηλός.

… Προσπαθώ ένα και μοναδικό πράγμα: Ο διαλογισμός δεν είναι μονοπώλιο κανενός - ούτε αρσενικός ούτε θηλυκός. Εί­ναι το μοναδικό σημείο συνάντησης, όπου ο άντρας παύει να είναι άντρας και η γυναίκα να είναι γυναίκα. Και οι δυο είναι ανθρώπινα όντα, με τη δυνατότητα να γίνουν θεοί. Εί­ναι μια θεϊκή σπορά.

Ούτε μονάχα η αγάπη μπορεί να το κάνει επειδή είναι πολύ δύσκολο, ούτε μονάχα ο διαλογισμός μπορεί να το κά­νει, επειδή χωρίς αγάπη, ο διαλογισμός μοιάζει περισσότε­ρο με τη σιωπή του νεκροταφείου. Παύει να χορεύει, παύει να ανθίζει. Ναι, υπάρχει ηρεμία, αλλά αυτή η ηρεμία εί­ναι σα νεκρή, δεν είναι ζωντανή. Αυτή η ηρεμία δεν ανα­πνέει, η καρδιά της δεν χτυπά.

Αφιέρωσα ολόκληρη τη ζωή μου σε ένα μοναδικό πρόγραμμα: πώς να φέρω μαζί την αγάπη και το διαλογισμό, επειδή μονάχα μες απ’ αυτή τη συνάντηση μπορεί να δημιουργηθεί μια καινούργια ανθρωπότητα. Και μονάχα με τη συνάντηση της αγάπης και του διαλογισμού, η δυαδικότητα του άντρα και της γυναίκας, η ανισότητα του άντρα και της γυναίκας παύει να υπάρχει.

Με απασχολεί η απελευθέρωση όλων, επειδή αν δεν απελευθερωθεί η γυναίκα ούτε και ο άντρας θα ελευθερωθεί. Λειτουργούν μεταξύ τους όπως ο φύλακας με τους κρατούμενους - ο ένας δεσμεύει τον άλλον. Ούτε ο άντρας έχει ελευθερωθεί ούτε η γυναίκα. Και οι δυο ζουν σε μια σκλα­βιά που έχει επιβάλλει ο ένας στον άλλον, με την ελπίδα ότι, κρατώντας δέσμιο τον άλλο, θα είναι οι ίδιοι ελεύθεροι. Ο άλλος όμως έχει τους δικούς του τρόπους να σε κρατά δέσμιο.

Μόνο στο διαλογισμό, στη σιωπή, εκεί που η αγάπη αν­θίζει, υπάρχει μια φυσική αρμονία, μια ισότητα, μια φυσι­κή ισορροπία, χωρίς κόπο, χωρίς σύγκρουση. Και όταν εί­ναι φυσική, έχει δική της ομορφιά.

Οsho : Απόσπασμα από το βιβλίο

 «Ένα καινούριο όραμα για τη γυναίκα»