Για αυτούς που περιφρονούν το σώμα

Απόσπασμα από το βιβλίο του Osho «η Σοφία του Σώματος»

Μέρος πρώτο

Αν δεν αγαπήσεις και δεν κατανοήσεις το σώμα τότε δεν μπορείς να ωριμάσεις πνευματικά. Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής σου. 

Σε υπηρετεί όλη σου τη ζωή χωρίς να ζητάει κανένα αντάλλαγμα και όλοι εκείνοι που επικρίνουν το σώμα κάνουν κάτι πολύ άσχημο. Γιατί ξεχνούν ότι από το σώμα έχουν γεννηθεί και ότι είναι εκείνο που τους επιτρέπει να ζουν.

Η ανθρωπότητα έχει δεχτεί μια πολύ επικίνδυνη ιδέα: ότι το σώμα και η ψυχή είναι όχι απλώς διαχωρισμένα αλλά διαμετρικά αντίθετα οπότε πρέπει να διαλέξεις ή το σώμα ή την ψυχή. Αυτή η ιδέα είναι μέρος μιας ευρύτερης φιλοσοφίας που διαχωρίζει την ύλη και το πνεύμα. Το σώμα είναι η ύλη και η ψυχή το πνεύμα. Και όλοι εκείνοι που επικρίνουν το σώμα, που περιφρονούν το σώμα έχουν επικεντρωθεί στην ιδέα ότι ο κόσμος αποτελείται από δυο διαφορετικά πράγματα. Από  ύλη και από πνεύμα.

Τώρα όμως γνωρίζουμε όχι μόνο μέσα από την λογική και την εμπειρία αλλά και μέσα από επιστημονικά στοιχεία που το αποδεικνύουν αυτό ότι κάθε οντότητα είναι ενιαία και αδιαχώριστη. Είτε την ονομάσεις ύλη, είτε την ονομάσεις πνεύμα δεν έχει καμιά σημασία. Ψυχή και σώμα, ύλη και πνεύμα είναι ενιαία και αδιαχώριστη οντότητα. Η ύπαρξη δεν είναι δυαδική, είναι ένα οργανικό όλο.

Η βασική όμως αιτία που έκανε αυτούς τους ανθρώπους να επικρίνουν το σώμα ήταν γιατί αυτός ήταν ο τρόπος τους για να μιλήσουν για την αξία του πνεύματος, για να μπορέσουν να εξυμνήσουν το πνεύμα. Με το να επικρίνουν το σώμα είχαν ένα καλό υπόβαθρο για να εξυμνήσουν την ψυχή. Με το να επικρίνουν τον κόσμο μπορούσαν να εξυμνούν τον Θεό. Ποτέ τους όμως δεν μπόρεσαν να δουν τον παραλογισμό αυτού του διαχωρισμού. Εκείνοι οι ίδιοι διδάσκουν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Αν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο τότε αυτός δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προέκταση Του. Μια έκφραση της δημιουργικότητας Του οπότε ο κόσμος δεν μπορεί να είναι εχθρός του Θεού…

…Το σώμα έχει τη δική του σοφία. Τη συναντάς κάθε στιγμή. Όμως η παλιά ιδέα εναντίον του σώματος δεν σου επιτρέπει να αναγνωρίσεις πραγματικά την σοφία του. 

Για παράδειγμα τα μάτια σου ανοιγοκλείνουν συνεχώς. Θα μπορούσαν να είναι πάντα ανοικτά όπως τα αυτιά σου. Το σώμα όμως έχει σοφία, βαθιά ευφυΐα. Τα μάτια είναι πολύ ευαίσθητα και χρειάζονται συνεχώς καθάρισμα. Το ότι ανεβοκατεβαίνουν τα βλέφαρα τα βοηθάει να παραμένουν καθαρά. Μέσα στα μάτια υπάρχουν αδένες γεμάτοι νερό. Στο κλάμα το νερό βγαίνει στην επιφάνεια με τα δάκρυα. Όταν όμως ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα το ίδιο εκείνο υγρό καθαρίζει κάθε σκόνη που μπορεί να έχει μαζευτεί πάνω στο πιο ευαίσθητο σημείο του σώματος σου. Τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής σου γι’ αυτό το σώμα τα φροντίζει πολύ.

Καμιά από τις βασικές λειτουργίες του σώματος σου δεν έχει αφεθεί σε σένα γιατί εσύ είσαι αναξιόπιστος. Κι όταν λέω εσύ εννοώ το νου σου. Η αναπνοή δεν στηρίζεται καθόλου στο νου. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο γιατί ο νους δεν είναι σε συνεχή εγρήγορση. Μπορεί κάποια στιγμή να ξεχαστεί. Κι αν ξεχάσει να αναπνέει τότε πέθανες. 

Όταν κοιμάσαι ποιος αναπνέει; Ο νους κοιμάται βαθιά όμως το σώμα συνεχίζει να αναπνέει. Ακόμη κι αν ο νους αναιρεθεί τελείως δεν επηρεάζεται η λειτουργία της αναπνοής. Άνθρωποι που βρίσκονται για πολλούς μήνες σε κώμα συνεχίζουν να αναπνέουν τέλεια.

Οι χτύποι της καρδιάς, η αφομοίωση της τροφής και η διανομή της σε διαφορετικά μέρη του σώματος γίνονται σαν να τα κάνει ένα κομπιούτερ. Και όλα αυτά είναι μια πολύ δύσκολη και συνθέτη διαδικασία.
Το σώμα σου έχει δυο ειδών αιμοσφαίρια. Τα λευκά και τα ερυθρά. Όποτε τραυματίζεσαι, ο νους σου δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αμέσως όμως αναλαμβάνει το σώμα σου. Τα λευκά αιμοσφαίρια τρέχουν αμέσως στην τραυματισμένη περιοχή. Αυτό είναι τόσο εκπληκτικό, τόσο μυστηριακό, επειδή τα λευκά αιμοσφαίρια θα συγκεντρωθούν αμέσως πάνω στο τραύμα και δεν θα επιτρέψουν στα ερυθρά να βγουν έξω από το σώμα. Το προστατεύουν.

Το σώμα θεραπεύει τον εαυτό του. Τώρα όλοι γνωρίζουν ότι ο γιατρός, τα φάρμακα και οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε εμείς απλώς βοηθούν τη θεραπευτική διαδικασία του ίδιου του σώματος και ότι η βασική θεραπεία γίνεται από το ίδιο το σώμα. Εμείς μπορούμε να την υποστηρίξουμε αν όμως το ίδιο το σώμα δεν είναι έτοιμο να θεραπεύσει τον εαυτό του τότε όλη η υποστήριξη μας αποτυγχάνει.

Το σώμα είναι η πηγή όλης σου της ζωής. Τώρα τι κάνεις με αυτό εξαρτάται από εσένα. Εσύ μπορείς να είσαι αμαρτωλός, μπορείς να είσαι και άγιος. Το σώμα ούτε σε παρασέρνει να γίνεις αμαρτωλός ούτε σε ενθαρρύνει να γίνεις άγιος. Ότι κι αν είσαι είτε αμαρτωλός είτε άγιος το σώμα συνεχίζει να κάνει τη δική του δουλειά. Η δουλειά που έχει να κάνει είναι τόσο απέραντη που δεν έχει χρόνο για οτιδήποτε άλλο.

Ο νους δεν είναι τίποτα άλλο από τα ψέματα που έχεις μαζέψει στην διάρκεια των αιώνων. Ο νους είναι δανεισμένος, είναι παράγωγο της κοινωνίας. Όσο λιγότερος νους τόσο καλύτερα. Κι όλη η προσπάθεια που γίνεται εδώ είναι πώς να λιγοστέψει ο νους σου, πώς να λιγοστέψει το φορτίο σου. Το σώμα όμως είναι αυθεντικά δικό σου. Το σώμα είναι η αλήθεια σου. Από το σώμα μπορείς να κινηθείς προς τα μέσα σου. 

Αν όμως επικρίνεις το σώμα, αν το απαρνιέσαι, αν το βασανίζεις, πράγμα που γίνεται εδώ και αιώνες, τότε δεν μπορείς να φτάσεις στο είναι σου. Χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος μπλέκεσαι σε μια ανωφελή διαμάχη με το ίδιο σου το σώμα. Έτσι όλη η ενέργεια σου καταστρέφεται μέσα σε αυτόν τον ανταγωνισμό. 

Είναι αναγκαίο να αγαπάς το σώμα, να το ευχαριστείς, να το ευγνωμονείς, να το σέβεσαι γιατί είναι το εφαλτήριο να φτάσεις στο είναι σου. Και αυτή ακριβώς είναι η πρόθεση της φύσης.

Αν μπεις βαθιά μέσα στο σώμα, τότε μέσα σ’ εκείνα τα βάθη, θα βρεις την ίδια σου την ψυχή. Η ψυχή είναι κρυμμένη μέσα στα βάθη του σώματος. Η ψυχή είναι ο βαθύτερος πυρήνας του σώματος και το σώμα είναι η εξωτερική περιφέρεια της ψυχής.