Το τέταρτο τσάκρα: Ο παλμός της ζωής

Είμαι χρυσάφι, είμαι αγάπη. Έχω δει πολλές μορφές, καταιγίδες, καρδιοχτύπια, καρδιακές προσβολές, γέλιο και χαρά. Κι ακόμα δεν ξέρω πόσο βαθιά μπορώ να πάω. Έχω μέσα μου σιωπή, έχω μέσα μου τραγούδια. Δεν αφήνω ίχνη στο χρόνο. Μπορώ να κινηθώ στο χώρο και να συνδεθώ με άλλες καρδιές.

Έκσταση: Η έκσταση της αγάπης και της παράδοσης.

Χαρακτηριστικά: Αγάπη, συγχώρεση, παράδοση, δύναμη, υπομονή, εμπιστοσύνη...

Εικόνες: Ο Σίβα και η Σάχτι  αγκαλιασμένοι σε ταντρική αγκαλιά. Δυο εραστές αγκαλιασμένοι λιώνουν και χάνονται ο ένας στον άλλο.

Περιοχή: Το κέντρο του στήθους, οι μαστοί, οι ώμοι, οι βραχίονες και τα χέρια.

Μέρη του σώματος: Οι πνεύμονες, η καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα,

Ενδοκρινείς  αδένες: Θύμος αδένας, ο Οίκος της Καρδιάς

Λειτουργίες: Θεραπεία και ολοκλήρωση: 

Ολοκληρώνεσαι. Βρίσκεις κοινό έδαφος με τον/την αγαπημένο/η σου. Βιώνεις τον ιερό γάμο της ενέργειας με τη συνείδηση, της εσωτερικής γυναίκας  με τον εσωτερικό άνδρα, της άνιμα με τον άνιμους.

Φόβοι: Της δέσμευσης: για εμπιστοσύνη και απολαβή, φοβάσαι ότι δεν σε  αγαπούν.

Αρσενική δύναμη: Μαγνητισμός, δύναμη έμπνευσης και διείσδυσης, προστάτης και ευεργέτης, αποδέσμευση από τα πάθη, ειρηνικότητα και εσωτερική ευτυχία.

Θηλυκή δύναμη: Αγνότητα, αθωότητα, ελκυστικότητα, αφοσιωση που έλκει ανοδικά από το σεξ στο Πνεύμα την ισχύ της δύναμης της ζωής και απαλύνει τη φωτιά αυτής της ισχύος.

Το τσάκρα ανοιχτό και χαλαρό 

«Αφήνω και συγχωρώ», «Σε προσλαμβάνω όπως τον εαυτό μου», «Σε δέχομαι όπως είσαι» «Νοιάζομαι», «Σε εμπιστεύομαι», «Νιώθω ασφαλής», «Στην καρδιά μου υπάρχει ειρήνη».

Το τσάκρα εγκλωβισμένο ή περιορισμένο 

«Με πλήγωσες και δεν μπορώ να το ξεπεράσω», «Είμαι μόνος/η», «Κανείς με αγαπάει», «Με έχουν εγκαταλείψει», «Είμαι απογοητευμένος/η», «Απόδειξέ μου ότι με αγαπάς».

Θετικά χαρακτηριστικά 

Περιποίηση: προστατεύεις σαν μητέρα, κάνεις το καλύτερο.
Συμπόνια: η ικανότητα να νιώθεις αυτό που νιώθει ο άλλος. 
Συγχώρεση: η ικανότητα να μη μένεις στις πληγές — να αγαπάς πέρα από καταστάσεις και αιτίες. 

Αφοσίωση, αθωότητα, μετάλλαξη του πόθου και της δύναμης σε αγάπη και παράδοση. 

Σύνδεση: Αίσθηση ενότητας με το Θεό, με τη Θεά 

Είσαι  γενναιόδωρος/η γιατί ξέρεις πως όλα συνδέονται και πως ότι δίνεις γυρίζει πίσω.

Αρνητικά χαρακτηριστικά 

Προστατεύεις την πληγωμένη καρδιά: αμυντικότητα, ζήλια, φόβος να αγαπήσεις και να απογοητευτείς, φόβος να ανοίξεις και να νιώσεις οικειότητα, κυνική στάση απέναντι στην Αγάπη, περιφρόνηση των άλλων, σαρκασμός, υποσκάπτεις τη θέση του άλλου, ξελογιάζεις για να αγοράσεις αγάπη. 

Αυτοαπόρριψη: νιώθεις ανάξιος/α να πάρεις, πρέπει πάντα να τα κάνεις καλύτερα, φοβάσαι να ρισκάρεις, να εκφράσεις αυτό που πραγματικά νιώθεις, να αντιμετωπίσεις κάποιον με τον οποίο νιώθεις θυμωμένος/η, προσπαθείς υπερβολικά να ευχαριστείς τους άλλους, δυσκολεύεσαι να πεις όχι, δεν εκφράζεις ανάγκες.

Η πρόκληση: «Συγχώρησε και άφησε το να περάσει», «θεράπευσε την πληγή και προχώρα παρακάτω» «όταν δίνεις, παίρνεις». 

Θεραπευτικές εκφωνήσεις: «Με αγαπούν», «είμαι αξιαγάπητος», «νιώθω ευγνωμοσύνη», «σ’ αγαπώ όπως είσαι», «είμαστε ένα», «δίνω αγάπη και παίρνω αγάπη».

Θέματα για καθοδήγηση «Πώς νιώθω αυτή τη στιγμή στην καρδιά μου;» «Μπορώ εδώ και τώρα να μη δώσω σημασία σ’ αυτό;» «Με ελκύει;» «Μπορώ να εμπιστευθώ;»

Αρχέτυπα: Χριστός (ως προστάτης). Αγάπη: Βίσνου και Λάκσμι, Αφροδίτη, Ίσις, Έρως. Ένωση: από το γάμο στη συντροφικότητα, από την ένωση στην τήξη, από το μοίρασμα στη συγχώνευση.

Η ουσία του τέταρτου τσάκρα

Κάθε δραστηριότητα θα ’πρεπε να αποσκοπεί στην αφύπνιση της καρδιάς.

Στα τσάκρα κάτω από την καρδιά μαθαίνουμε το πάθος, τη σύνδεση, την ισορροπία και τη δύναμη. Βιώνουμε τον πόθο και τις επιθυμίες και μαθαίνουμε να επιβιώνουμε στον κόσμο. Στο τέταρτο τσάκρα, όμως, τον Παλμό της Ζωής, μπαίνουμε σε νέα διάσταση. Εδώ ενώνονται τα τρία κατώτερα τσάκρα και γεμίζουν με το Πνεύμα. Εδώ, η αγάπη και η παράδοση μας συνδέουν με τους άλλους και με τον κόσμο.

Γεννιόμαστε με ανοιχτή καρδιά, μέσα στην αθωότητα. Αναπόφευκτα όμως η καρδιά μας πληγώνεται και αρχίζει να κλείνει. Κατά παράδοξο τρόπο οι πρώτοι, άνθρωποι στους οποίους συναντάμε τις παραξενιές της ζωής και από τους οποίους δεχόμαστε τις πρώτες πληγές είναι εκείνοι που, πρώτοι επίσης, μας αγαπάνε: οι γονείς μας. η επαφή μας μαζί τους θα καθορίσει τα μοντέλα όλων των σχέσεών μας. 

Μαζί τους βιώνουμε για πρώτη φορά τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία της σχέσης: την αγάπη, την περιποίηση, τη φιλία, την αποπλάνηση, το θυμό, το χειρισμό, ακόμα και την προδοσία και την απόρριψη.

Καθώς μεγαλώνουμε και τα ζητήματα και οι όψεις της αγάπης γίνονται περίπλοκα και αδιαπέραστα, αρχίζουμε να υπερασπιζόμαστε την καρδιά μας για να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Φοβόμαστε την ευάλωτη φύση της καρδιάς. Φοβόμαστε μήπως μας πληγώσουν και μας χρησιμοποιήσουν και μας εγκαταλείψουν. Φοβόμαστε να δώσουμε ελεύθερα γιατί το κόστος μοιάζει τεράστιο. Γιατί, όταν αγαπάμε, δίνουμε σ’ αυτούς που αγαπάμε τη δύναμη να μας αγγίξουν στον πυρήνα της ύπαρξής μας. Γινόμαστε ευαίσθητοι, διάφανοι, σαν παιδιά.

"Η Τέχνη της καθημερινής Έκστασης"

margot anand