Αν η αμφιβολία σου είναι ισχυρότερη από τη θέληση. Αν τα πόδια σου δεν σε τραβάνε να βάλεις τα παπούτσια.
Μην έρθεις αν δεν έχεις μάθει πρώτα να κουβαλάς το βάρος της ζωής σου.
Αν δεν είσαι ικανός να ζητήσεις βοήθεια όχι για να το πετάξεις από σένα αλλά για να μοιραστείς λίγο απ το δικό σου και να πάρεις λίγο απ το δικό μου.
Αν δεν το έχεις αποδεχτεί και δεν είσαι περήφανος που το απέκτησες.
Μην έρθεις αν δεν βλέπεις τη ζωή μπροστά σου χωρίς να ξεχνάς τη ζωή που υπήρξε πίσω σου.
Αν η ανάγκη σου για το παρόν και το μέλλον δεν είναι μεγαλύτερη από το κόλλημά σου για το παρελθόν.
Αν η ανάγκη σου για το παρόν και το μέλλον δεν είναι μεγαλύτερη από το κόλλημά σου για το παρελθόν.
Μην έρθεις χωρίς να φέρεις μαζί σου αυτά που έμαθες, αυτά που σε μάθανε, αυτά που έπαθες, αυτά που έκανες.
Μην έρθεις αν οι εμπειρίες σου – και δεν με νοιάζει ποιες ήταν – δεν σ' έκαναν να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Αν δεν σε πόνεσαν, αν δεν σε βελτίωσαν στο τέλος τους.
Μην έρθεις αν αυτό που σε νοιάζει είναι μόνο να πάρεις χωρίς να δώσεις τίποτα. Αν η ανάγκη σου έχει διακριτά όρια, μαύρες γραμμές, συγκεκριμένο τέλος.
Αν τα κομμάτια σου είναι ήδη μοιρασμένα και δεν έχεις να παραθέσεις τίποτα ολόκληρο.
Μην έρθεις αν το βιβλίο σου έχει κλείσει και προσπαθείς απλώς να γράψεις έναν επίλογο της προκοπής. Αν έχεις ήδη επιλέξει τον τίτλο και τις εικόνες. Αν έχεις βρει τον εκδότη και τα σημεία πώλησης. Αν έχεις ήδη διαπραγματευτεί το ποσοστό που θα λάβεις πουλώντας το.
Μην έρθεις αν η ανάγκη σου δεν είναι μεγαλύτερη απ όλα αυτά που σε κρατάνε πίσω στον εαυτό σου. Αν δεν υπάρχω στο κεφάλι σου μέσα στην καθημερινότητά σου και όχι τις στιγμές που δεν έχεις με τι να ασχοληθείς.
Μην έρθεις αν δεν είσαι ικανός να αλλάξεις τις προτεραιότητες σου χωρίς να αισθανθείς ότι είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Αν οι αλλαγές δεν σε τρομάζουν. Αν δεν μπορείς χωρίς δεύτερη σκέψη να κάνεις χώρο στα συρτάρια της ντουλάπας σου.
Μην έρθεις αν το πρωί δεν απλώνεις το χέρι να με βρεις. Αν το νερό που πλένομαι δεν γίνει καθημερινός σου ήχος, αν το φιλί της καλημέρας δεν σου θυμίζει φρεσκάδα οδοντόκρεμας, αν ο καφές σου δεν δέχεται τη γουλιά που θα του κλέψω.
Μην έρθεις αν οι νύχτες σου δεν δίνουν χώρο στις δικές μου. Αν δεν θέλεις το μαξιλάρι σου να έχει τη μυρωδιά μου. Αν δεν σ ενοχλεί που το πατζούρι στο δωμάτιο θα είναι πάντα ανοιχτό. Αν η καλημέρα δεν δίνεται με άγγιγμα πριν ειπωθεί με το στόμα.
Μην έρθεις αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον πόθο απ΄ τον έρωτα. Αν το κορμί σου δεν πονάει από τη θέληση και την επιθυμία. Αν η σκέψη σου δεν προηγείται της πράξης και αν η πράξη δεν προκαλεί την σκέψη. Αν δεν δώσεις τον εαυτό σου ως δώρο και όχι για να πάρεις αντάλλαγμα.
Μην έρθεις με κλειστά μάτια, καρδιά και αυτιά που κωφεύουν.
Μην έρθεις αν δεν έχεις σκοπό να δώσεις ονόματα σε δρόμους, αν βαριέσαι να περπατήσεις και να ανέβεις σε βουνό, αν δεν έχεις σκοπό να κολυμπήσεις στη θάλασσα.
Μην έρθεις αν δεν σ' αρέσει η άμμος στα πόδια σου και τα φύλλα από τα δέντρα στα μαλλιά σου.
Αν σκοπεύεις να μην αρρωστήσεις, να μην νευριάσεις, να μη γκρινιάξεις, να μη γελάσεις μέχρι δακρύων, να μην ευτυχήσεις μέχρι δυστυχίας.
Μην έρθεις αν δεν σκοπεύεις να νιώσεις.
Απλά. Μην έρθεις!!
Dimitra Kafromani
