Η ευτυχία δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο

Όμορφη ζωή, αγγελικά ή "ανεγκεφαλικά" πλασμένη

Κοιτάζοντας γύρω μας θα δούμε ανθρώπους που η δυστυχία έχει σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη τους και κάποιους άλλους που ακτινοβολούν τη χαρά ολόγυρα τους.

Όλοι θέλουμε να ζούμε μια όμορφη ζωή, όλοι αναζητάμε την ευτυχία, την αγάπη. Τι είναι αυτό όμως που στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε μας και την ευτυχία; Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους ευτυχισμένους και κάποιους δυστυχισμένους; 
Μήπως είναι τα υλικά αγαθά; Μήπως είναι ένας ερωτικός σύντροφος που ανταποκρίνεται ή δεν  ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας ή μήπως είναι η ποιότητα της σχέσης που έχουμε χτίσει με τον εαυτό μας;

Χρειάζεται να ξέρουμε ότι η ευτυχία δεν έρχεται από μόνη της, εμείς την δημιουργούμε. Την φέρνουμε στη ζωή μας με τις σκέψεις μας, με τις πράξεις μας, με την ικανότητα μας να ζούμε τη ζωή σε χρόνο ενεστώτα κι όχι σε παρατατικό ή αόριστο. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά ποιες συμπεριφορές κάνουν έναν άνθρωπο δυστυχισμένο ή ευτυχισμένο. 

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι ο ακίνητος άνθρωπος. Αυτός που φοβάται και δεν τολμά να αλλάξει τίποτα στη ζωή του. Που  περιμένει να γίνει ένα θαύμα για να αλλάξουν όλα. Που περιμένει να έρθει η ευτυχία να τον συναντήσει στο κατώφλι του χωρίς να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος στύβει την πέτρα και βγάζει χυμούς. Και τους πίνει, γουλιά-γουλιά. Τους ευχαριστιέται. Δεν φοβάται τις αλλαγές. Μπαίνει στο στίβο της ζωής και δέχεται τις προκλήσεις της σαν δώρα. Σαν εμπειρίες που θα τον ωριμάσουν και θα τον εξελίξουν.

Κανόνας 1ος: Η ευτυχία δεν υπογράφει συμβόλαιο με τη ζωή κανενός. Αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος απλά ΖΗΣΕ!

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος συνέχεια παραπονιέται για όσα έγιναν στο παρελθόν του. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει παραμένει ένα μικρό παιδί που αρνείται να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του. Κατηγορεί συνέχεια τους άλλους για την κατάστασή του και συχνά τον ακούς να λέει: Οι γονείς μου δεν με αγάπησαν ποτέ…. δεν με κατάλαβαν ποτέ… ποτέ δεν είχα την υποστήριξη που χρειαζόμουν για να προχωρήσω στη ζωή μου…

Ή ο τάδε σύντροφος, ο δείνα φίλος, μου φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο. Γιατί, γιατί σε μένα; Είμαι ένας τόσο πληγωμένος άνθρωπος, λέει. Και όλη του η στάση ζωής φωνάζει Προσέξτε με! Λυπηθείτε με αν θέλετε, αλλά ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΜΕ!

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν χρειάζεται τη δυστυχία για να τον προσέξει κανείς. Έχει δει τον εαυτό του μέσα σε όλες τις εκφάνσεις τις ζωής του και προχωρά χωρίς να κουβαλά τις πληγές του. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ζωής του έχει κάνει γόνιμο το παρελθόν του και γι’ αυτό στο παρόν του μπορεί να μαζεύει τους καρπούς των κοπών του.

Κανόνας 2ος: Μη σπαταλάς τη ζωή σου κατηγορώντας τους άλλους για ότι συμβαίνει. Ανάλαβε την ευθύνη του εαυτού σου και προχώρα.

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος έχει πάρει διαζύγιο από τον εαυτό του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Αν μπορούσα να κάνω εκείνο ή το άλλο τότε θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος. Έτσι, με τα αν και τα θα καταστρέφει το παρόν του και δολοφονεί τις στιγμές του.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος ξέρει ότι οι ωραίες εμπειρίες γίνονται ωραίες αναμνήσεις που τρέφουν την ψυχή. Γι’ αυτό, ανεξάρτητα από τα υλικά αγαθά, μπορεί να βρει την ευτυχία οπουδήποτε. Μέσα σε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, σε ένα τυχαίο χαμόγελο στο δρόμο, σε έναν απρόβλεπτο χορό, σε έναν περίπατο στο δάσος, σε μια αγκαλιά ή σε μια γεμάτη σιωπή… Μόνος ή με άλλους δεν έχει καμιά σημασία. Ζει και απολαμβάνει την κάθε του στιγμή… Ζει και απολαμβάνει τον εαυτό του. 

Κανόνας 3ος: Η ευτυχία βρίσκεται κρυμμένη στο τώρα. Στην κάθε τωρινή στιγμή! Κι αν δεν την ζήσεις, θα τη χάσεις για πάντα.

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν αγαπά τον εαυτό του. Αφήνει τις ενοχές να τον κυριεύουν και αυτομαστιγώνεται για ότι κι αν κάνει. Πιστεύει ότι δεν είναι άξιος και συνέχεια συγκρίνεται με τους άλλους. Όσο κι αν προσπαθεί, ποτέ δεν είναι τόσο ικανός, τόσο καλός, τόσο έξυπνος όσο θα ήθελε. Και για να έχει αποδοχή και αναγνώριση είναι πάντα το καλό παιδί θυσιάζοντας στο βωμό των πρέπει, τα θέλω του και τα όνειρα του. Και δεν μπορεί να καταλάβει ότι όσο περισσότερο θυσιάζεται τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος γράφει στα παλιά του τα παπούτσια την γνώμη των άλλων και περπατά ξυπόλητος και αγέρωχος μέσα στη ζωή του. Δεν συγκρίνει και δεν συγκρίνεται. Μπορεί να δει την ομορφιά οπουδήποτε και δεν περιμένει επιβεβαίωση από κανέναν. Ξέρει την αξία του, μοιράζεται τα ταλέντα του και αποδέχεται τις αδυναμίες του. Δεν γίνεται το καλό παιδί για κανέναν απλά και μόνο γιατί πρέπει και απολαμβάνει όλες τις εκφάνσεις του εαυτού του.

Κανόνας 4ος: Η σύγκριση και τα πρέπει σε κλειδώνουν στο κλουβί της δυστυχίας. Αποδέξου τον εαυτό σου για να ανοίξει η πόρτα του κλουβιού.

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος αφήνει τις αρνητικές και τις φοβικές σκέψεις να τον κυριεύουν. Γι’ αυτόν ο ουρανός της ζωής του είναι πάντα σκοτεινός και συννεφιασμένος και ξαφνικές μπόρες απειλούν να τον καταστρέψουν. Η μυρωδιά του θανάτου βρίσκεται ολόγυρα του και γερασμένα αντικρίζει τη ζωή. Αρπάζεται με νύχια και με δόντια από τη θεσούλα του, ακόμα κι αν αυτή τρίζει και δεν εμπιστεύεται κανέναν. Με τις φοβικές του σκέψεις και πράξεις συνήθως καλεί μοναχός του την καταστροφή να τον συναντήσει.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος βλέπει τη ζωή με ματιά νεανική. Μπορεί να δει την ομορφιά ακόμα και μέσα στην καταιγίδα. Μερικές φορές βγαίνει έξω, ανάμεσα στις αστραπές και τις βροντές. Άλλες φορές πάλι περιμένει και ανασυγκροτείται μέσα στη μήτρα της περισυλλογής. Όπως και να έχει όμως είναι ήσυχος γιατί ξέρει ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι μόνιμο, όλα αλλάζουν και ότι στο τέλος κι αυτό θα περάσει και θα τον έχει κάνει πιο πλούσιο, πιο ώριμο, πιο ολοκληρωμένο…

Κανόνας 5ος:  Μπορείς να είσαι ένας μισοπεθαμένος άνθρωπος στα τριάντα σου ή ολοζώντανος στην εκπνοή της ζωής σου! Η επιλογή είναι δική σου. Γιατί δεν σε γερνάει η ζωή, οι σκέψεις σου σε γερνούν, οι φόβοι σου σε γερνούν, τα δεν μπορώ σου σε γερνούν και σε οδηγούν στο να ζεις μια πεθαμένη ζωή.

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι τσιγκούνης όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό του. Ελέγχει και υπολογίζει τα πόσα θα δώσει και τα πόσα θα πάρει. Κι ενώ θέλει να είναι χαρούμενος, θέλει να τον αγαπούν εξαφανίζει το χαμόγελο από τα χείλη του, σφραγίζει την καρδιά του στην αγάπη και το σ’ αγαπώ γίνεται μια λέξη στο χαρτί. Αγαπά με το μυαλό του, κάνει έρωτα με το μυαλό του, ζει με το μυαλό του.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος απολαμβάνει το εδώ και το τώρα. Μοιράζεται τα γέλια του, τη χαρά του, την αγάπη του και τροφοδοτεί την ευτυχία του μέσα από κάθε του στιγμή. Ξέρει ότι το σ’ αγαπώ που κρατιέται πίσω από σφαλιστά χείλη δεν έχει την ίδια αξία με το σ’ αγαπώ που λέγεται, που μοιράζεται, γι’ αυτό και το δίνει απλόχερα. Προσφέροντας στους άλλους, προσφέρει στον εαυτό του και δεν έχει με τη ζωή εκκρεμότητες. 

Κανόνας 6ος:  Αν θες αγάπη σταμάτα να σκέφτεσαι. Άνοιξε την πόρτα της καρδιάς σου και άφησέ τη να βγει από ‘κει για να γεμίσει τη ζωή σου.

Η ευτυχία ή η δυστυχία είναι υπόθεση προσωπική και αφορά τον τρόπο που ο καθένας μας μπορεί να αντιλαμβάνεται, να δέχεται και να ζει τη ζωή του. Αφορά την ικανότητα να ευχαριστιόμαστε αυτά που έχουμε στο τώρα και το πώς μπορούμε να μεταβολίζουμε την κάθε δυσκολία που συναντάμε σε μάθημα Ζωής!

Όποιος σκέφτεται δυστυχισμένα, περπατά δυστυχισμένα!... 
Όποιος δεν "σκέφτεται", δεν αντιστέκεται και αφήνετε στη ροή αφήνετε ταυτόχρονα και στην ευτυχία!

namaste

despoina palamari