Πόσους συντρόφους πρέπει να "σκοτώσουμε" για να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος έξω από εμάς που μας ολοκληρώνει;

Κάθε φορά που ερωτευόμαστε μας ερωτεύεται και η ζωή και νιώθοντας τη Ζωή να φτερουγίζει μέσα στην καρδιά μας ζωντανεύουμε, ενθουσιαζόμαστε, γινόμαστε πιο δημιουργικοί και ανοίγουμε στις άπειρες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Πετάμε! Γινόμαστε Ουράνιοι Χορευτές! 
Ο έρωτας, μας παρασύρει ώστε να γοητεύσουμε, να καταπλήξουμε και να μαγέψουμε όχι μόνο μέσα στην κρεβατοκάμαρα, αλλά στην κάθε μας στιγμή. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι από εμάς είναι ότι ο Έρωτας γεννιέται πάντα για να πεθάνει. Να μεταμορφωθεί, να μετουσιωθεί σε κάτι θεϊκό. 

Πεθαίνει για να σπάσει τα όρια του υλικού σώματος που χωρίζουν τους δυο εραστές και να τους ενώσει μέσα από την ποιότητα της ψυχής τους. Πεθαίνει για να τους φτάσει σε εκείνο το επίπεδο όπου η σύνδεση που θα έχουν οι δυο καρδιές, η οικειότητα που θα αναπτύξουν μεταξύ τους να είναι τόσο βαθιά ώστε η μελωδία που θα βγαίνει και από τις δυο να είναι ίδια. Το τραγούδι τους να είναι ένα, ο χορός τους να είναι ένας. Το κοινό τους τραγούδι θα είναι ύμνος για τη Ζωή, ο χορός τους προσφορά στην αγάπη και ο έρωτας τους,  Έρωτας προς ολόκληρη την Ύπαρξη. 

Είναι στο χέρι μας αν θα μπορέσουμε να μεταμορφώσουμε τον έρωτα μας από μια απλή εκσπερμάτωση της στιγμής σε μια εκσπερμάτωση Ψυχής. 
Είναι στο χέρι μας να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι ο σύντροφός μας είναι ο καθρέφτης που καθρεφτίζει όχι μόνο τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες μας και ότι 

• Μόνο αν καταφέρουμε να συναντήσουμε τον εαυτό μας μέσα στη σχέση 
• Μόνο αν καταφέρουμε να μάθουμε μέσα από όλες τις προκλήσεις και τις αντιφάσεις που έχει ο έρωτας όπως την ένωση και τη μοναξιά, την οικειότητα και το μυστήριο, την δέσμευση και  την αποδέσμευση
• Μόνο αν μπορέσουμε  να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα του άλλου, μόνο αν προσεγγίσουμε τις στιγμές μας με την ποιότητα της καρδιάς 

Μόνο τότε θα μπορέσουμε να  αγγίξουμε αυτό που ονομάζουμε "Ουράνιο Έρωτα".

Σε κάθε άλλη περίπτωση ο έρωτας θα παραμείνει μέσα στα πλαίσια της υλικού κόσμου για να φθαρεί σταδιακά και πεθαίνοντας να μεταμορφωθεί σε πόνο, ζήλια, ανταγωνιστικότητα, φόβο, απόρριψη, εγκατάλειψη. Γιατί κρατώντας την σχέση σε επίπεδο μυαλού, κάποια στιγμή η μαγεία εξαφανίζεται, οι ανάγκες κυριαρχούν,  οι αισθήσεις αποδυναμώνονται και τα Εγώ αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τον Έρωτα στον θάνατο του. Και παραμένοντας στην πλάνη του Εγώ συνήθως έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ένας άλλος σύντροφος θα μπορέσει να ξαναδημιουργήσει μέσα μας πάλι τη λαχτάρα για ζωή και ότι θα μας κάνει να νιώσουμε την γοητεία και τη μαγεία που υπάρχει σε κάθε στιγμή. 

Πόσες φορές όμως χρειάζεται να πεθάνει ο Έρωτας; Πόσους συντρόφους χρειάζεται να τον "σκοτώσουμε" για να καταλάβουμε ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε κάτι έξω από εμάς που θα μας ολοκληρώνει και θα μας κρατά για πάντα ενωμένους με τη μαγεία της ΖΩΗΣ;

Ο έρωτας δεν έχει λογική και αυτό το ξέρουν όλοι. Στον έρωτα δυο μισά δίνουν ένα μισό. Δυο δυστυχίες γίνονται μια δυστυχία. Και αντίστοιχα δυο ολόκληρα γίνονται ένα ολόκληρο και δυο ευτυχίες μια ευτυχία. Αν ψάχνεις λοιπόν την ευτυχία στον Έρωτα γίνε πρώτα ένας ολόκληρος άνθρωπος βαδίζοντας το μονοπάτι της καρδιάς. Και τότε ο σύντροφος που θα έρθει να σε συναντήσει θα είναι και εκείνος ολόκληρος, έτοιμος να μεταμορφωθεί, μαζί με τον έρωτά του, για να ζήσετε τη βαθιά ένωση, την πληρότητα και την ευτυχία που προσφέρει ο "Ουράνιος Έρωτας".

namaste 

despoina palamari