Το μυαλό σου, είναι η δύναμη και η αδυναμία σου!

Αν ψάχνεις για "εχθρούς" τότε ψαξ’ τους μέσα στο μυαλό σου. Οι σκέψεις σου είναι ο εχθρός σου και είναι εκείνες που σου περιορίζουν την ζωή. Που στέκονται εμπόδιο ανάμεσα σε σένα και την ελευθερία σου.

Κοίταξε γύρω σου και δες:

Ποιος είναι αυτός που κρατά τα δεσμά σου; 

Ποιος είναι αυτός που ορίζει τις επιθυμίες σου; 

Ποιος είναι αυτός που σου λέει τι πρέπει και τι δεν πρέπει;

Ποιος είναι αυτός που σε υποχρεώνει να μένεις όταν όλα μέσα σου ουρλιάζουν ΦΥΓΕ;

Ποιος είναι αυτός που ψαλιδίζει τα φτερά σου και δεν μπορείς να πετάξεις; 

Και μη μου πεις, ο γάμος, τα παιδιά, ο μπαμπάς σου, η μαμά σου…

Πόσο ακόμα θα διαφεντεύουν τη ζωή σου ο μπαμπάς και η μαμά σου; Είσαι ενήλικας πια κι όχι ένα μικρό παιδάκι που εξαρτάται από εκείνους. 

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια μπορείς να αποφασίζεις μόνος σου για τον εαυτό σου. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υποτίθεται ζεις την δική σου ζωή.

Όμως δεν μεγάλωσες ούτε μια μέρα από τότε. Ζεις στο τότε και περιμένεις να αλλάξουν τα πράγματα στο τώρα…

Αν είναι δυνατόν!

Είναι ωραίο να το παίζεις θύμα. Βολικό. Παραδίνεις την ευθύνη της ζωής σου στους άλλους και πιπιλίζεις συνέχεια δικαιολογίες οικτίροντας τον εαυτό σου, χωρίς να καταλαβαίνεις ότι ισχυροποιείς με αυτόν τον τρόπο, τα σίδερα της φυλακής σου.

Όταν οι σκέψεις σου δεν σε οδηγούν ούτε σε ένα ανικανοποίητο παρελθόν αλλά ούτε σε ένα ακαθόριστο μέλλον, όταν η παρουσία σου γεμίζει το παρών σου τότε κάθε στιγμή ξέρεις τι είναι το πιο κατάλληλο γι’ αυτή τη στιγμή. Σταματάς να αναρωτιέσαι αυτό ή εκείνο και ξέρεις ακριβώς πού να πας, με ποιον να είσαι και τι να κάνεις.

Η  ζωή προκύπτει στιγμή προς στιγμή κι όταν αρχίσεις να τη ζεις με αυτόν τον τρόπο τότε κάθε στιγμή είναι μια πρόσκληση για να κολυμπήσεις στο νερό, να χορέψεις στον άνεμο, να απολαύσεις τον ήλιο. 

Αφήνεις πίσω το Εγώ, που όλα θέλει να τα καταλάβει, όλα θέλει να τα ελέγξει και για όλα θέλει να αποφασίζει και ζεις την ζωή σου χωρίς προϋποθέσεις, απαιτήσεις ή διαπιστευτήρια ευκολίας. 

Αφήνεις πίσω τη σπουδαιότητα του Εγώ και δίνεις χώρο στην σπουδαιότητα του  Εαυτού. Αγκαλιάζεις ολοκληρωτικά τις στιγμές σου και νιώθεις πέρα για πέρα ζωντανός. Αρχίζεις να ρέεις με τη ΖΩΗ.

Κι όταν ρέεις με τη ζωή τότε:

Δεν βρίσκεσαι πια σε εσωτερική σύγκρουση και περπατάς πάνω στο αληθινό σου μονοπά­τι σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτό που ορίζει η Ψυχή σου.

Η χαρά σου δεν εξαρτάται πλέον από τους άλλους αλλά αναβλύζει από μέσα σου, από την καρδιά σου και απολαμβάνεις το καθετί. 

Ζεις εκστατικές στιγμές και νιώθεις ότι είσαι τέλειος ακριβώς όπως είσαι. Ένα υπέροχο και μοναδικό πλάσμα, τόσο ξεχωριστό που μπορεί να βλέπει την ομορφιά της ζωής παντού και να γίνεται ταυτόχρονα ένα με όλους και όλα.

Όταν ρέεις με τη ζωή, είσαι  ζωή και βιώνεις την εμπειρία της ελευθερίας...

namaste

despoina palamari