Οι άνθρωποι δε βλέπουν αυτά που δεν θέλουν να δουν

Η τέχνη της χειραγώγησης

Να φοβάσαι τους ανθρώπους που ενώ δεν είναι βασιλιάδες μαζεύουν γύρω τους «αυλή»! Να φοβάσαι αυτούς που έχουν μόνο φίλους και όχι εχθρούς γιατί είναι άτομα που 'προσαρμόζονται στους ανθρώπους καθώς είναι «ρευστοί».
Τέτοιοι άνθρωποι είναι κάλπικοι, ελαστικοί και όχι αυθεντικοί. Ποτέ δεν πρόκειται να σε ξεχωρίσουν σε τίποτα όσο και αν σου δείχνουν κάτι τέτοιο. 
Ακόμα και εάν τους κρίνεις επιφανειακά λέγοντας: -«Μα πώς τα λες αυτά, είναι τόσο καλός, συμπεριφέρεται τόσο καλά στους φίλους του, ακόμα και σε αυτούς που δεν έχει κάτι να πάρει, το έχω δει!». 



Ναι αλλά πόσα δεν έχεις δει; Εσύ είσαι σίγουρος ότι όντως δεν έχει τίποτα να πάρει; Μόλις μου φαίνεται κέρδισε αυτό που ήθελε. Τη φήμη του! Ένα καλό όνομα. Την εμπιστοσύνη σου. Εσένα... 

Μην υποτιμάς σου έχω πει το κίνητρο της φήμης. Πολλές φορές αυτό το έμμεσο κέρδος είναι το ισχυρότερο όπλο κάποιου ανθρώπου.

Άλλωστε ο Φρόυντ το είπε καθαρά και αυτό συμφωνεί με τη θεωρία που είπαμε μόλις τώρα, οι άνθρωποι κινούνται καθοδηγούμενοι από σεξουαλικά ένστικτα και ό,τι κάνουν γίνεται με σκοπό να πετύχουν αυτόν τους τον στόχο. Γι’ αυτόν το λόγο σαν παράδειγμα, θα σου πω πως βλέπεις πανέμορφες, πραγματικά καλές (θύματα) κοπέλες να συνοδεύονται από ανθρώπους, πέραν της εξωτερικής ασχήμιας, με σάπια ψυχή, υποκριτές που θαμπώνουν τους γύρω τους, απλά και μόνο επειδή μπορούν να το κάνουν. Επειδή είναι λογολάγνοι κόλακες που υπνωτίζουν τα αυτιά και ναρκώνουν το μυαλό... 
Αλλά το χειρότερο είναι πως οι τελευταίες θεωρούν αυτούς τους ανθρώπους χαρισματικούς και βλέπουν τους εαυτούς τους τυχερούς που μπορούν να έχουν τέτοια σχέση. Ακόμα και αν χωρίσουν αδυνατούν να δουν την πραγματική ασχήμια, γιατί οι υποκριτές έχουν τον τρόπο να τις γεμίζουν τύψεις. Άλλωστε, συνήθως οι τελευταίοι γνωρίζουν καλά την τέχνη της χειραγώγησης, με αποτέλεσμα να μένουν υπόδουλες και εγκλωβισμένες στο ψέμα, την πλάνη, την υποκρισία και ουσιαστικά στο τίποτα.

Η καλοσύνη επίσης είναι το μέσο της αποκατάστασης για τους σάπιους και άσχημους (εσωτερικά πάνω απ' όλα) ανθρώπους καθώς είναι το μόνο που μπορούν να προβάλλουν για να γλιτώσουν από τη μοναξιά τους. Αλλά να το κάνεις αυτό στον συνάνθρωπό σου; 
Προβολή και ταύτιση... 
«Με τι έχει ανάγκη να ταυτιστεί; Τι θα του προβάλω;» Εντάξει μπροστά από την σαπίλα της ψυχής μου έβαλα την ομορφιά του ψέματός μου, έκρυψα τα κίνητρά μου και δόξασα την «καλοσύνη» μου. Αγόρασα αυτό που ήθελα με «νόμισμα» την καλοσύνη μου. Πήρα αυτό που ήθελα και το αγόρασα με την καλοσύνη μου, πλήρωσα τον πελάτη μου με αυτό που είχε ανάγκη και κέρδισα αυτό που ήθελα. 
Εκμεταλλεύτηκα την ανάγκη του, τη δίψα του, την πείνα του και τον τάισα με αυτό που έχω άφθονο: Την υποκρισία μου. Έτσι όλοι κερδίσαμε. Αυτός ξεδίψασε, χόρτασε από ό,τι του έλλειπε και είχε ανάγκη, αλλά και εμένα τι μου κόστισε; Απλώς να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα, να υποκριθώ τον καλό!

Σε αυτό το σημείο μόνο Θα ήθελα να σου τονίσω πως η τέχνη της χειραγώγησης δεν ασκείται μόνο από ανθρώπους που την γνωρίζουν, που την έχουν διαβάσει ή ασχοληθεί με αυτήν. Από την στιγμή που κάποιος αναγνωρίσει τον τρόπο να επηρεάσει κάποιον άλλον άνθρωπο και αυτήν τη γνώση την χρησιμοποιήσει για να κερδίσει από αυτόν, τότε λέμε πως τον χειραγωγεί. Αυτό, δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει ενσυνείδητα. 
Πολλές φορές το άτομο στην ανάγκη του, την απογοήτευσή του και την απελπισία του, μπορεί να χρησιμοποιήσει υποσυνείδητα τις γνώσεις που έχει αποκτήσει για κάποιον άλλον, και οτιδήποτε μπορεί εναντίον του προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του. Από τη στιγμή που δει ότι με κάποιον τρόπο μπορεί να πετύχει αυτό που θέλει μια φορά, τότε είναι σίγουρο πως θα υπάρξουν και επόμενες φορές που με τον ίδιο ή με παρόμοιο τρόπο θα προσπαθήσει να πετύχει το ζητούμενο. 
Αυτό δε συμβαίνει πάντα κατόπιν μελέτης κάποιου επιστημονικού εγχειριδίου ή έπειτα από σκέψη, αλλά κάποιες φορές μπορεί να προκύπτει υποσυνείδητα, και με τρόπους μέσα από την εμπειρική μελέτη κοντά στον άνθρωπο-θύμα. 

Μπορεί να σου φαίνονται υπερβολικά ή ξένα αυτά που σου λέω. Όμως είπαμε και νωρίτερα ότι δεν σκέπτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Δεν σκέπτονται όλοι όπως σκέπτεσαι εσύ. Εσύ μπορεί να βλέπεις κάτι ρομαντικό ενώ ο άλλος μια καλή αποκατάσταση. 
Σκέψου έναν άνθρωπο που σου παρουσιάζεται σαν σωτήρας, αλλά σε μια άλλη σχέση φέρεται με τον χειρότερο τρόπο. Σκέψου κάποιον που είναι το επίκεντρο της παρέας σου, αλλά στον άνθρωπο με τον οποίο μοιράζεται την ζωή του, τον οποίο κρατά εγκλωβισμένο και του στερεί το χρόνο από την αναζήτηση μιας αληθινής σχέσης, να τον κοροϊδεύει και να τον εξαπατά.  

Θα μου πεις, έτσι που τα λες είναι σαν να πιστεύεις πως οι άνθρωποι βασίζονται μόνο στην εξαπάτηση και στην λογική, τότε που πήγαν τα συναισθήματα; Δεν υπάρχουν; Ακόμα και η αγάπη τι είναι; Αν κάποιος με κάνει (μέσω της χειραγώγησης) να τον αγαπήσω, εντάξει, αυτός θέλει να καλύψει τα κενά του, εγώ όμως που πλανεύτηκα; Ακόμα και έτσι ένοιωσα κάποιο συναίσθημα. 
Αν υποθέσουμιε ότι δυο άνθρωποι αγνοί συναντηθούν και τα συναισθήματα είναι δυνατά, τότε τι γίνεται; Η αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει; Και σου απαντάω πως για να απαντήσουμε σε αυτά, θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε σχετικά με αυτό που λέγεται «αγάπη».

Το ερώτημα που περισσότερο έχει απαντηθεί από τον άνθρωπο, δεν είναι αυτό του νοήματος της ζωής ούτε εκείνο της ύπαρξης του ανθρώπου. Είναι αυτό για το οποίο έχουν γίνει πόλεμοι και καταστροφές. Έχουν γραφτεί έπη και οι τέχνες στο όνομά του, έφθασαν στο ζενίθ τους για χάρη του. Το πιο  συζητημένο ερώτημα που μετά από τόσα χρόνια επιδέχεται επιπλέον απαντήσεις, και θα συνεχίσει να συμπληρώνεται επ' άπειρο, oι οποίες δεν αλλοιώνουν, δεν αλλάζουν και δεν τροποποιούν, αλλά προσθέτουν ουσία στην απάντηση, είναι το τι είναι «αγάπη».

"Διόρθωση"

Ανώνυμος Ξένος