Παράδειγμα, σ’ εκείνη αρέσει να ζουλάει στη μέση το σωληνάριο με την οδοντόπαστα· εκείνου του αρέσει να μην είναι τόσο παραμορφωμένο και το πιέζει πάντα στο κάτω μέρος. Αυτό το γεγονός γίνεται αιτία κάποιας ενόχλησης, κανείς από τους δυο δεν θέλει να το δει σαν πραγματική απειλή για τη σχέση.
Σε εκείνον αρέσει να πετάει τα ρούχα του στην καρέκλα όταν γυρνά από τη δουλειά- εκείνη προτιμά να τα κρεμάει, για να μη δημιουργείται ακαταστασία.
Σ’ εκείνη αρέσει η ρουτίνα και θέλει να βγαίνει έξω συγκεκριμένες μέρες της εβδομάδας- σ’ εκείνον αρέσουν τα αυθόρμητα πράγματα και θέλει να βγαίνει ή να δέχεται κόσμο στo σπίτι όποτε του κάνει κέφι.
Εκείνος προτιμά να πηγαίνει πάντα στο ίδιο μέρος για διακοπές- ο’ εκείνη αρέσει η αλλαγή, θέλει να γνωρίζει καινούρια μέρη και να ζει καινούριες περιπέτειες.
Καμιά από τις παραπάνω διαφορές δεν είναι από μόνη της λόγος για να δοθεί τέλος σε μια σχέση, αλλά είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το πώς αυτές οι διαφορές μεγεθύνονται και εντείνονται μέχρι να γίνουν αγεφύρωτες.
Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που φαίνονται διατεθειμένοι να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να ξεπεράσουν μια μεγάλη κρίση διαλύονται κυριολεκτικά από κάποια μικρά, ασήμαντα πράγματα, τα οποία άφησαν να συσσωρευτούν και κάποια στιγμή να «σκάσουν».
Φρόνιμο είναι να κάνουμε κάθε τόσο ένα ξεκαθάρισμα ασήμαντων πραγμάτων που μας ενοχλούν, τα οποία μεταμορφώνονται σε πύρινους δράκους πριν καλά, καλά το καταλάβουμε
Μπορούμε να θυσιάσουμε πολλά για κάτι μεγάλο, αλλά σπάνια είμαστε ικανοί να κάνουμε θυσίες για κάτι μικρό.
Leo Buscaglia
Γεννημένοι να Αγαπάμε
