Αφαλός: το κέντρο της ζωής

O άνθρωπος έχει τρία κέντρα. 

Το κέντρο της ζωής βρίσκεται στον αφαλό, το κέντρο των συναισθημάτων βρίσκεται στην καρδιά και το κέντρο της σκέψης βρίσκεται στο νου. Η σκέψη είναι το πιο εξωτερικό από αυτά τα τρία κέντρα. Το επόμενο σε βά­θος κέντρο είναι αυτό των συναισθημάτων και ακόμη βαθύτερα από αυτό, βρίσκεται το κέντρο της ύπαρξης.

Μπορεί να νομίζεις πως αν σταματήσει η καρδιά, τό­τε σταματάει επίσης και η ζωτική ενέργεια. Τώρα όμως οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο Συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει έξι λεπτά ακόμη, αφού σταματήσει να χτυπάει η καρδιά. Όταν τελειώσει η σύνδεση με την καρδιά, το κέντρο της ζωής, στον αφαλό, παραμένει ενεργό για έξι ακόμη λεπτά. Αν μέσα σ' αυτά τα έξι λεπτά μπορέσει η καρδιά να λειτουργήσει και πάλι ή μπορεί να μεταμοσχευτεί μια καινούργια καρδιά, ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει. Αν όμως η ζωή έχει φύγει από το κέντρο του αφαλού, τότε δεν θα επιτευχθεί τίποτα, με τη μεταμόσχευση καινούργιας καρδιάς. 

Το βαθύτερο και βασικότερο κέντρο μέσα μας είναι ο αφαλός. Η ανθρωπότητα που έχουμε δημιουργήσει είναι άνω- κάτω. Είναι σαν να στέκεται ένας άνθρωπος στο κεφάλι του, με τα πόδια στον αέρα. Αν ο άνθρωπος στεκόταν στο κεφάλι του επί είκοσι τέσσερις ώρες, σε τι κατάσταση θα ήταν; Μπορείς να καταλάβεις! Ασφαλώς θα τρελαινόταν. Είναι ήδη τρελός, αλλιώς δεν θα μπορούσε να στέκεται στο κεφάλι του επί είκο­σι τέσσερις ώρες. Εσείς όμως έχετε αντιστρέφει τα πράγ­ματα στη ζωή σας και όλοι σας στέκεστε στο κεφάλι! Έχετε κάνει το κεφάλι τη βάση της ζωής σας. Η σκέ­ψη και ο στοχασμός έχουν γίνει η βάση της ζωής. Η αυθεντική θρησκεία λέει ότι η σκέψη και ο στοχασμός δεν είναι η βάση της ζωής. Το να ελευθερωθείς από τη σκέψη και το στοχασμό, το να γίνεις χωρίς σκέψεις θα έπρεπε να είναι η βάση.

Εσύ όμως ζεις μέσα στη σκέψη και το στοχασμό και προσπαθείς να αποφασίσεις σκεπτόμενος και στοχαζόμενος πώς να ζήσεις τη ζωή σου. Με το να σκέφτεσαι και να στοχάζεσαι δεν μπορεί να αποφασιστεί τίποτα. Το φαγητό δεν χωνεύεται με το να το σκέφτεσαι, το αίμα δεν κυλάει στις φλέβες σου με το να το σκέφτεσαι, η αναπνοή σου δεν κινείται με το να τη σκέφτεσαι. Έχεις πάρει ποτέ υπόψη σου ότι καμία σημαντική διαδικασία στη ζωή δεν συνδέεται με τη σκέψη σου; Για την ακρίβεια, όλες οι διαδικασίες της ζωής υπαναχωρούν και ταράζονται από την πολλή σκέψη. Γι’ αυτό κάθε βράδυ χρειάζεσαι να χαθείς μέσα σε βαθύ ύπνο, ώστε όλες σου οι διαδικασίες να μπορούν να λειτουρ­γούν σωστά χωρίς να τις εμποδίζεις και το πρωί μπο­ρείς να νιώθεις και πάλι φρέσκος.

Διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση του ανθρώπου, ο ο­ποίος δεν μπορεί να χαθεί σε βαθύ ύπνο, επειδή η συ­νεχής σκέψη ταράζει τις βασικές διαδικασίες της ζωής σου Έτσι, για λίγο η φύση σε τραβάει σε βαθύ ύπνο, σε παίρνει σε μια κατάσταση ασυνείδητη, όπου όλη η σκέψη σταματάει και γίνονται ενεργά τα αληθινά σου κέντρα. Υπάρχει επίσης μια σχέση ανάμεσα στα αληθινά σου κέντρα. 
Για παράδειγμα, εγώ μπορώ να συνδεθώ μαζί σου μέσα από τη νόησή σου. Οι σκέψεις μου μπορεί να σου φαίνονται σωστές, οι σκέψεις μου μπορεί να σε εντυπωσιάζουν — τότε θα υπάρχει μια διανοητική σχέση ανάμεσα σ' εσένα κι ε­μένα. Αυτό είναι το πιο ρηχό είδος σχέσης, όμως η νό­ηση δεν σχηματίζει καμία βαθύτερη σχέση.Βαθύτερη σχέση είναι η σχέση της καρδιάς, της αγάπης, όμως οι σχέσεις αγάπης δεν συμβαίνουν μέσα από τη σκέψη. Οι σχέσεις αγάπης συμβαίνουν χωρίς τη δική σου σκέψη. Κι ακόμη βαθύτερες είναι οι σχέσεις ζωής που λειτουργούν μέσα από τον αφαλό, όχι μέσα από την καρδιά. Είναι ακόμη πιο ανείπωτες. Είναι δύσκολο α­κόμα και να ορίσεις τι είδους σχέσεις είναι, επειδή δεν γνωρίζεις καθόλου αυτή τη διάσταση.

Είπα νωρίτερα ότι η ζωτική ενέργεια της μητέρας ενεργοποιεί τον αφαλό του παιδιού. Ένα είδος ηλεκτρισμού κινείται συνεχώς ανάμεσα στον αφαλό της μητέρας και στον αφαλό του παιδιού. Ύστερα, στη διάρκεια της ζωής του, όποτε αυτό το παιδί βρίσκεται κοντά σε μια γυναίκα, από την οποία ρέει το ίδιο είδος ηλεκτρισμού που έρεε και από τη μητέρα του, θα νιώθει μια συγκεκριμένη σχέση. Και δεν θα καταλαβαίνει κα­θόλου τι είδους σχέση έχει αρχίσει να νιώθει ή γιατί.

Αυτή την άγνωστη σχέση την έχουμε ονομάσει αγάπη. Δεν είμαστε σε θέση να την αναγνωρίσουμε, γι’ αυτό και τη λέμε τυφλή. Όπως τα αυτιά δεν μπορούν να δουν, η γλώσσα δεν μπορεί να μυρίσει και τα μάτια δεν μπορούν να γευτούν, με τον ίδιο τρόπο, η αγάπη είναι τυφλή, επειδή εμφανίζεται από επίπεδα που είναι τόσο βαθιά, που γίνεται δύσκολο για μας να καταλάβουμε για­τί συμβαίνει αυτό.

Με κάποιους ανθρώπους, ξαφνικά αισθάνεσαι ισχυρή αντιπάθεια, αισθάνεσαι ότι θέλεις να τους αποφύγεις. Και δεν καταλαβαίνεις γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί θέλεις να τους αποφύγεις; Αν ο ηλεκτρισμός σου και ο ηλεκτρισμός τους - ο οποίος επηρεάζεται από τον αφαλό - είναι αντίθετοι, τότε χωρίς να το καταλα­βαίνεις, θα τους αποφεύγεις. Σου φαίνεται σαν κάτι να σε πιέζει να τους αφήσεις. Μερικές φορές όμως, ξαφνικά νιώθεις έλξη για έναν άνθρωπο και δεν καταλαβαίνεις γιατί. Φαίνεται να μην υπάρχει απολύτως κανένας λόγος. Ο ηλεκτρισμός σου και ο ηλεκτρισμός του γίνονται αντιληπτοί ως κοντινοί, όμοιοι, ίδιου τύπου, συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλο. Γι’ αυτό έχεις αυτή την αίσθηση.

Υπάρχουν τρεις τύποι σχέσεων στην ανθρώπινη ζωή.

Υπάρχουν διανοητικές σχέσεις, οι οποίες δεν μπο­ρούν να είναι πολύ βαθιές. Η σχέση ανάμεσα στον εκ­παιδευτικό και το μαθητή είναι αυτού του τύπου σχέση.

Υπάρχουν σχέσεις αγάπης, που είναι βαθύτερες από τις διανοητικές. Η σχέση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί, ανάμεσα στα αδέλφια, ανάμεσα στους συζύ­γους είναι σχέσεις αυτού του τύπου. Βγαίνουν από την καρδιά.

Ύστερα, υπάρχουν ακόμη βαθύτερες σχέσεις, που βγαί­νουν από τον αφαλό. Αυτές τις σχέσεις, που βγαίνουν από τον αφαλό, τις ονομάζω φιλίες. Πηγαίνουν βαθύτερα από την αγάπη. Η αγάπη μπορεί να τελειώσει. Η φιλία δεν τελειώνει ποτέ.

Αύριο μπορεί να μισούμε τον άνθρωπο που αγαπάμε σήμερα. Ο φίλος όμως δεν μπορεί ποτέ να γίνει εχθρός. Αν γίνει εχθρός, τότε να ξέρεις πως δεν υπήρχε φιλία. Η σχέση φιλίας είναι σχέση αφαλού, είναι σχέση από βαθύτερα και άγνωστα βασίλεια. Γι’ αυτό, ο Βούδας δεν είπε στους ανθρώπους να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Μίλησε για φιλία. Είχε λόγο που το έκανε αυτό. Είπε ότι πρέπει να είστε φίλοι στη ζωή. 

Κάποιος ρώτησε το Βούδα: «Γιατί δεν το ονομάζεις αγάπη αυτό;» Και ο Βούδας απάντησε: «Η φιλία είναι κάτι πολύ βαθύτερο από την αγάπη. Η αγάπη μπορεί να τελειώσει. Η φιλία δεν τελειώνει ποτέ.»

Η αγάπη δεσμεύει, η φιλία δίνει ελευθερία. Η αγάπη μπορεί να σκλαβώσει κάποιον, μπορεί να κυριαρχήσει, μπορεί να γίνει αφεντικό. Η φιλία δεν γίνεται αφεντικό κανενός, δεν φυλακίζει κανέναν. Η φιλία ελευθερώνει. Η αγάπη γίνεται σκλαβιά, επειδή οι εραστές επιμέ­νουν ότι ο άλλος δεν πρέπει να αγαπάει κανέναν άλλον, εκτός από εκείνους.

Η φιλία δεν έχει τέτοια αξίωση. Ένας άνθρωπος μπο­ρεί να έχει χιλιάδες φίλους, εκατομμύρια φίλους, ε­πειδή η φιλία είναι κάτι απέραντο, είναι ένα πολύ βαθύ βίωμα. Βγαίνει από το βαθύτερο κέντρο της ζωής. Γι’ αυτό η φιλία γίνεται τελικά ο μεγαλύτερος δρόμος για να σε πάει προς το θεϊκό. Κάποιος που είναι φίλος με όλους, αργά ή γρήγορα φτάνει στο θεϊκό, επειδή οι σχέσεις του συμβαίνουν με το κέντρο του αφαλού των άλλων. Kαι μια μέρα είναι αναπόφευκτο ότι θα  συνδεθεί και με το κέντρο του αφαλού του σύμπαντος.

Οι σχέσεις δεν θα έπρεπε να είναι απλώς διανοητικές, δεν θα έπρεπε να είναι ούτε καν μόνο της καρδιάς. Θα έπρεπε να είναι βαθύτερες, θα έπρεπε να είναι από τον αφαλό. 

Osho

"ταξίδι προς τα μέσα"