Ο Παράδεισος είναι μέσα μας

Στο Σύμπαν δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχουν όρια, 
δεν υπάρχει πρέπει, δεν υπάρχει καλό ή κακό
Υπάρχει μόνο ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ…

Και το Σύμπαν ανταποκρίνεται σε μας χαρίζοντας μας την ευκαιρία να δούμε, να βιώσουμε, να μάθουμε, να ολοκληρωθούμε με δύο τρόπους.

Ο ένας τρόπος είναι ο δύσκολος. Είναι αυτός που το Σύμπαν ανταποκρίνεται στο μυαλό μας, στο φόβο μας, στις εμμονές, στις προσδοκίες, στα κλεισίματα μας …

Ο άλλος τρόπος ο εύκολος είναι αυτός που ανταποκρίνεται το Σύμπαν στην καρδιά μας, στις επιθυμίες, στα όνειρα, στην αγάπη μας, στην ανοικτοσύνη μας …

Όταν δεν αυτοπεριοριζόμαστε ούτε το Σύμπαν μας περιορίζει…

Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι σε άλλο κόσμο, σε μια άλλη ζωή. Δεν είναι ούτε καν γύρω μας. Είναι μέσα μας. Απλά το Σύμπαν μας καθρεφτίζει την εσωτερική μας πραγματικότητα…

Κι αν νιώθεις ότι η καρδιά σου είναι πληγωμένη, ότι φοβάται και δεν εμπιστεύεται, όλα αυτά υπάρχουν μόνο στο μυαλό σου. Γκρέμισε τα τείχη που έχεις υψώσει γύρω της από φόβο μην πληγωθείς, από φόβο να μην αντικρίσεις το άγνωστο. 

Η καρδιά λαχταρά τα ταξίδια σε άγνωστα μονοπάτια, το μυαλό τα φοβάται…

Όμως, αναρωτήσου: πότε, ποιες στιγμές ήσουν πραγματικά ζωντανός; Πότε ένιωθες τη ζωή να ¨σπαρταρά¨ μέσα σε κάθε σου κύτταρο;

Σταμάτα να ζεις με τον προκατασκευασμένο τρόπο ζωής!

Σταματά να ζεις μέσα στο μυαλό σου και άρχισε να ζεις τη Ζωή με την Καρδιά σου. 
Άρχισε να ζεις τον Παράδεισο στην Γη.

Στη ζωή μας σε άλλες στιγμές νιώθουμε τέλεια και σε άλλες όχι. Αυτό όμως είναι που συμβαίνει στη "ροή". Τίποτε δεν είναι μόνιμο και σταθερό. Όλα στο Σύμπαν κυλάνε. Όπως η μέρα διαδέχεται τη νύχτα, έτσι και η χαρά διαδέχεται τη λύπη. Το μόνο σίγουρο και σταθερό στο Σύμπαν είναι η Αλλαγή. Και η καρδιά μας το ξέρει αυτό. Το γνωρίζει πολύ καλά και δεν ανησυχεί.

Το δύσκολο είναι να γνωρίζουμε εμείς τι νιώθουμε μέσα στην καρδιά μας, επειδή τις περισσότερες φορές η καρδιά μας δεν είναι ανοικτή για να μπορούμε να έχουμε επαφή μαζί της. Τις πιο πολλές φορές βρισκόμαστε σε μια "κατάσταση προστασίας". Μπαίνουμε στο μυαλό και αναλύουμε καθετί που συμβαίνει με όλους τους πιθανούς τρόπους, ζώντας σε μια εικονική πραγματικότητα και κρατώντας την καρδιά μας κλειστή. 

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν ξέρουν, που δεν μπορούν να νιώσουν, να βιώσουν τα συναισθήματά τους. Αυτό συμβαίνει γιατί μπαίνοντας στην κατάσταση προστασίας, κρατώντας την καρδιά τους κλειστή, τροφοδοτούν με πολλή ενέργεια το μυαλό τους, συνήθως με αρνητικές και φοβικές σκέψεις.

«Φοβού τους “μυαλωμένους” και δώρα φέροντας»

Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι να κλείσει η καρδιά. Όπως όταν σε ορισμένες περιπτώσεις θέλουμε να πούμε «όχι» αλλά η συναισθηματική μας κατάσταση δεν το επιτρέπει και από τα χείλη μας βγαίνει το «ναι». Σε αυτές τις περιπτώσεις η ενέργεια που υπάρχει συγκρατείται, δεν βγαίνει προς τα έξω με αποτέλεσμα να “κλειδώνει” το σώμα. Όλα τα «όχι» που δεν έχουμε πει είναι κλειδωμένα μέσα στο σώμα μας. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν και αρκετά κλειδωμένα μέσα στην καρδιά. Με το να καταπίνουμε συνέχεια το κοκτέιλ από τα διαφορετικά «όχι» που δεν έχουμε πει, αρχίζει η καρδιά να σκληραίνει και φτιάχνει έναν τοίχο γύρω της. 

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε ενεργειακό επίπεδο αλλά και σε φυσικό. Πραγματικά σκληραίνει το περίβλημα του οργάνου της καρδιάς. Δημιουργούνται ενοχές, αφού δεν εκφράζουμε την αλήθεια μας, προκαλείται μπλοκάρισμα στο θωρακικό διάφραγμα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη ρηχή αναπνοή. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, το έντονο μπλοκάρισμα στην καρδιά φέρνει αναισθησία στα συναισθήματα. 

Τα συναισθήματα είναι μια σφαίρα, στον πυρήνα της οποίας υπάρχει η αγάπη. Στα εξωτερικά στρώματα της σφαίρας θα συναντήσουμε τον θυμό. Προχωρώντας προς το κέντρο θα βρούμε πρώτα τον φόβο και μετά τον πόνο. Χρειάζεται να περάσουμε μέσα από όλα αυτά τα στρώματα για να έρθουμε στο κέντρο μας. Για να μπορέσουμε να βιώσουμε ολοκληρωτικά την αγάπη χρειάζεται να μπορούμε να βιώνουμε τα συναισθήματα της επιβίωσης που είναι ο θυμός, ο φόβος και ο πόνος.

Αν αντιμετωπίσουμε τον θυμό, τον φόβο και τον πόνο, αλλάζει όλη η ενέργεια και ανοίγει ο δρόμος για να φτάσουμε στην πηγή μας που είναι φτιαγμένη από αγνή, καθαρή αγάπη. 
Ο θυμός υπάρχει, γιατί κρύβει μια πληγή που θέλουμε να κρύψουμε. Μια πληγή που προέρχεται από τον εξωτερικό κόσμο. Κάποιος μας τη δημιούργησε. Ο ανέκφραστος θυμός γίνεται μίσος και το μίσος γίνεται αδιαφορία. Και όταν κάποιος μπει στην κατάσταση της αδιαφορίας, τότε δεν σταματά μόνο την επαφή του με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό. 

Ο φόβος παρουσιάζεται, γιατί και εδώ υπάρχει μια  πληγή που θέλουμε να κρύψουμε. Μια πληγή όμως που την έχουμε δημιουργήσει εμείς στον εαυτό μας. Αν δεν τον κοιτάξουμε κατευθείαν στα μάτια, τότε γίνεται τρόμος που μας οδηγεί σταδιακά στην αυτοκαταστροφή.

Ο πόνος μας προέρχεται από αυτές τις πληγές και όλοι προσπαθούμε να τον αποφύγουμε, κάνοντας ένα σωρό παιχνίδια για να μην τον νιώθουμε.

Οι περισσότεροι από εμάς καταναλώνουμε πολλή ενέργεια για να αποφύγουμε τον θυμό, τον φόβο και τον πόνο και να διατηρήσουμε τα προβλήματα στη ζωή μας. Αν την ίδια ενέργεια την κατευθύνουμε ώστε να δούμε, να νιώσουμε και να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας, τότε θα βρεθούμε στο μονοπάτι της ελευθερίας. 
Αν κρατήσουμε την καρδιά μας ανοικτή, τότε θα έχουμε μια θετική στάση ζωής. Τότε θα βρισκόμαστε στο στάδιο της ανάπτυξης και θα είμαστε ανοικτοί στις εμπειρίες. Σε κάθε περίπτωση η επιλογή είναι δική μας. 

Είναι επιλογή του καθενός μας αν θα αφήσει την αγάπη να τον πλημμυρίσει. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται κάθε ένας από εμάς να είναι συνειδητός. Να γνωρίζει ποιος είναι, πού θέλει να οδηγηθεί και τι θέλει να βιώσει.

namaste

despoina palamari