Η καταπίεση είναι ένας τρόπος για να καταστρέψεις τον εαυτό σου.

Καταπίεση είναι το να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν ήθελες να κάνεις.
Καταπίεση είναι το να υποκρίνεσαι πως είσαι αυτός που δεν είσαι. 

Η καταπίεση είναι ένας τρόπος για να καταστρέψεις τον εαυτό σου. Η καταπίεση είναι αυτοκτονία — πολύ αργή ασφαλώς, αλλά είναι ένα πολύ σίγουρο, αργό δηλητήριο. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος καταπιέζεται τόσο πολύ, που γίνεται άρρωστος; Επειδή η κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις, όχι να μεταμορφώνεις. Και η μεταμόρφωση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τον έλεγχο, αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο. Μέσα από την καταπίεση, ο νους διχάζεται. Το κομμάτι που αποδέχεσαι γίνεται το συνειδητό και το κομμάτι που αρνείσαι γίνεται το ασυνείδητο.



Αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι φυσικός. Αυτός ο διαχωρισμός συμβαίνει εξαιτίας της καταπίεσης. Και μέσα στο ασυνείδητο πετάς όλα τα σκουπίδια που απορρίπτει η κοινωνία. Να θυμάσαι όμως, πως οτιδήποτε πετάς εκεί μέσα, γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα κομμάτι από σένα. Πηγαίνει στα χέρια σου, μπαίνει μέσα στα κόκαλά σου, στο αίμα σου, στον χτύπο της καρδιάς σου. Τώρα οι ψυχολόγοι λένε ότι σχεδόν οι ογδόντα στις εκατό αρρώστιες προκαλούνται από τα καταπιεσμένα συναισθήματα. Τα τόσα πολλά εμφράγματα σημαίνουν ότι έχει καταπιεστεί πάρα πολύς θυμός στην καρδιά, τόσο πολύ μίσος, που η καρδιά έχει δηλητηριαστεί.

Ελέγχοντας, καταπιέζεις. Μετασχηματί­ζοντας, εκφράζεσαι. 

Δεν υπάρχει όμως ανάγκη να το εκφράσεις σε κάποιον άλλο, επειδή ο άλλος δεν έχει σημασία. Την επόμενη φορά που θα αισθανθείς θυμό, τρέχα γύρω από το τετράγωνο εφτά φορές κι ύστερα κάθισε κάτω από ένα δέντρο και παρατήρησε πού πήγε ο θυμός. Δεν τον έχεις καταπιέσει, δεν τον έχεις ελέγξει, δεν τον έχεις πετάξει σε κάποιον άλλο, επειδή αν τον πετάξεις σε κάποιον άλλο, γίνεται αλυσίδα, επειδή ο άλλος είναι τόσο ανόητος όσο είσαι κι εσύ, τόσο ασυνείδητος όσο είσαι κι εσύ. Θα πετάξει περισσότερο θυμό πάνω σου. Είναι κι εκείνος τόσο καταπιεσμένος όσο είσαι κι εσύ. Τότε γίνεται αλυσίδα. Εσύ τον πετάς πάνω του, εκείνος τον πετάει πάνω σου και τότε γίνεστε και οι δύο εχθροί.

Δεν πηγαίνεις να κάνεις εμετό πάνω σε κάποιον άλλον. Πηγαίνεις στην τουαλέτα και κάνεις εμετό! Καθαρίζει ολόκληρο το σώμα. Αν καταπιέσεις τον εμετό, θα είναι επικίνδυνο. Όταν έχεις κάνει εμετό, θα νιώσεις φρέσκος, θα νιώσεις ξαλαφρωμένος, ξεφορτωμένος, καλά, υγιής. Κάτι πήγε στραβά με το φαγητό που έβαλες μέσα σου και το σώμα το απέβαλλε. Μην εξακολουθείς να το πιέζεις μέσα σου. Ο θυμός είναι απλώς ένας πνευματικός εμετός. Κάτι πήγε στραβά με αυτό που έβαλες μέσα σου και ολόκληρο το σώμα σου θέλει να το πετάξει έξω, μα δεν υπάρχει ανάγκη να το πετάξεις πάνω σε κάποιον. Επειδή οι άνθρωποι τον πετάνε πάνω στους άλλους, η κοινωνία τούς λέει να τον ελέγχουν. 

Όποτε είσαι αυθόρμητος, αυτό σημαίνει ότι δεν παίζεις σύμφωνα με μια προσχεδιασμένη ιδέα. Για την ακρίβεια, δεν είσαι έτοιμος, δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις κάτι. Η πράξη έρχεται σαν ανταπόκριση από μόνη της. Θα πρέπει να καταλάβεις μερικές λέξεις. Πρώτα τη διαφορά ανάμεσα στην αντίδραση και την ανταπόκριση.

Η αντίδραση εξαρτάται από τον άλλο άνθρωπο. Εκείνος σε προσβάλει, εσύ θυμώνεις και τότε η πράξη σου βγαίνει από το θυμό. Επηρεάζεσαι εύκολα και μπορούν να σε εκβιάσουν συναισθηματικά. Η αντίδρασή είναι συναισθηματικός εκβιασμός. Εσύ δεν ήσουν θυμωμένος. Ο άνθρωπος σε πρόσβαλλε και η προσβολή του δημιούργησε θυμό. Τώρα η πράξη σου βγαίνει από το θυμό. 

Η ανταπόκριση βγαίνει από την ελευθερία σου. Δεν εξαρτάται από τον άλλο άνθρωπο. Ο άλλος μπορεί να σε προσβάλλει, μα εσύ δεν θυμώνεις. Αντίθετα, διαλογίζεσαι πάνω στο γεγονός. Γιατί σε προσβάλλει; Μπορεί να έχει δίκιο. Τότε πρέπει να του είσαι ευγνώμων, όχι να θυμώνεις. Μπορεί να έχει δίκιο. Αν κάνει λάθος, τότε για το δικό του λάθος, γιατί πρέπει να κάψεις εσύ την καρδιά σου με θυμό;

Τα συναισθήματα δεν πρόκειται να σε βοηθήσουν να γίνεις μια ολοκληρωμένη ατομικότητα. Δεν πρόκειται να σου δώσουν ψυχή από γρανίτη. Θα παραμείνεις σαν ένα κούτσουρο, ένα νεκρό ξύλο που κινείται μέσα στο ρυάκι εδώ κι εκεί, χωρίς να ξέρει γιατί. Τα συναισθήματα τυφλώνουν τον άνθρωπο, όπως ακριβώς κάνει και το αλκοόλ.

Ζήσε, χόρεψε, φάε, κοιμήσου, κάνε τα πράγματα όσο πιο ολοκληρωμένα μπορείς. Και να θυμάσαι ξανά και ξανά: Όποτε πιάνεις τον εαυτό σου να δημιουργεί οποιοδήποτε πρόβλημα, ξεγλίστρησε από εκεί αμέσως. 

Από τη στιγμή που μπαίνεις μέσα  στο πρόβλημα, τότε θα χρειαστεί μια λύση. Θα προκύψουν και πάλι χίλια δυο προβλήματα. Από τη στιγμή που χάνεις το πρώτο βήμα, πέφτεις στην παγίδα. Οπότε βλέπεις πως γλιστράς μέσα σε ένα πρόβλημα, συγκράτησε τον εαυτό σου, τρέξε, πήδα, χόρεψε, αλλά μην μπαίνεις  μέσα στο πρόβλημα. Κάνε αμέσως κάτι, ώστε η ενέργεια που δημιούργησε το πρόβλημα να ξεπαγώσει, να αρχίσει να ρέει, να λιώσει, να πάει πίσω στον κόσμο. 

Η ευαισθησία αναπτύσσεται με την επίγνωση. Μέσα από τον έλεγχο γίνεσαι βαρετός και νεκρός. Αυτός είναι μέρος του μηχανισμού του ελέγχου. Αν είσαι βαρετός και νεκρός, τότε τίποτα δεν θα σε επηρεάζει. Το σώμα σου έχει γίνει σαν οχυρό, αμύνεται. Τίποτα δεν θα σε επηρεάζει — ούτε η προσβολή ούτε η αγάπη. 

Αυτός ο έλεγχος όμως έχει πολύ μεγάλο κόστος, άχρηστο κόστος. Τότε ολόκληρη η προσπάθεια της ζωής σου γίνεται το να ελέγχεις τον εαυτό σου. Κι ύστερα πεθαίνεις. Ολόκληρη η προσπάθεια του ελέγχου παίρνει όλη σου την ενέργεια κι ύστερα απλώς πεθαίνεις. Και η ζωή γίνεται ένα βαρετό και νεκρό πράγμα, που το σέρνεις. Η κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις και να επικρίνεις, επειδή το παιδί θα ελέγχεται μόνον όταν αισθάνεται ότι το επικρίνουν για κάτι.

Osho: Συναισθήματα