Osho: Μιλώντας για τη ζήλεια

Στην Ινδία, επειδή η αγάπη σε μεγάλο βαθμό δεν επιτρέπεται -μάλλον δεν επιτρέπεται καθόλου- ο γάμος γίνεται με συνοικέσιο κι έτσι υπάρχει τρομερή ζήλια. Και οι δυο σύζυγοι είναι πάντα φοβισμένοι. Ποτέ δεν αγάπησαν. Ξέρουν ότι ο γάμος ήταν μια διευθέτηση που έκαναν οι γονείς τους, οι αστρολόγοι, η κοινωνία. 
Οι δυο σύζυγοι δεν ρωτήθηκαν καν. Σε πολλές περιπτώσεις, ούτε καν είχαν δει ο ένας τον άλλο πριν από το γάμο. Γι' αυτό υπάρχει ο φόβος. Η σύζυγος φοβάται, ο σύζυγος φοβάται κι έτσι και οι δυο κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο. Ακόμα και η ίδια η δυνατότητα της αγάπης έχει χαθεί.


Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί η αγάπη μέσα στο φόβο; Μπορεί να ζουν μαζί, μα την ίδια στιγμή, ζουν χωριστά, υπομένοντας απλώς ο ένας τον άλλο. Τους συμφέρει να ζουν μαζί και μπορεί κανείς να πορευτεί με το συμφέρον, αλλά έτσι δεν θα φτάσει ποτέ στην έκσταση. Δεν διασκεδάζεις, δεν το χαίρεσαι, απλώς κουβαλάς το βάρος σου.
Έτσι ο σύζυγος νεκρώνεται πριν από το θάνατο και η σύζυγος είναι επίσης νεκρή πριν το θάνατο. Είναι δυο νεκροί, που παίρνουν εκδίκηση ο ένας απ' τον άλλο, γιατί ο καθένας σκέφτεται πως ο ένας έχει σκοτώσει τον άλλο. Το όλο πράμα -εκδίκηση, θυμός, ζήλια- γίνεται τόσο άσχημο!

Στη Δύση όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο. Έχουν αποβάλει το γάμο με συνοικέσιο — κι αυτό είναι καλό. Αυτός ο θεσμός δεν άξιζε να κρατηθεί. Η εγκατάλειψη, όμως, των συνοικεσίων, δεν γέννησε αγάπη, απλώς απελευθέρωσε το σεξ. 

Και όταν ελευθερώνεται το σεξ, τότε φοβάσαι, γιατί νιώθεις πως κάθε διευθέτηση για να σιγουρέψεις τη σχέση σου, είναι προσωρινή. Απόψε βρίσκεσαι μ' αυτό το κορίτσι. Χθες ήταν με κάποιον άλλο και αύριο θα συναντήσει κάποιον άλλο. Μόνο απόψε βρίσκεται μαζί σου. Πώς μπορεί αυτό να είναι οικείο και βαθύ; Είναι απλώς μια συνάντηση επιφανειών. 
Δεν μπορεί να εισχωρήσει ο ένας μέσα στον άλλο, επειδή η διείσδυση χρειάζεται καρύκευμα. Χρειάζεται χρόνο. Χρειάζεται βάθος, οικειότητα, συμβίωση, συνύπαρξη. Χρειάζεται ένα μεγάλο διάστημα. Μετά ανοίγει το βάθος. Το ένα βάθος που μιλάει στο άλλο...

Αυτό είναι απλά μια πρώτη γνωριμία. Μπορεί να μην είναι ούτε καν μια γνωριμία. Στη Δύση, μπορείς να συναντήσεις μια γυναίκα πάνω στο τρένο και να κάνεις έρωτα και τα μεσάνυχτα την παρατάς σε κάποιο σταθμό. Ποτέ δεν ενδιαφέρεται, μπορεί να μη σε αναγνωρίσει ξανά. Μπορεί και να μην είχε ρωτήσει ούτε καν το όνομά σου.

Αν το σεξ γίνεται ένα τόσο επιπόλαιο πράγμα, μια απλή σωματική υπόθεση, όπου επιφάνειες συναντιούνται και χωρίζουν, τότε το βάθος σου παραμένει ανέγγιχτο. Πάλι κάτι σου λείπει — κάτι μεγαλειώδες, κάτι πολύ μυστηριακό. 

Συνειδητοποιείς το δικό σου βάθος μόνο όταν κάποιος άλλος το αγγίζει. Μόνο μέσα από τον άλλο γίνεσαι συνειδητός της εσωτερικής σου ύπαρξης. Μόνο σε βαθιά σχέση αντηχεί μέσα σου η αγάπη κάποιου άλλου και μορφοποιεί το βάθος σου. Μόνο μέσα από κάποιον άλλο μπορείς να ανακαλύψεις τον εαυτό σου.

Από το βιβλίο του Osho

"Ζήλια"