Διαλογισμός είναι η επαφή με τον Ουράνιο Νου μας

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως ο διαλογισμός είναι μια ενισχυμένη μορφή συγκέντρωσης, ένα άλλο είδος δράσης, μια σκόπιμη προσπάθεια που κατευθύνεται προς ένα συγκεκριμένο στόχο. Όμως, ο αλη­θινός διαλογισμός είναι, απλά, η κατάσταση του συνειδητού όντος, της απόλαυσης της ίδιας μας της φύσης. Δεν μπορούμε να τον προκαλέσουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον βιώσουμε. Υπάρχει όταν εγκαταλείπουμε κάθε προσπάθεια, όταν παρατη­ρούμε την ίδια μας τη φύση, προτού εμφανιστούν ο φόβος, η σύ­γκρουση και η επιθυμία. Υφίσταται ως η αυθεντική κατάσταση της ύπαρξής μας, προτού ακόμα της επιβάλλουμε οτιδήποτε. Υπάρχει όταν σταματάμε να προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε, γιατί διαφο­ρετικά, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να τον απομακρύνουμε.

Ο αληθινός διαλογισμός είναι μια απλή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε όταν είμαστε αυτό που πάντα είμαστε: χωρίς να παρεμ­βαίνουμε ή να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, χωρίς να σκεφτόμαστε, ούτε να επιδιώκουμε, να πιάνουμε ή να εμμένουμε, χωρίς να διαλογιζό­μαστε, ούτε καν να γιορτάζουμε την ολοφάνερη ανακάλυψη της ίδιας μας της φύσης. 

Όταν αρχίζουμε να ανησυχούμε ότι δεν συμβαίνει τί­ποτα, ο διαλογισμός χάνεται. Όταν νιώθουμε πως πρέπει να κάνου­με κάτι, φεύγει. Όταν, όμως, καταλάβουμε ότι αυτή η μη πράξη της ύπαρξης δεν έχει αιτία, στόχο ή σκοπό, ότι είναι απλά αυτό που είμαστε, η φύση μας, το κέντρο μας, το πολυτιμότερο αγαθό που ποτέ δεν χάσαμε ούτε και χρειάζεται να αναζητήσουμε ξανά, τότε θα γνω­ρίσουμε την αγνότερη απόλαυση και χαρά ,που συνεπάγεται αυτή η απλή και δίχως λόγο ύπαρξη. 

Στ’ αλήθεια, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είναι αυτό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε αυτό που είναι. Αυτή η κατάσταση, από μόνη της, είναι ο αληθινός διαλογισμός.

Αυτός ο διαλογισμός είναι ο Ουράνιος Νους μας. Είναι πάντα εκεί, πίσω από κάθε συναισθηματική κατάσταση, κάθε κατάσταση που φέρνει σύγχυση, χαρά και πόνο. 

Όπως λέει ο δάσκαλος Nagpa Rimpose, «Βιώνουμε τη φώτιση, επειδή δεν σταματάει ούτε μια στιγμή να σπινθηροβολεί. Αν σταμα­τούσε, δεν θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τη σύγχυση. Το πετυχαί­νουμε επειδή η κατάσταση της φώτισης υφίσταται ούτως ή άλλως, εί­ναι η ίδια η φύση μας». Εμείς οι ίδιοι αποσπούμε τον εαυτό μας από τη φώτισή μας. Όπως, όμως, λέει ο Nagpa Rimpose, η φώτιση σπιν­θηροβολεί, γιατί αυτή είναι η φύση της. Το να επιδιώκουμε την ανυ­παρξία ή τη μηδαμινότητα ίσως είναι άλλος ένας τρόπος να αποσπού­με τον εαυτό μας από κάτι που σπινθηροβολεί μέσα από καθετί.

Η σπινθηροβόλος δύναμη της ζωής δεν είναι απλά ενέργεια δίχως μορφή: διαθέτει αμέτρητη ευφυΐα, πέρα από τα όρια της ιδιοφυίας. Πρόκειται για μια παγκόσμια ευφυΐα που την χαρακτηρίζει η αυτο­οργάνωση και που ενυπάρχει σε καθετί. Οι συγκεκριμένες χορογρα­φίες που καταγράφουμε στις τροχιές των πλανητών, των γαλαξιών και των ηλιακών συστημάτων, οι περίπλοκοι υποατομικοί χοροί τοον μορίων και των ατόμων, οι κύκλοι και η τάξη της φύσης, ο παγκό­σμιος χαρακτήρας του DNA, όλα αυτά αποκαλύπτουν το έργο μιας ευφυΐας που τις δυνατότητές της δεν τις χωράει ο νους μας.

Η ζωή ξέρει πού πηγαίνει. Δεν σταματά για να εξηγηθεί. Συνεχί­ζει, όμως, να μας διδάσκει, καθώς ξετυλίγεται μέσα από απείρως πολύπλοκα πρότυπα και ανεξήγητες συγχρονικότητες. Και μας σαρώνει, είτε κολυμπάμε μαζί είτε ενάντια στο ασυναγώνιστο ρεύμα της. Σώμα και νους αποτελούν ενιαίο τμήμα αυτού του ζωντανού ρεύματος. Εμείς οι ίδιοι αποτελούμε πολύπλοκες και τέλεια κουρδι­σμένες βιοχημικές δημιουργίες, στις οποίες αυτή η τεράστια ευφυΐα έχει δώσει ψυχή και ζωή. Μια ευφυΐα που έχει αποτυπωθεί στα κύτ­ταρά μας, που αλλάζει συνέχεια μορφή και που η φύση της μένει πά­ντα ίδια.

Margot Anand

Η Τέχνη της Καθημερινής Έκστασης