Δέξου τον εαυτό σου έτσι όπως είναι.

Δέξου τον εαυτό σου έτσι όπως είναι. Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, γιατί αν σκεφτείς τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, θα νιώσεις άσχημα. Από πού προέρχεται αυτή η δυσφορία; Προέρχεται από τους διαφό­ρους δασκάλους που σε δίδαξαν. Και αυτοί οι δάσκαλοι είναι οι μεγαλύ­τεροι δηλητηριαστές της ζωής. Δεν είναι στ’ αλήθεια δάσκαλοι, είναι εχθροί. Έχουν πει, "αυτό είναι ζωώδες, το άλλο είναι ζωώδες, ενώ εσύ είσαι άνθρωπος." Τι εννοούν; 

Εννοούν: "Αρνήσου οτιδήποτε είναι ζωώδες μέσα σου." Κι εγώ σας λέω ότι ο άνθρωπος δεν είναι εναντίον του ζώου. Ο άνθρωπος εί­ναι το ανώτερο ζώο, η πιο ψηλή κορυφή. Αν αρνηθείς τη ζωώδη πλευρά, αρνείσαι την ίδια την πηγή τής ζωής. Και τότε θα είσαι πάντα ψεύτικος.

Αν κάνεις έρωτα σε μια γυναίκα και αρνείσαι το ζώο, τι θα κάνεις; Να γιατί πολλοί άνθρωποι έγιναν σχεδόν ανίκανοι ν’ αγαπήσουν. Ίσως σου κάνει εντύπωση, αλλά στην Ανατολή, νομίζω ότι οι ενενήντα εννέα στις εκατό γυναίκες δεν έχουν γνωρίσει ποτέ το σεξουαλικό οργασμό. Το ίδιο συνέβαινε και στη Δύση, αλλά τώρα άλλαξε. Ενενήντα εννέα στις εκατό γυναίκες δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τη σεξουαλική έκσταση, αφού ποτέ δεν τους είχε επιτραπεί. Οι άντρες μπορούσαν να είναι λίγο ζωώδεις, αλλά οι γυναίκες ποτέ. Έπρεπε να μένουν άκαμπτες όταν έκαναν έρωτα, πεθα­μένες, σχεδόν σαν πτώματα. Δεν έπρεπε να δείξουν κανένα αίσθημα, δεν έπρεπε να δείξουν ότι απολαμβάνουν, γιατί μόνο οι πρόστυχες γυναίκες απολαμβάνουν το σεξ. Μια πόρνη μπορεί να το απολαύσει, ποτέ όμως μια παντρεμένη γυναίκα.

Αν η παντρεμένη γυναίκα απολαμβάνει το σεξ και βρίσκεται σε έκ­σταση, τότε ο σύζυγος θα πληγωθεί και θα σκεφτεί ότι η γυναίκα του δεν είναι καλή, γιατί θα έπρεπε να συμπεριφέρεται σαν θεά και όχι σαν ζώο. Για να φέρεσαι όμως σαν θεά, χωρίς να είσαι, δεν μπορεί παρά να είναι ψεύτικο. Η γυναίκα ξαπλώνει σαν νεκρή, σαν πτώμα, χωρίς συναισθήματα. Η λέξη συγκίνηση, όμως, έρχεται από τη λέξη κίνηση. Όταν νιώθεις ένα συναίσθημα, ολόκληρο το είναι σου κινείται, είναι ευχαριστημένο, πάλλεται, είναι ζωντανό. Εκείνη όμως πρέπει να μένει σαν πτώμα, πεθα­μένη. Τότε είναι καλή γυναίκα, τότε έχει ξεπεράσει το ζώο. Αν όμως αρνείσαι το σεξ και λες ότι είναι ζωώδες, τότε θα πρέπει να το κρύψεις.

Στην Αμερική, πριν από δυο - τρία χρόνια, ένας κατασκευαστής παιχνιδιών βρέθηκε σε μεγάλο μπελά και η υπόθεση έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο, επειδή είχε κατασκευάσει μερικές κούκλες με γεννητικά όργανα. Ένα κορίτσι, αφού έχει πρόσωπο, πρέπει να έχει και μήτρα. Ένα αγόρι, αφού έχει πρόσωπο, πρέπει να έχει και πέος. Παιχνίδια με σεξουαλικά όργα­να. Βρέθηκε σε μεγάλο μπελά και χρειάστηκε να καταστρέψει όλη την παραγωγή του. Έκανε κάτι όμορφο, αλλά το δικαστήριο δεν το επέτρεψε, η κοινωνία δεν το επέτρεψε.

Γιατί οι κούκλες σας δεν έχουν γεννητικά όργανα, όταν έχουν όλα τα υπόλοιπα; Θέλεις το παιδί να μη συνειδητοποιήσει το γεγονός; Τότε, δημιουργείς ένα ψεύτικο πρόσωπο. Και γιατί οιl άνθρωποι θύμωσαν τόσο μ’ αυτά τα παιχνίδια; Τα παιχνίδια είναι παιχνίδια! Αλλά οι ‘καλοί’ θύμωσαν και έσυραν τον άνθρωπο στα δικαστήρια. Κι εκείνος είχε κάνει κάτι πολύ όμορφο, κάτι ιστορικό. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ολόκληρο το κορ­μί, γιατί ολόκληρο το κορμί είναι όμορφο. 

Γιατί να το κρύψεις, γιατί να το κόψεις; Είναι ο φόβος, ένας βαθύς φόβος για τη ζωώδη πλευρά. Είσαστε όμως ζώα κι αυτό παραμένει γεγονός. Μπορείς να το ξεπεράσεις, μα δεν μπορείς να το καταστρέφεις. Η καταστροφή σημαίνει ένα πράγμα: Αν καταστρέφεις κάτι, τότε δημιουργείς ένα ψεύτικο πρόσωπο, η μάσκα σου θα είναι κάτι ψεύτικο, η θεϊκότητά σου θα είναι μόνο μια μάσκα.

Αν το ξεπεράοεις, τότε η θεϊκότητά σου θα είναι αυθεντική. Το ξε­πέρασμα, όμως, σημαίνει να το δεχτείς, να περάσεις μέσα απ’ αυτό ξύ­πνιος, να μη χαθείς μέσα του. Να περάσεις μέσα απ’ αυτό και να πας πέρα απ’ αυτό. Η άρνηση όμως σημαίνει να μην μπεις μέσα του ποτέ, να μην το αντιμετωπίσεις ποτέ, να το προσπεράσεις. Στη ζωή, όμως, δεν μπορείς να προσπεράσεις τίποτε, αν δεν περάσεις από μέσα του. Και, αν νομίζεις πως το προσπέρασες, θα παραμείνεις ανώριμος, παιδαριώ­δης, δεν θα μεγαλώσεις ποτέ. Τη ζωή πρέπει να τη ζήσεις. Μόνο τότε μεγαλώνεις. Έρχεται μια στιγμή, που ξεπερνάς το σεξ, αλλά αυτή η στιγμή έρχεται μέσα από τη γνώση. Αυτή η στιγμή έρχεται μέσα από την εμπειρία, αυτή η στιγμή έρχεται βαθαίνοντας σε συνειδητότητα και αγάπη. Όχι μέσα από άρνηση, όχι μέσα από καταπίεση.

…Μη φοράς τίποτα. Δεν εννοώ να περπατάς γυμνός μέσα στην πόλη, αλλά να μη βάζεις τίποτε πάνω σου. Μείνε ο εαυτός σου. Όπως και να σε έφτιαξε η ζωή, δέξου το, απόλαυσέ το, καλωσόρισέ το. Γλέντησέ το. Να είσαι ευγνώμων στο Θεό, που σ’ έκανε ό,τι είσαι. Μην απορρίπτεις, γιατί όταν απορρίπτεις μέσα σου, απορρίπτεις το Θεό. Εκείνος είναι ο δημιουρ­γός, έτσι σε έκανε.

Βέβαια, ξέρει πιο πολλά από σένα. Όταν απορρίψεις οτιδήποτε σ’ εσέ­να, απορρίπτεις το δημιουργό, βρίσκεις σφάλματα στο σύμπαν, στην ίδια την ύπαρξη. Είναι ανόητο, είναι χαζό, αλλά τέτοιου είδους άνθρωποι γί­νονται πολύ σεβαστοί. Ο Ιησούς λέει, μη σκέφτεσαι τι πρόκειται να φο­ρέσεις. Κινήσου αυθόρμητα στη ζωή. Ανταποκρίσου στη ζωή, αλλά μην τοποθετείς μια ψευτιά, ανάμεσα σ’ εσένα και στη ροή τής ζωής.

Ζήσε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς να σκέφτεσαι, γιατί οι σκέψεις είναι η πιο βαθιά μάσκα. Όταν πλησιάζεις μια γυναίκα, κάνεις πρόβα στο μυαλό σου τι πρόκειται να της πεις: “Σ’ αγαπώ” ή “Δεν υπάρχει καμιά σαν κι εσένα”;

Αν κάνεις πρόβα, δεν είσαι ερωτευμένος. Διαφορετικά, δεν υπάρχει λόγος, γιατί η αγάπη θα μιλήσει μόνη της, η αγάπη θα κυλήσει μόνη της. Τα πράγματα συμβαίνουν από μόνα τους. Τα λουλούδια θ’ ανθίσουν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται πρόβα. Κι όμως έτσι είναι ολόκληρη η ζωή σου: Ετοιμάζεις κάτι, παραδίνεις κάτι άλλο και ήθελες να παραδώσεις κάτι τελείως διαφορετικό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν είσαι αυθόρμητος. Αυτός που είναι αυθόρμητος χρειάζεται να κάνει μόνο ένα πράγμα και τίποτε άλλο: Να είναι ξύπνιος. Τότε, θα ανταποκριθεί μέσα από την εγρήγορσή του. Προετοιμάζεσαι, γιατί είσαι ασυνείδητος, δεν είσαι σε εγρήγορση. Φοβάσαι, γιατί ποιος ξέρει ποια θα είναι η κατάσταση; “Θα είμαι ικανός να ανταποκριθώ ή όχι;”  Φόβος! Τότε γίνεσαι ψεύτικος. 

…Κάποτε, ρώτησαν το Βούδα… 

Περνούσε από ένα δά­σος. Ξερά φύλλα υπήρχαν στο μονοπάτι, τα φύλλα έπεφταν, ο αέρας φυσούσε κι ακουγόταν ένας μεγάλος θόρυβος, από τα πεσμένα φύλλα. Μερικοί μαθητές είχαν προχωρήσει μπροστά, άλλοι ακολουθούσαν πίσω και μόνο ο Ανάντα ήταν κοντά στο Βούδα Ο Ανάντα ρώτησε: “Πάντα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι: Έχεις αποκαλύψει όλα όσα ξέρεις ή μας κρύ­βεις κάτι;”

Ο Βούδας είπε: “Το χέρι μου είναι άδειο, ένας βούδας δεν έχει γρο­θιά. Κοίτα το δάσος, έτσι όπως αποκαλύπτεται. Δεν υπάρχει τίποτε κρυμ­μένο. Είμαι τόσο ανοιχτός, όσο αυτό το δάσος, γιατί ένας βούδας δεν έχει γροθιά.” Ύστερα, πήρε μερικά ξερά φύλλα στο χέρι του και είπε: “Τώρα το χέρι μου είναι κλειστό. Δεν μπορείς να δεις τα φύλλα.”

Οι άνθρωποι που είναι άπληστοι με τη γνώση τους, αυτοί που δεν θέ­λουν να τη μοιραστούν είναι κλειστοί σαν γροθιά.”

Ο Βούδας άνοιξε τη γροθιά του, τα φύλλα έπεσαν και είπε: “Το χέρι ενός βούδα δεν είναι σαν τη γροθιά, είναι ανοιχτό. Έχω αποκαλύψει τα πά­ντα. Και αν νομίζεις ότι κάτι κρύβεται, είναι εξαιτίας σου και όχι εξαιτίας μου.”

OSHO 

"Ο Σπόρος του Σιναπιού"