Είχες γεννηθεί γι’ αυτή τη στιγμή.

Είχες γεννηθεί γι’ αυτή τη στιγμή. Ήσουν έτοιμος από χρόνια. Σου έγνεφε καιρό, φλέρταρε μαζί σου και τελικά σου δόθηκε. Μια στιγμή  που κράτησε μια αιωνιότητα ή μια αιωνιότητα που κράτησε μια στιγμή.

Ο χρόνος βρήκε χίλιους λόγους σε έναν και σταμάτησε για λίγο το ταξίδι του. Στάθηκε πάνω σε μια μικροσκοπική στιγμή και χόρεψε αισθαντικά μαζί της. Την πρόσθεσε στο χάρτη των  δυνατών αναμνήσεων. Της έδωσε υπόσταση. Τη φίλησε τρυφερά, τη χάιδεψε, τη φρόντισε.

Μια στιγμή που άξιζε για εκατό γιατί  δάμασε το χρόνο, κυρίεψε τα σώματα, τιθάσευσε τον νου και διέγειρε όλες τις αισθήσεις. Πλημμύρισε το χώρο αρώματα, γεύσεις, ουσία. Η έννοια  της απόλυτης αίσθησης απέκτησε εικόνα που προβάλλεται τα δύσκολα βράδια και ξυπνά το σώμα και την επιθυμία.


Εκείνη η στιγμή, η τόση ερωτική, η τόσο δυνατή, η τόσο δική σου, σε κυνηγά, σε συντροφεύει, σε παιδεύει. Μια στιγμή τόσο μικρή και ταυτόχρονα τόσο μεγάλη. Η στιγμή των στιγμών. Τότε που εντελώς ξαφνικά όλα απέκτησαν νόημα. Το τοπίο ξεκαθάρισε. Η διαύγεια έδωσε τη θέση της στα θολά νερά του έρωτα και ο ορίζοντας διέγραψε την αλήθεια ξεκάθαρα.

Μια στιγμή-ύμνος στη λεηλασία της ψυχής, την άνευ όρων και ορίων παράδοση στο συναίσθημα, τη λατρεία ενός προσώπου. Έρχεται ο πόθος κάθε τόσο και σκαλίζει πληγές ή αναμνήσεις. Αναμοχλεύει τις στάχτες μιας φωτιάς που σιγοκαίει και την ξυπνά. Και η στιγμή ξεπηδά σαν σπίθα και πυροδοτεί τις αισθήσεις.

Μια στιγμή τόσο μικρή όσο ένα αμμοχάλικο στα σύνορα της αμμουδιάς  και της θάλασσας. Μερικές φορές έρχεται κάποιο μικρό κύμα και το γλείφει. Ίσα ίσα για να ξεσηκώνει  την επιθυμία και ύστερα φεύγει βιαστικά. Άλλες φορές ορμά με μανία, το τραβά με δύναμη προς τα μέσα και το παρασέρνει στα νερά της έντασης. Το στροβιλίζει, το αναμοχλεύει και μόλις εκείνο του παραδοθεί, το κύμα επιδεικτικά το ξερνά πίσω στην παραλία μουσκεμένο, κουρασμένο και πάντα έτοιμο να ξαναδοθεί στις αισθήσεις.

Η συσσώρευση των συναισθημάτων εκείνης της στιγμής, της ασύγκριτης με κάθε προηγούμενη και κάθε επόμενη, υποδαυλίζει τη σύγκρουση με το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Υποκινεί τη σκέψη. Παρακινεί έντεχνα τα πάθη.

Το Σώμα  υπακούει στα δυο Σίγμα. Τη Συγκίνηση και Το Συναίσθημα και η Στιγμή, καθόλου μεθοδευμένα και εντελώς φυσικά, γίνεται βίωμα ξανά, δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο, ανάσα την ανάσα.

Ενάντια στους νόμους που διακηρύσσουν πως δεν υπάρχει στιγμή που δεν την σβήνει ο χρόνος, εκείνη η στιγμή έμεινε ακατάβλητη από τις αντιξοότητες.

Μια στιγμή-παντοτινή ύπαρξη, ένας έρωτας συνώνυμο του «για πάντα». Μια στιγμή συνώνυμη του έρωτα. Ένας έρωτας για τη στιγμή. Κάθε στιγμή ένας έρωτας. Όταν όλοι οι έρωτες καταλήγουν σε μια στιγμή και όλες στιγμές σε έναν έρωτα, τότε ξέρεις πως  η αιωνιότητα τους ανήκει.

Ιωάννα Γκανέτσα

Thessaloniki Arts and Culture,  http://www.thessalonikiartsandculture.gr/