Όταν ερωτικοί χυμοί ξεχειλίζουν....
Η Ζωή είναι η πιο παθιασμένη, η πιο απαιτητική και η πιο άγρια ερωμένη. Και όλους μας καλεί να της παραδοθούμε. Η κίνηση της ζωής, τα ποτάμια που κυλάνε, οι ήσυχες ακρογιαλιές ή οι αδάμαστες θάλασσες, τα τραγούδια των πουλιών, τα χρώματα και οι μυρωδιές γύρω μας… όλα είναι εκφράσεις του έρωτα της. Ακόμα και τα ερωτικά μας σκιρτήματα, το φλερτ μας με τη γέννηση και το θάνατο είναι δικά της ερωτικά τερτίπια.
Ταξιδεύοντας μέσα σε αυτόν τον οργασμικό κόσμο με ταχύτητες φωτός δεν χάνουμε μόνο την επαφή με την σεξουαλικότητα μας, με τον ερωτισμό μας αλλά και με την ίδια τη Ζωή. Τα χρώματα θαμπώνουν, τα αρώματα αλλοιώνονται, οι ήχοι γίνονται θόρυβοι και οι μέρες μας δεν έχουν πια ενδιαφέρον. Περνάνε άχρωμα και άοσμα…
Ακόμη και ο έρωτας χάνει το ενδιαφέρον του αφού γίνεται μια απλή εκτόνωση υγρών και δεν αποτελεί μια μεταμορφωτική και απογειωτική εμπειρία όπου οι δυο σύντροφοι χάνουν τον εαυτό τους ο ένας μέσα στον άλλον και αφήνοντας προσωπεία και βιογραφικά, περνώντας μέσα από την πύλη του έρωτα, γίνονται ένα με την απεραντοσύνη.
Γιατί, δεν μπορείς να κάνεις έρωτα και να θυμάσαι ποιος είσαι, τι πτυχία έχεις, πόσες είναι οι καταθέσεις σου στην τράπεζα… Δεν μπορείς εκείνη την ιερή στιγμή να προβληματίζεσαι για το δάνειο, για τη δουλειά σου ή για τα ψώνια που χρειάζεται να κάνεις, για το τι φαγητό χρειάζεται να μαγειρέψεις, για το αν θα προλάβεις το σήριαλ ή τον αγώνα μπάσκετ στην τηλεόραση…
Δεν μπορείς να κάνεις έρωτα απλά και μόνο γιατί υπάρχει η φυσική ανάγκη της εκσπερμάτισης ή γιατί έτσι πρέπει, επειδή αυτό επιβάλλουν τα "συζυγικά σου καθήκοντα". Με αυτόν τον τρόπο μετατρέπεις την ερωτική απόλαυση, που είναι μια ιερή πράξη ένωσης με την απεραντοσύνη της Ύπαρξης, σε κάτι φτηνό και ρηχό που στην ουσία δεν σου δίνει καμιά ευχαρίστηση. Γι’ αυτό και κάθε φορά "τελειώνοντας" νιώθεις άδειος/α και αναζητάς τη γλύκα του ύπνου για να τραφείς.
Πάντα έχεις την επιλογή του που θες να φτάσεις και το τι θες να απολαύσεις. Και αν ο σύντροφος σου δεν ενδιαφέρεται για το κοινό σας ταξίδι στην απόλαυση τότε έχεις διαλέξει τον λάθος σύντροφο.
Ο καλός εραστής ή η καλή ερωμένη δεν γίνεται μέσα από τεχνικές αλλά μέσα από την παράδοση. Ο ένας σύντροφος παρασύρει τον άλλον και οι δυο παραδίνονται στον έρωτα. Χωρίς σκέψεις, χωρίς κρατήματα, χωρίς έλεγχο. Το μυαλό αδειάζει, τα σώματα βρίσκουν τον εσωτερικό τους ρυθμό και αφήνοντας στο χορό του έρωτα. Ξεχνούν την ανθρώπινη υπόσταση τους και παραδίνονται στην Ιερή Φωτιά.
Οι ερωτικοί χυμοί ξεχειλίζουν. Η τρυφερότητα, οι ερωτικοί ήχοι, το πάθος, η αγάπη και η έκσταση γίνονται ένα μέσα σε μια μεστή παρουσία που ρέει από τον έναν στον άλλον. Σώμα Νους και Καρδιά γίνονται ένα… δονούνται σαν ένα σώμα. Σε αυτή τη δόνηση δεν μπορεί να υπάρξει καμιά συγκράτηση… πηγαίνουν όλο και πιο βαθιά, όλο και βαθύτερα στην ατελείωτη αγάπη...
Η αγκαλιά που τους ενώνει είναι πλήρης, ενωτική… και οι δυο αγαπημένοι γίνονται ένα… αναπνέουν ο ένας τον άλλον… παραδίνονται ο ένας στον άλλον και ανοίγουν τα υλικά τους σύνορα… Διευρύνονται μέσα στην Απεραντοσύνη όπου δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε τέλος…
Αρχίζουν να βιώνουν την ευλογία του Έρωτα και συνεχίζουν να δονούνται με έναν κυματισμό που πολλαπλασιάζει την ευχαρίστηση και φέρνει μια βαθύτερη απελευθέρωση που τους οδηγεί στα βάθη της ύπαρξής τους. Εκεί όπου σμιγούν οι Ψυχές και οι δυο σύντροφοι σαν ένας αναδύονται μέσα στην καρδιά του Θεϊκού.
Κι όταν η ερωτική πράξη λήξει δεν σταματούν. Αφουγκράζονται αγκαλιασμένοι τα κύματα της ευχαρίστησης που συνεχίζουν να βγαίνουν από τα βάθη της ύπαρξής τους στην επιφάνεια. Βυθίζονται ο ένας μέσα στο βλέμμα του άλλου και αντικρίζουν τον εαυτό τους… την ψυχή τους… την ψυχή του κόσμου… την αιωνιότητα…
Namaste
Ματθίλδη Νέαρχου