Η αγάπη δεν εμφανίζεται μέσα από την καταστροφή αλλά μέσα από τη μεταμόρφωση του θυμού

Απόσπασμα από το  «Το Φιλί Της Πεταλούδας» 

της Δέσποινας Παλαμάρη

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα και ότι αν καταστρέψουμε το ένα, τότε θα κυριαρχήσει κάποιο άλλο. Ότι αν καταπιέσουμε και καταστρέψουμε το θυμό μας, τότε θα βγει προς τα έξω η αγάπη. Η αγάπη όμως, η συμπόνια, δεν εμφανίζεται μέσα από την καταστροφή αλλά μέσα από τη μεταμόρφωση του θυμού, γιατί η ενέργειά τους είναι ίδια.

Φανταστείτε ότι ο θυμός είναι ένα πιάνο που έχει ξεκουρδιστεί και, αντί να το φροντίσουμε και να το κουρδίσουμε στις σωστές τονικότητες, εμείς συνεχίζουμε να χτυπάμε με δύναμη τα πλήκτρα. Αν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουμε ότι δεν βγαίνει μουσική με τον τρόπο που παίζουμε στο πιάνο και αναλάβουμε να το κουρδίσουμε, τότε θα γεννηθεί μια αρμονική μελωδία όταν παίζουμε σε αυτό.

Οι πιο συμπονετικοί άνθρωποι στον κόσμο υπήρξαν πολύ θυμωμένοι άνθρωποι. Όταν αναγνώρισαν, πλησίασαν και μεταμόρφωσαν το θυμό τους, ξεχείλισαν συμπόνια και αγάπη για καθετί γύρω τους.

Η Ευαισθησία αναπτύσσεται με τη Συνειδητότητα.

Αν λοιπόν καταδικάσουμε κάποια συναισθήματά μας, όπως το θυμό, το φόβο, τη ζήλεια, τις ενοχές, θα τους δώσουμε την ευκαιρία να γιγαντωθούν και να μας κατακλύσουν. Να δηλητηριάσουν το σώμα, το μυαλό και την καρδιά μας.

Αν τα ίδια συναισθήματα τα προσεγγίσουμε με αποδοχή, τότε θα τα μεταμορφώσουμε και θα διαπιστώσουμε ότι η ίδια ενέργεια που είχαν αυτά θα γίνει κάτι Θεϊκό. Θα γίνει καθαρή Αγάπη που θα μας οδηγήσει σε μια Ζωή γεμάτη Φως.

namaste