“Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής”
Ο άνθρωπος ανήκει σε ένα θρησκευτικό πλήθος, σε ένα πολιτικό κόμμα, στη ροταριανή λέσχη και σε πολλές άλλες μικρότερες ομάδες. Θέλει κανείς να υποστηρίζεται 24 ώρες τη μέρα, επειδή το ψεύτικο δεν μπορεί να αντέξει χωρίς υποστήριξη. Τη στιγμή που είναι κανείς μόνος του, αρχίζει να νιώθει μια παράξενη τρέλα. Δεν είναι μόνο δικός σου φόβος, είναι ο φόβος όλων, επειδή κανένας δεν είναι αυτό για το οποίο είναι προορισμένος από την ύπαρξη.
Η κοινωνία, ο πολιτισμός, η θρησκεία, η εκπαίδευση έχουν συνωμοτήσει εναντίον των αθώων παιδιών. Εκείνοι έχουν όλη τη δύναμη, ενώ το παιδί είναι αβοήθητο και εξαρτημένο. Έτσι, οτιδήποτε θέλουν να του κάνουν, καταφέρνουν να το κάνουν. Δεν επιτρέπουν σε κανένα παιδί να μεγαλώσει με το φυσικό του πεπρωμένο. Κάθε τους προσπάθεια είναι να μετατρέψουν τα ανθρώπινα όντα σε χρήσιμα πράγματα. Ποιος ξέρει, αν ένα παιδί αφεθεί να μεγαλώσει από μόνο του, αν θα έχει καμία χρησιμότητα για τα επενδυμένα συμφέροντα ή όχι;
Η κοινωνία δεν είναι προετοιμασμένη να πάρει το ρίσκο. Αρπάζει το παιδί κι αρχίζει να το μετατρέπει σε αυτό που χρειάζεται η κοινωνία. Αναπόφευκτα, σκοτώνει την ψυχή του παιδιού και του δίνει μια ψεύτικη ταυτότητα, ώστε να μη χάσει ποτέ την οντότητά του. Η ψεύτικη ταυτότητα είναι ένα υποκατάστατο. Αυτό το υποκατάστατο όμως είναι χρήσιμο μόνο στο ίδιο το πλήθος, που σου έχει δώσει αυτή την ταυτότητα. Τη στιγμή που είσαι μόνος, το ψεύτικο αρχίζει να διαλύεται κι αρχίζει να εκφράζεται η καταπιεσμένη πραγματικότητα. Γι’ αυτό και ο φόβος να μείνεις μόνος.
...Θα πάρει λίγο χρόνο για να εκφραστεί το αληθινό. Το κενό ανάμεσα στα δύο, έχει ονομαστεί από τους μύστες “η σκοτεινή νύχτα της ψυχής”. Πολύ κατάλληλη έκφραση! Δεν είσαι πια το ψεύτικο και δεν είσαι ακόμα το αληθινό. Βρίσκεσαι χαμένος στο διάστημα, δεν ξέρεις ποιος είσαι.
Ιδιαίτερα στη Δύση, το πρόβλημα είναι ακόμα πιο πολύπλοκο, επειδή δεν έχουν αναπτύξει καμία μέθοδο για να ανακαλύψουν το αληθινό όσο γίνεται πιο σύντομα, ώστε να μπορεί να συντομευτεί αυτή η σκοτεινή νύχτα της ψυχής. Η Δύση δεν γνωρίζει τίποτα, σε ότι αφορά το διαλογισμό. Και ο διαλογισμός είναι απλώς το όνομα για το να είσαι μόνος, σιωπηλός, περιμένοντας το αληθινό να σηκώσει το ανάστημά του. Δεν είναι μια πράξη, είναι σιωπηλή χαλάρωση επειδή, οτιδήποτε κάνεις εσύ, θα βγει από την ψεύτικη προσωπικότητά σου.
Χρόνια ψεύτικης προσωπικότητας έχουν επιβληθεί από ανθρώπους που αγάπησες, που σεβάστηκες... Και δεν είχαν την πρόθεση να σου κάνουν κακό. Οι προθέσεις τους ήταν καλές, απλώς η επίγνωσή τους ήταν μηδαμινή. Δεν ήταν συνειδητοί άνθρωποι οι γονείς σου, οι δάσκαλοί σου, οι ιερείς σου, οι πολιτικοί σου - δεν ήταν συνειδητοί άνθρωποι, ήταν ασυνείδητοι. Όμως ακόμα και μια καλή πρόθεση, στα χέρια ενός ασυνείδητου ανθρώπου μετατρέπεται σε δηλητηριώδη. Έτσι, όποτε είσαι μόνος, εμφανίζεται ένας βαθύς φόβος. Το πλήθος είναι ουσιώδες, για να αναπτυχθεί ο ψεύτικος εαυτός. Τη στιγμή που είσαι μόνος, αρχίζεις να τρελαίνεσαι, χάνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα. Εκεί είναι που πρέπει να καταλάβεις κάτι για το διαλογισμό. Μην ανησυχείς, γιατί αυτό που μπορεί να εξαφανιστεί, αξίζει να εξαφανιστεί. Δεν έχει κανένα νόημα να το κουβαλάς. Δεν είναι δικό σου, δεν είσαι εσύ. Κανένας άλλος δεν μπορεί να απαντήσει στην ερώτησή σου “ποιος είμαι;” Εσύ θα το γνωρίσεις.
Οsho
"συναισθήματα"