Γνωρίζεις δυο χέρια που κουνιούνται…
Γνωρίζεις δυο πόδια που περπατούν…
Γνωρίζεις όμως τα χέρια σου, τα πόδια σου, το σώμα σου από μέσα;
Έχεις παρατηρήσει πως τα αισθάνεσαι από μέσα;
Ελάχιστοι μπορούν να απαντήσουν θετικά σε αυτή την ερώτηση. Οι περισσότεροι κινούνται και φέρονται σαν ρομπότ, μηχανικά. Δεν έχουν την συνείδηση του σώματος τους. Απλά το γνωρίζουν εξωτερικά. Οι περισσότεροι γνωρίζουν το πρόσωπο τους. Έχουν δει τα μάτια τους, τα χείλη τους… το έχουν δει στον καθρέφτη. Δεν το αισθάνονται όμως γιατί δεν έχουν μάθει να είναι παρατηρητές. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να πνίγονται στις ίδιες τους τις σκέψεις ξεχνώντας ακόμα και να αναπνέουν. Αν όμως έδιναν στον εαυτό τους την ευκαιρία να μείνουν για λίγο σιωπηλοί παρατηρώντας το σώμα τους τότε μαγικά πράγματα θα άρχισαν να συμβαίνουν.
Παρατηρώντας το σώμα, νιώθοντας το θα μπορούσες να έχεις μια εσωτερική επικοινωνία μαζί του και να έπαιρνες σημαντικές πληροφορίες από το ίδιο για το τι χρειάζεται από σένα, με ποιο τρόπο μπορείς να το βοηθήσεις να επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση υγείας αλλά και το πώς μπορείς να το διευκολύνεις να τη διατηρήσει. Κι όσο αυτή η επικοινωνία σας θα γίνεται σε βάθος τότε θα αλλάξει ολοκληρωτικά τη μορφή της. Όσο ποιο βαθιά γίνεται η επικοινωνία τόσο περισσότερο οι σκέψεις σου θα εξαφανίζονται, τα συναισθήματα σου θα εξαφανίζονται και η σιωπή θα σε τυλίγει. Θα γίνεις ένα νησί μέσα σε ένα ωκεανό σιωπής. Μιας μεστής θεραπευτικής σιωπής που μπορεί να σε οδηγήσει μέσα από τον ¨εύκολο¨ δρόμο, στην πληρότητα.
.jpg)
Βάζεις το χέρι πίσω στον αυχένα και σέρνοντας το προς την κορυφή του κεφαλιού βρίσκεις εκείνο το σημείο που προεξέχει περισσότερο πάνω από τον αυχένα. Ένα με δυο πόντους, πάνω από αυτό το σημείο, τοποθετείς τα μπαλάκια κατά μήκος του κεφαλιού (οριζόντια). Αν τα βάλεις σωστά δεν γλιστράνε και παραμένουν σταθερά και ακίνητα. Τα μπαλάκια αντικαθιστούν μια τεχνική της νεο-κρανιοϊερής θεραπείας που λέγεται CV4 και οδηγεί το σώμα σε κατάσταση αυτοθεραπείας.
Βάζεις μια μουσική απαλή που σου αρέσει και σε χαλαρώνει ξαπλώνεις, όπως είπαμε, πάνω στα μπαλάκια και κλείνεις τα μάτια.
Πρώτος τρόπος
Συγκεντρώνεσαι στην αναπνοή και οραματίζεσαι ότι την στέλνεις πρώτα στην καρδιά, μετά στην κοιλιά και μετά σε όλο το σώμα. Χαλαρώνεις και ηρεμείς για 10 περίπου λεπτά. Μετά βγάζεις τα μπαλάκια και μένεις στη σιωπή για 5 λεπτά περίπου παρατηρώντας το σώμα.
Με αυτή την άσκηση, που μπορείς να την κάνεις καθημερινά, μαθαίνεις να έρχεσαι σε επαφή με το σώμα σου αλλά ταυτόχρονα ενισχύεις το ανοσοποιητικό και βελτιώνεις την υγεία σου χαρίζοντας στον εαυτό σου λίγα λεπτά ηρεμίας και βαθιάς χαλάρωσης.
Δεύτερος τρόπος
.
Με τον ίδιο τρόπο περνάς στις γάμπες, στους, μηρούς, στη λεκάνη, σε όλα τα εσωτερικά όργανα, στην πλάτη, στο θώρακα, στα χέρια, στο λαιμό, στον αυχένα για να καταλήξεις στο πρόσωπο. Παρατηρείς στη συνέχεια και αφουγκράζεσαι τα μάτια, τη μύτη, τ’ αυτιά, το σαγόνι και όλο το κεφάλι συνολικά.
Αν υπάρχει κάποιο μέρος του σώματος που νιώθεις ότι τραβά την προσοχή σου του προσφέρεις το χρόνο σας μαζί με αγάπη και αποδοχή. Τις πρώτες φορές που θα κάνεις αυτή την διαλογιστική άσκηση ίσως δυσκολευτείς να έρθεις σε επαφή μαζί του. Όταν αποκτήσεις οικειότητα με το σώμα σου μπορείτε να το ρωτήσεις σχετικά με τους πόνους που μπορεί να έχεις στην καθημερινότητά σου. Ρώτησε το ποια ιστορία κρύβει η περιοχή που πονά και με ποιο τρόπο μπορείς εσύ να το βοηθήσεις.
Η ανταπόδοση που θα έχεις από αυτό θα είναι εκπληκτική και θα νιώσεις όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχική ευεξία.
namaste
despoina palamari
περισσότερα για την νεο-κρανιοϊερή θεραπεία στο: