7 Αλήθειες για μια ευτυχισμένη Ζωή

Ποτέ να μην κάνεις  αυτό που δεν θέλεις

Μια από τις αλήθειες της ζωής είναι ότι δεν έρχονται πάντα τα πράγματα όπως το επιθυμούμε γιατί δεν ορίζουμε εμείς τη ζωή. Μπορείς όμως εσύ να ορίσεις τις πράξεις σου. Τα Ναι και τα Όχι σου ώστε να ανταποκρίνονται στη δική σου αλήθεια, στα δικά σου θέλω, απαλλαγμένα από την ανάγκη για επιβράβευση, για χειροκρότημα.

Κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν να κάνει κάτι που δεν θέλει κι αν αυτό το πιστέψεις κάποιος κι αρχίσεις να το εφαρμόζεις τότε θα βαδίζεις συντροφιά με την ελευθερία κι όχι με τον οποιασδήποτε μορφής εξαναγκασμό.

Κι αν κάποιοι άνθρωποι, λόγω της αλλαγμένης σου συμπεριφοράς, φύγουν από το δρόμο σου, με ευγνωμοσύνη αποχαιρέτησέ τους όχι μόνο για τα δώρα- εμπειρίες που σου έδωσαν αλλά και για το βάρος που πήραν από τις πλάτες σου, φεύγοντας…

Ποτέ να μην είσαι με έναν άνθρωπο από οίκτο

Ο οίκτος είναι έξω από τον κόσμο της αγάπης και είναι κατασκεύασμα νοητικό. Δεν χρειάζεται να έχεις οίκτο για τον άνθρωπο που ίσως είναι ακόμα στη ζωή σου αλλά ο έρωτας μεταξύ σας έχει τελειώσει. Δεν χρειάζεται να λυπάσαι ούτε για κείνον ούτε για σένα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ακούσεις την καρδιά σου και να πας όπου θέλει να πάει αυτή.

Και ναι, μπορεί η φυγή σου να τον κάνει να νιώσει δυστυχισμένος, αλλά τι μ' αυτό; Είναι προτιμότερο να φύγεις το συντομότερο από τη ζωή του, ώστε να γνωρίσει κάποιο άλλο πρόσωπο, που ίσως του προσφέρει ότι λαχταρά, παρά να περιφέρει τη δυστυχία του γύρω σου.

Εμπόδια ή Ευκαιρίες Ζωής

Ότι και να συμβαίνει στη ζωή σου είναι καλό να το δεις σαν μια ευκαιρία. Σαν ένα σκαλοπάτι που θα σε πάει πιο πέρα στο δρόμο σου ή αν θέλεις σαν  ένα μέσο που θα σε ταξιδέψει πιο βαθιά μέσα σου. 

Με τον τρόπο που χειρίζεται ο καθένας από εμάς τα πράγματα και τις καταστάσεις που βιώνει, δημιουργεί εμπόδια ή ευκαιρίες ζωής. Η πορεία που ακολουθεί στη ζωή τον οδηγεί στην ολοκλήρωση. Μέσα από την τριβή, τον πόνο, τις αντιξοότητες έρχεται η ολοκλήρωση. 

Κανένας δεν μπορεί να μεγαλώσει χωρίς τις προκλήσεις της ζωής κι αν θέλεις να οδηγηθείς στην ολοκλήρωση πρέπει αυτό να το αποδεχτείς. Έτσι ώστε να μπεις  με θάρρος στο μονοπάτι του μεγαλώματος ξέροντας ότι αργά ή γρήγορα, περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες του ¨πόνου¨ θα οδηγηθείς στη γαλήνη, στην αγάπη και στην ελευθερία…

Το αυτομαστίγωμα δεν είναι αυτοαγάπη
.«Η αγάπη για τον εαυτό μας αρχίζει από τη στιγμή που θα σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αρκετά ικανοί, αρκετά άξιοι και ταυτόχρονα πάψουμε να τον κριτικάρουμε για την κάθε του ενέργεια.»
Η κριτική σε κρατάει εγκλωβισμένο ενεργειακά μέσα σε αυτό που προσπαθείς να αλλάξεις. Αντίθετα η αποδοχή, η κατανόηση και η επιδοκιμασία είναι εκείνες που θα σε βοηθήσουν να ξεφύγεις και θα σε οδηγήσουν στην αλλαγή. Άλλωστε αν κοιτάξεις πίσω, στα χρόνια που πέρασαν, θα δεις ότι παρόλο που ασκούσες αυστηρή κριτική στον εαυτό σου τίποτε δεν πήγαινε καλά. Προσπάθησε λοιπόν να τον επιδοκιμάσεις, να τον αγαπήσεις και τότε θα δεις ότι πολλά μπορούν να αλλάξουν στη ζωή σου.

Και ας θυμόμαστε ότι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας 
όταν του υψώνουμε το δάχτυλο κατακρίνοντας τον συνέχεια

όταν δεν μοιραζόμαστε τα ταλέντα μας εξαιτίας του φόβου ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί

όταν ντυνόμαστε το σκοτάδι και δεν αφήνουμε το φως μας να λάμψει

όταν ψαλιδίζουμε τα φτερά μας για να μην πετάξουμε ελεύθερα 

όταν νιώθουμε ότι ο θρόνος της ζωής δεν μας αξίζει...

Δανείζοντας τη Ζωή
Η κάθε σου στιγμή μπορεί να γίνει ένα δάνειο αγάπης με επιτόκιο τη χαρά σου. Ότι κάνεις χρειάζεται να το κάνεις με αγάπη γιατί έτσι δανείζεις τη Ζωή και η Ζωή ποτέ δεν ξεχνά, κάποια στιγμή θα στο επιστρέψει!

Κι αν κάποια στιγμή σκοντάψεις και πέσεις θυμήσου να πεις: 
Δεν σε φοβάμαι Ζωή...

Δεν σε φοβάμαι Ζωή

Όσες τρικλοποδιές κι αν μου βάζεις, όσα εμπόδια κι αν υψώνεις, όσες πλημμύρες κι αν μου στέλνεις εγώ πάντα θα κοιτάζω μπροστά γιατί ξέρω ότι κάπου εκεί με περιμένεις χαρούμενη και χαμογελαστή...

Δεν σε φοβάμαι Έρωτα

Ότι χρώμα κι αν έχουν τα μαλλιά σου, όπως κι αν είναι το πρόσωπο σου, ότι και να μου ψιθυρίζουν τα χείλη σου εγώ πάντα θα σε απολαμβάνω με την αφοβία των εφηβικών μου χρόνων....

Δεν σε φοβάμαι αγάπη

Όσο κι αν μεταμορφώνεσαι, όσο κι αν μουγκρίζεις σαν άγριο θηρίο, όσες προσπάθειες κι αν κάνεις για να με κλείσεις στο καβούκι μου εγώ πάντα θα σε κυττώ κατάματα αντικρίζοντας την βαθύτερη πηγή σου...

namaste

despoina palamari